კომსომოლეტსი - ახალგაზრდობის პიკი

გზა პერსეპოლისისკენ... სანამ უშუალოდ ამ გენიალურ ადგილზე მოგიყვებით, მინდა ზოგადად ირანზე გითხრათ ერთი-ორი სიტყვა. არ ვიცი რა გსმენიათ ამ ქვეყნის შესახებ ან რა სახის ინფორმაციას ფლობთ, მაგრამ მოგიყვებით იმას რაც საკუთარი თვალით ვნახე.  ირანი არის საოცრება. საოცარი ხალხითა და არქიტექტურით.ირანელები დიდად არ განსხვავდებიან ჩვენგან. ნებისმიერი ქართველი ბევრჯერ ჩავარდება ისეთ სიტვაციაში, როდესაც თავს „სახლში იგრძნობს“.  გარეგნულადაც იმდენად გვგვანან რომ აუცილებლად შეხვდებით ვინმე ძველ ნაცნობს, მეგობარსა თუ მეზობელ  „ვალერას“ ქუჩაში. გაგეცინებათ და ვერ დაიჯერებთ რომ ორი ადამიანი ასე შეიძლება გავდეს ერთმანეთს.   სხვა თუ არაფერი იმდენი საერთო სიტყვა გვაქვს რომ იხუმრებ კიდეც : თურმე ნახევარი ცხოვრება ფარსზე  ვსაუვრობთ და არც ვიცოდიო... ქვეყნები და ადამიანები შორდებიან ერთმანეთს მაგრამ წარსული და საერთო კულტურას დრო მაინც ძალიან რთულად თუ უღებს ბოლოს.    გადავიდეთ მთავარზე:    პერსეპოლისი !    იგი ...

ამბის სათაურში თითქოს საოცარი არაფერია.  ,,კი, ვართ ხალხი, რომლებიც ღამით ვლაშქრობთ და დიახ, ისეთი ხალხიც ვართ, რომლებიც ხვამლზე ვყოფილვართ - ღამით, თოვლში, ქარბუქში, წვიმაში.''- მეტყვით თქვენ. და რამდენი ყოფილა თქვენთან ერთად ღამით, თოვლში ხვამლზე სალაშქროდ სამი წლის ბავშვთან ერთად? ალბათ ძალიან ცოტა. სამი წლის ბავშვები საინტერესო არსებები არიან - სამყაროში ყველაფრის მიზეზი აინტერესებთ, ახალი ემოციების აღმოჩენა უყვართ, უყვართ როდესაც დამოუკიდებლად აღწევენ წარმატებას და ამავდროულად გუნდურობის მათთვის ახლადაღმოჩენილი პრინციპის ,,დატესტვაც'' მოსწონთ. ექსტრემალებიც არიან - მიუხედავად მათი გაუცნობიერებელი შიშებისა ახალი ადგილებისა თუ მოვლენების მიმართ, ჩვენზე უკეთ ხვდებიან გამოწვევებს და მათი საოცრად დიდი, ბავშვური ფანტაზიის დამსახურებით გზადაგზა შეიძლება ასეთი ფრაზებიც გაიგონოთ: ,, დე, უკულე, იქ გველესაპიააა!'' ხვამლზე იმდენი ლეგენდა არსებობს შეღამებისას , მზის ჩამავალი სხივები რომ კლდეებს წაეთამაშება შესაძლოა ...

შუა კვირაში შესვენების ერთი დღე გამოგვიჩნდა. ცხადია, ქალაქად გამოუყენებლად მისი დატოვება არ გამოგვივიდოდა. გვიან საღამოს დავიწყეთ ფიქრი მეორე დღეს სად "გაგვეფლანგა".  გვჭირდებოდა ადგილი: თბილისიდან არც თუ ისე შორს. ვინაიდან ზამთარმა თავისი ქნა და ფორმა შესაძლოა ისეთი აღარ გვაქვს : ვერც ნამეტანად რთულს შევეჭიდებოდით, არც ნამეტანად "ველური" უნდა ყოფილიყო, ტექნიკური პრობლემა გვქონდა და მარშრუტს ვერ "გავწერდით" შესაბამისად, საორიენტაციოდ მსუბუქი ადგილი უნდა აგვერჩია... როგორც ხედავთ ნამეტანად ბევრი მოთხოვნა იყო და შანსი რომ ვიპოვიდით ადგილს ყველას რომ დააკმაყოფილებდა და თან ნამყოფი არ ვიქნებოდით ძალიან ცოტა... გაგვახსენდა რომ რამდენიმე კვირის წინ მთა შიხანზე ვიყავით. მანგლისიდან ავედით და მცხეთისკენ, ნიჩბისში დავასრულეთ. მანგლისის მხარე მოგვწონდა და შიხანიდანაც ბევრი ლამაზი ქედი თუ მთა გვქონდა შემჩნეული. რუკებს ჩავუსხედით და მივხვდით რომ ვიპოვენთ! ვიპოვნეთ კი არა ასარჩევად გვქონდა საქმე: მთა ელი კარი - 2026 მეტრი მთა ნამტვრიანი 1926 მეტრი. მთა ...

სოფელი სნო, ღამის 2 საათი. მთავარის შუქზე მოსიარულე სამი ბიჭის სიმღერის ხმა დიდი ქვების ჩრდილებს უვლის, მთებზე იზვირთება და უკან ექოთი ბრუნდება. ამ ბიჭებიდან ერთ-ერთი მე ვარ. არაფრით გამოვირჩევი, მეც მეშინია ღამის სიჩუმის და დიდი ქვების, თავიდან დათვი რომ მგონია. თავიდან ყველაფერი ავტოსტოპით დაიწყო. უამრავი გამოცვლილი მანქანის შემდეგ, ჩამოვედით სნოს გადასახვევთან. გვიანი იყო, თუმცა მთვარე ლამპიონივით გვინათებდა გზას და ჩვენც აუღელვებლად დავდიოდით. კარავი ადვილად გავშალეთ და მგზავრობისგან დაგლილებს მალე ჩაგვეძინა. დილით, როგორც ყოველთვის ერთმანეთის გაღვიძებას და ყავის მომზადებას უფრო დიდი დრო შევალიეთ, ვიდრე აბარგებას. ღამით გაციებულ მიწას მზის სხვები თავს დაესხნენ და ნამი მალევე ამოაშრეს. სოფელ ჯუთამდე რამდენიმე კილომეტრი გვაშორებდა, თუმცა იღბალი ჩვენ მხარეს იყო, კიდევ ერთმა მანქანამ გაგვიყოლა და დაგეგმილზე ადრე ჩავედით დანიშნულების პუნტქში. ჩვენი გეგმა მარტივი იყო, ველოდებით კიდევ ორ მეგობარს ჭაუხის ძირში. ბევრი დრო გვაქვს, ამიტომაც სურათები გადავიღეთ, სოფელი მეტნაკლებად დავათვა ...

2017 წლის თებერვალში  ჩემმა ორმა მეგობარმა და მე გადავწყვიტეთ ირანში გვემოგზაურა. მოვიგდეთ მძიმე ზურგჩანთები ზურგზე და ავტოსტოპით დავადექით გზას. უამრავი რამ გადაგვხდა, უამრავი ადამიანი გავიცანით, ზოგი რამ ვისწავლეთ, ზოგიც ჩვენ ვასწავლეთ, დავათალიერეთ, დავაგემოვნეთ, ვიცინეთ და ვიტირეთ. დიდი თავგადასავალი იყო... ხო და ამ მოგზაურობაზე გიყვებით ახლაც... პირველი ეპიზოდი წაიკითხეთ აქ მეორე ეპიზოდი მესამე ეპიზოდი მეოთხე ეპიზოდი  მოკლედ, ეს მეორე შემთხვევა იყო, როცა სტოპზე გაცნობილი მძღოლისგან მიპატიჟებას დავთანხმდით (თორემ მიპატიჟებები იყო, რამდენიც გინდა). მოჰამედმა ჩაი გამოგვიტანა. მერე ვახშამი გაამზადა. თეირანელი ტაქსისტის მიერ გამოტნეული საგზალიც იატაკზე დავდეთ (ანუ მაგიდაზე დავდეთ) და შემოვუსხედით ირგვლივ. ეტყობა მოჰამედს ძაან შიოდა თუ რა იყო არ ვიცი, რაღაცა დამშეული ნადირის მანერით მიაქანებდა საჭმელს პირისკენ. მაქსიმალურად ვცდილობდით, სიცილი შეგვეკავებინა. ხან ვახერხებდით, ხან ვერა :დ მერე ჩვენმა მასპინძელმა, აგერ სააბაზანოა, შედით დაიბანეთ თუ გინდათო. ჩვ ...

უცნობი და ჯადოსნური ადგილების აღმოჩენა ჩემი ბავშვობისდროინდელი ჰობია, რომელიც ვერაფერმა ვერ მოკლა და შეცვალა. რაგინდ უცნაურადაც არ უნდა ჟღერდეს ჯერ კიდევ სკოლამდელ ასაკში ბებიაჩემის ეზოს რომ ვიპყრობდი აღმოვაჩნე რომ ეს იყო ის, რაც მამშვიდებდა და ცხოვრების აურზაურისაგან გაქცევის საშუალებას მაძლევდა. სად გარბოდიო, მკითხავთ, მით უმეტეს სკოლამდელ ასაკშიო. კი, ლოგიკური კითხვაა , მაგრამ თქვენ ხომ არ იცით, როგორი ინტროვერტი ვარ. ტიპური მარტოხელა თახვი (წინადადებას მარტოხელა მგელი უფრო შეეფერება,მაგრამ რატომღაც თახვები უფრო მესიმპათიურებიან.) ჰოდა, ბებია ტყის პირას , ქოხში ცხოვრობდა (ცხოვრობს). სახლს წინ ნაკადული ჩამოუდიოდა, ნაკადულს გადაღმა -ტყე, ოდნავ მოშორებით - წყარო. წავიდოდით მე და დედა წყაროს თავზე, ვეძებდით სოკოებს, სამკურნალო ბალახებს, მიგვქონდა პლედები , წიგნები, მე- ჩემი აკვარელები და ტილოები. მოკლედ, ასე გავიზარდე. ტყეში ბოდიალსა და წიწვების სუნში.  ქალაქში ყოფნა ყოველთვის დიდი დისკომფორტი იყო ჩემთვის, ამიტომ უდიდესი ბედნიერება მაშინ  მეწვია, როდესაც ...

როცა ლაშქრობისთვის ემზადები, გუდა-ნაბადს აიკრავ და დასავლეთ საქართველოს ულამაზესი კუთხისკენ - რაჭისკენ ავტოსტოპით აპირებ წასვლას, აუცილებლად უნდა გეჭიროს ხელში მუყაოზე დაწერილი ტრაფარეტი - „რაჭა - ჩემი სიყვარული“. ასე ნამდვილად გაგიჩერებთ რაჭაზე შეყვარებული ადამიანი და თუ ამავდროულად, რაჭველიც აღმოჩნდება, პირდაპირ ნაქერალას უღელტეხილამდე წაგიყოლებთ. ნაქერალას ნისლიანი უღელტეხილი რაჭას და იმერეთს ყოფს ერთმანეთისგან. დღემდე ვერ თანხმდებიან რაჭველები და იმერლები, ცხრაჯვარი რაჭაა თუ იმერეთი. მაგრამ, საზღვარზე აღმართული ულამაზესი კლდეები, რომლიდანაც ხელისგულივით მოჩანს ტყიბული და მიმდებარე ტერიტორიები, ულამაზესია. ნისლიან ამინდში შეიძლება ვერც გააცნობიეროთ, რამხელა სიმაღლეზე ხართ და კლდის პირას ჩამოჯდომაც მოინდომოთ ჩვენი ჯგუფის მსგავსად, მაგრამ როგორც კი ნისლი გაიფანტება, შეიძლება სისხლი გაგეყინოთ ძარღვებში - უზარმაზარ კლდეებს რომ დაინახავთ. ცხრაჯვარი პირველი გაჩერებაა - კლდეზე აღმართული ჯვრებით და ლამაზი გადასახედებით, იდუმალი ტყით და ნისლით, რომელიც ასე ახლოდან არასდროს ...

მინდა მოგიყვეთ  ჩემს ერთ-ერთ ყველაზე ლამაზ გასვლაზე. ამჯერად საირმის დასაწყისიდან დავიწყეთ და ადიგენის რაიონში სოფელ ბოლაჯურში დავასრულეთ. ეს იყო საკმაოდ გრძელი და საკმაოდ რთული მარშრუტი, რომელიც, მართალია, საკმარისზე მეტად გამოგფიტავთ, თუმცა ამავდროულად საოცარ ხედებით ტკბობის საშუალებას მოგცემთ. ვეცდები მოგიყვეთ იმაზე, მე რა გადამხდა, რა ვნახე და რა განვიცადე ამ მარშუტის გავლის დროს. თავადაც თუ გადაწყვეტთ, უნდა იცოდეთ, რომ გასავლელად საკმაოდ რთული მარშრუტია. რაც ამ მარშრუტიდან პირველი მახსენდება ეს არის: გამუდმებითი აღმართი, გზად შეხვედრილი საოცარი ხალხი და უწყლოობა!. აუცილებლად დაგჭირდებათ GPS მარშუტი, რომელიც თავადაც შეგიძლიათ შეადგინოთ და თუ რამე კითხვები გექნებათ მეც ყოველთვის სიამოვნებით გიპასუხებთ, რა თქმა უნდა.  ახლა კი დავიწყებ მოყოლას რა,  რატომ, და როგორ იყო ^_^ პირველი დღე დაიწყო იმით, რომ თბილისიდან საირმეში გავემგზავრეთ, საირმესთან არ მისულები ჩამოვხტით ტრანსპორტიდან, ჩვენი ჩანთები პატარა ჭინკებივით შემოგვასკუპდნენ ზურგზე და დავი ...

მოგესალმებით საქართველოს ერთ-ერთი ლამაზი კუთხიდან იმერეთიდან, კერძოდ კი სოფელი გორდიდან. როგორც ბევრი სხვა სოფელი ესეც ულამაზესია, ირგვლივ ლამაზად აღმართული მთებია, დაფარული ხეებით და ნაირ-ნაირი მცენარეებით. აქ ძალიან მშვიდი გარემოა, ირგვლივ მხოლოდ ბუნება და სიწყნარე სუფევს. სოფელი მდინარე ცხენისწყლის მარჯვენა სანაპიროზე მდებარეობს. მდინარეც თავისი სილამაზით არის გმორჩეული, როგორც იქ მდებარე ბუნება. აქ სხვა ბევრი ლამაზი ადგილია კერძოდ კი ოკაცეს კანიონი, იგი მდინარე ოკაცეს ხეობაში მდებარეობს. ხეობის ნაპირები კი ტყის ბუჩქნარითაა დაფარული, ირგვლივ ლამაზი ტყის ყვავილებია აყვავებული, რომლებიც ლამაზად იცქირებიან. ოკაცეს კანიონის დასათვალიერებლად ადამიანებს დაკიდულ ხიდებზე უწევს  სიარული და ზოგისთვის რთულად გასავლელია, ჩემთვის მაგალითად სულაც არ ყოფილა რთულად სასიარულო ადგილი, პირიქით ძალიან მომეწონა, რადგან ვუყურებდი საქართველოს და ქართველი ხალხის საგანძურს, ბუნებას. ეს ადგილი ისეთი განსხვავებულად ლამაზი იყო, რომ დიდი შთაბეჭდილებები დამიტოვა. ძალიან დიდი გრძნობა იყო, როდესაც დაკი ...

მოიგე ორკაციანი საგზური ბაქოში ან სალაშქრო ინვენტარი! თუ გიყვარს მოგზაურობა, ეს შენი შანსია! ჩაერთე Turebi.Ge-ის კონკურსში #მოგზაურისდღიური ! პირობები ძალიან მარტივია! დაწერე ერთი ბლოგპოსტი იმ ქვეყნის, ქალაქის ან ღირსშესანიშნავი ადგილის (საქართველოში ან უცხოეთში) შესახებ, სადაც გიმოგზაურია და გამოგვიგზავნე ელ-ფოსტაზე Diary@Turebi.Ge  აუცილებელია პოსტი აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს: • პოსტი უნდა იყოს მინიმუმ 300 და მაქსიმუმ 800 სიტყვა; • უნდა აღწერდეს ტურისტულ ადგილს, მოიცავდეს მის შესახებ ინფორმაციას, მოგზაურის შთაბეჭდილებებს, გამოცდილებას, რჩევებს; • პოსტს თან უნდა ერთვოდეს ავტორის მიერ გადაღებული კარგი ხარისხის მინიმუმ 2 და მაქსიმუმ 5 ფოტო; აღნიშნული ტექსტი არ უნდა იყოს ინტერნეტში გამოქვეყნებული. თითოეული პოსტი გამოქვეყნდება Blog.Turebi.ge-ზე კონკურსის სპეციალურ კატეგორიაში. ერთ მონაწილეს შეუძლია მხოლოდ ერთი პოსტის გამოგზავნა.  პოსტების მიღების ბოლო ვადა 28 მაისის 22:00 საათი.  გამარჯვებული მონაწილეები გამოვლინდები ...