დროის მუზეუმი - ირანი, თეირანი

უცნობი და ჯადოსნური ადგილების აღმოჩენა ჩემი ბავშვობისდროინდელი ჰობია, რომელიც ვერაფერმა ვერ მოკლა და შეცვალა. რაგინდ უცნაურადაც არ უნდა ჟღერდეს ჯერ კიდევ სკოლამდელ ასაკში ბებიაჩემის ეზოს რომ ვიპყრობდი აღმოვაჩნე რომ ეს იყო ის, რაც მამშვიდებდა და ცხოვრების აურზაურისაგან გაქცევის საშუალებას მაძლევდა. სად გარბოდიო, მკითხავთ, მით უმეტეს სკოლამდელ ასაკშიო. კი, ლოგიკური კითხვაა , მაგრამ თქვენ ხომ არ იცით, როგორი ინტროვერტი ვარ. ტიპური მარტოხელა თახვი (წინადადებას მარტოხელა მგელი უფრო შეეფერება,მაგრამ რატომღაც თახვები უფრო მესიმპათიურებიან.) ჰოდა, ბებია ტყის პირას , ქოხში ცხოვრობდა (ცხოვრობს). სახლს წინ ნაკადული ჩამოუდიოდა, ნაკადულს გადაღმა -ტყე, ოდნავ მოშორებით - წყარო. წავიდოდით მე და დედა წყაროს თავზე, ვეძებდით სოკოებს, სამკურნალო ბალახებს, მიგვქონდა პლედები , წიგნები, მე- ჩემი აკვარელები და ტილოები. მოკლედ, ასე გავიზარდე. ტყეში ბოდიალსა და წიწვების სუნში.  ქალაქში ყოფნა ყოველთვის დიდი დისკომფორტი იყო ჩემთვის, ამიტომ უდიდესი ბედნიერება მაშინ  მეწვია, როდესაც ...

უკვე სტოკჰოლმში ვართ. ძირითადი გადაადგილების საშუალებაა მეტრო, ავტობუსი და პენდელი, ანუ მატარებელი ( ან თუ გნებავთ, მიწისზედა მეტრო). ძალიან რთულია, რომ სტოკჰოლმში დაიკარგო. იმიტომ, რომ ყველგან წარწერები ორ ენაზეა - შვედურად და ინგლისურად. მეტროს სადგურებში და ვაგონებში შეხვდებით რუკას, სადაც მთელი მეტროს სქემაა დატანილი. სტოკჰოლმში სამი ხაზია - ლურჯი ხაზი, მწვანე ხაზი და წითელი ხაზი. როგორც ამბობენ, ყველაზე ლამაზი წითელი ხაზია, მაგრამ მე ყველა მეტროსადგური მომეწონა, სადაც მომიწია გამოვლა. მთავარი სადგური, ანუ T-ცენტრალი არის სტოკჰოლმის მეტროს გული და იმდენი ამოსასვლელი აქვს, თავბრუ მეხვეოდა როცა ამოვდიოდი. ამავე სადგურზე ჩერდება პენდელიც. ზოგადად, სტოკჰოლმის მეტროს სილამაზე ცნობილია და ჩემი რჩევა იქნება, სადგურები დაათვალიეროთ. შეიძლება ბევრ საინტერესო რამეს წააწყდეთ.მეტროდან ამოსვლის შემდეგ სტოკჰოლმის ცენტრში მოხვდებით. ლამაზ, ძველებური სტილის შენობებს, ჩუქურთმებით და ყვავილებიანი აივნებით ჰარმონიულად ერწყმის თანამედროვე, მინის და მეტალის კომბინაციით შექმნილი შენობები. სწორედ ე ...

თუშეთი - სამყირნეს ტბა . ნაწილი I  წინა პოსტში უკვე მოგიყევით თუ როგორ მოვხვდით სამყირნის ტბაზე, ჩავიარეთ ულამაზესი ორწყლის ხეობა, გადავურჩით მეცხვარეთა ნაგაზებს, ვნახეთ ნიამორები და საღამოს დავბანაკდით მეცხვარეთა ბინასთან. საოცარ კეთილშობილ თუშის სახელად ოტოს ბინასთან. ავაღწიეთ ვესტომთამდე... გზად ულამაზესი ორწყლის ხეობა გავიარეთ...უჩანთოდ სწრაფად ვმოძრაობდით და ამით დრო დავზოგეთ... ვესტომთას არწივის ბუდეს შევადარებდი. მთის წვერზე მოქცეული სოფელი რამდენიმე მოსახლით. თუმცა ულამაზესი ხედებით. გაზაფხულიდან გვიან შემოდგომამდე მხოლოდ სამი ფერმერი ცხოვრობს... აქვეა პატარა აგროტურისტული საოჯახო ტიპის სასტუმრო საოცრად კარგი რომ მსმენია ისეთი მასპინძლებით.ყველის უამრავი სახეობით რომ გაგაკვირვებენ განსაკუთრებით კი თუშური გუდის ყველით. აქ მოსახლე გიორგი ქარსამაულის სახელი შეიძლება ბევრ თქვენგანს აქამდეც ჰქონოდეს გაგონილი, თბილისში ყველის ფესტივალზე მისი თუშური გუდის ყველია წარმოდგენილი ხოლმე... ვესტომთაში კი უკვე წარმოების პროცესიც კი შეგიძლიათ ნახოთ......ამ "არწივ ...

შუა კვირაში შესვენების ერთი დღე გამოგვიჩნდა. ცხადია, ქალაქად გამოუყენებლად მისი დატოვება არ გამოგვივიდოდა. გვიან საღამოს დავიწყეთ ფიქრი მეორე დღეს სად "გაგვეფლანგა".  გვჭირდებოდა ადგილი: თბილისიდან არც თუ ისე შორს. ვინაიდან ზამთარმა თავისი ქნა და ფორმა შესაძლოა ისეთი აღარ გვაქვს : ვერც ნამეტანად რთულს შევეჭიდებოდით, არც ნამეტანად "ველური" უნდა ყოფილიყო, ტექნიკური პრობლემა გვქონდა და მარშრუტს ვერ "გავწერდით" შესაბამისად, საორიენტაციოდ მსუბუქი ადგილი უნდა აგვერჩია... როგორც ხედავთ ნამეტანად ბევრი მოთხოვნა იყო და შანსი რომ ვიპოვიდით ადგილს ყველას რომ დააკმაყოფილებდა და თან ნამყოფი არ ვიქნებოდით ძალიან ცოტა... გაგვახსენდა რომ რამდენიმე კვირის წინ მთა შიხანზე ვიყავით. მანგლისიდან ავედით და მცხეთისკენ, ნიჩბისში დავასრულეთ. მანგლისის მხარე მოგვწონდა და შიხანიდანაც ბევრი ლამაზი ქედი თუ მთა გვქონდა შემჩნეული. რუკებს ჩავუსხედით და მივხვდით რომ ვიპოვენთ! ვიპოვნეთ კი არა ასარჩევად გვქონდა საქმე: მთა ელი კარი - 2026 მეტრი მთა ნამტვრიანი 1926 მეტრი. მთა ...

თუ აქამდე ჯერამც არ გიცდიათ ხევსურეთიდან თუშეთში გადასვლა, მაშინ ჯერ კიდევ გაქვთ ცოტა დრო ამ სეზონზევე მოასწროთ ეს სიამოვნება.  ახლავე უნდა ამოიცვათ ბათინკები, გატენოთ ჩანთა ათასი საჭირო ნივთით, რუკებში ჩაყოთ ცხვირები და გზას დაადგეთ.  პირველი, მაგრამ საუკეთესო რჩევა იქნება ხევსურეთიდან გაემართოთ თუშეთისკენ და არა პირიქით.  შატილამდე ჩასვლა რომ იოლია კი გეცოდინებათ, გზად დათვისჯვრის უღელტეხილი აგავსებთ ენერგიით, რომელიც რომ აწუნის ქედამდე მიგიყვანთ.  მოკლედ, ჩვენც ავივსეთ ამ ენერგიით, გზას დავადექით. შატილიდან მუცომდე, მუცოდან კი ხონისჭალამდე სამანქანო გზით გადავტანტალდით. ხონისჭალა პატარა, მყუდრო ხეობაში ჩამალული სოფელია, სადაც მხოლოდ მესაქონლეობით თუ გაიტან ადამიანი თავს. პატარა, ძველებური სახლები წიგნებში წაკითხულ წარსულს ან ძველ ფირებზე ნანახ კადრებს გაგახსენებს ადამიანს.  მუცოსთან სასაზღვო პუნქტია, სადაც საშვებს გაძლევენ, სამწუხარო ფაქტი ისაა, რომ საშვი შეიძლება 10 წუთში გამოწერონ ან სამ საათამდეც კი გაიწელოს პროცედურა. პირადობის მოწმობა თუ არ გაქვთ ...

 ცხოვრებაში ერთხელ მაინც აუცილებლად დგება მომენტი, როდესაც უბრალოდ უნდა ადგე და წახვიდე. არ აქვს მნიშვნელობა, ვინ იქნება შენს გვერდით, საითკენ გექნება გეზი აღებული ან რამდენ ხნიანი მოგზაურობა გელის წინ, მთავარია რომ უნდა წახვიდე, შეიგრძნო ბედნიერება და დიდი ხნის წინ დაკარგული საკუთარი თავი ბუნებასთან სიახლოვეში იპოვნო. რა გჭირდება ამისთვის?! დიდი ზურგჩანთა, მოხერხებული ფეხსაცმელი და ფოტოაპარატი... ამის შემდეგ კი ყველაზე მაგარი დღეები წინაა.  გაზაფხული იდგა თბილისში. უფრო სწორად რომ ვთქვა, მთელს საქართველოში იგრძნობოდა საამო სურნელი და ხეებზე კვირტებიც მონაცვლეობით სკდებოდნენ. ეს ის დღე იყო როდესაც უნივერიტეტის ბავშებთან ერთად თეთრიწყაროს რაიონში მივდიოდი. სწორედ იქ არის სოფელი გუდარეხი, რომლის სილამაზე ენით აღუწერელი და გადმოუცემელია. საუცხოო  ბუნებით გარშემორტყმული სოფლისკენ მივიწევდი. ჩემი ფეხის ნაბიჯებს კი აკომპანიმენტს მდინარის ჩხრიალი და ჩიტების ჭიკჭიკი უწევდა. მრავალწლოვანი ხეები ერთმანეთზე ობობის ქსელებივით იყვნენ გადახლართულნი და ხავსმოკიდებულნი გადმოჰყურებდნე ...

რამდენიმე დღიანი მოგზაურობის შემდეგ, როცა სახლში დაღლილი მილასლასდები, წყალს გადაივლებ და რბილ, ფუმფულა საწოლზე წამოკოტრიალდები, არის ერთი განსაკუთრებული წამი, - ოქროს წამს ვეძახი ხოლმე, როცა წამიერად, მთელი მოგზაურობა თვალწინ გადაგირბენს და ჩუმად, შენთვის, სიამოვნებისაგან გაგეღიმება. მეც სწორედ ასეთ დღეებზე მოგიყვებით, თუშურ დღეებზე... წელს თუშეთში მეორედ აღმოვჩნდი. პირველად ხევსურეთიდან, აწუნთის უღელტეხილით გადავედი აღმოსავლეთით. ახლა კი, ჩვეულებრივ, როგორც ალბათ ძალიან ბევრი ადამიანი ისე, - დელიკით ავედი ქართულ სამოთხეში. ადგილას, სადაც ყოველ ფეხის ნაბიჯზე ისმის "გვწყალობდეს" და სადაც სტუმარი ისე ვერ ჩაივლის, იქვე მოხარშული ალუდი რომ არ შესვას. ეს ასეა, ასე იყო და ასე იქნება კიდევ იმდენხანს, სანამ ამ დიდ გლობუსში, ადამიანები ქართულად ილაპარაკებენ. თუშეთში სამი დღე გავატარე. საოცარ დროს მომიწია იქ ყოფნა, - მარიამობის დღესასწაულზე. ყველა სოფელში სუფრა იყო გაშლილი, ყველგან გარმონისა და თუშური სიმღერების ხმა ისმოდა, ყველგან ბედნიერი ადამიანები იყვნენ, - ცხ ...

გამარჯობათ მე ვარ ქეთევან ჭიღლაძე. ვცხოვრობ ქ. ქუთაისში. ვარ შ.შ.მ პირთა არასამთავრობო საქველმოქმედო ასოციაციის წევრი. ჩვენი ორგანიზაციის წევრებს თითქმის შემოვლილი აქვს მთელი საქართველო, დავდივართ მოსალოცად საქართველოს სხვადასხვა კუთხეებში. მინდა მოგიყვეთ ერთ–ერთი ასეთი ექსკურსიის შესახებ, რომლის დროსაც მოვილოცეთ მანგლისი და ჯავახეთი, სადაც დავყავით 2 დღე. ქუთაისიდან გავედით ღამე 2 საათზე და დილით უკვე 7 საათზე ვიყავით მანგლისში, იქ იყო საოცარი სუფთა ჰაერი, ჩვენ წინ იდგა ულმაზეს ეზოში  ულმაზესი ტაძარი, რომელსაც დიდი ხნის ისტორია აქვს. მანგლისის სიონი — ქართული მართლმადიდებლური საკათედრო ტაძარი. მდებარეობს თეთრი წყაროს მუნიციპალიტეტის დაბა მანგლისთან. ამ ადგილას პირველი ქვის ტაძარი ქრისტიანობის სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადების პერიოდში - IV საუკუნის 30-იან წლებში აგებულა. ლეონტი მროველის თანახმად, კონსტანტინე კეისრის მიერ მირიან მეფისათვის გამოგზავნილი ეპისკოპოსი იოანე, რომელსაც წმინდა რელიკვიები და უხვი განძეულობა მოჰქონდა საქართველო ...

გამარჯობა მკითხველო! მე ლანა ვარ, სტუდენტი და ახლა უკვე თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ დამწყები მოგზაური. ჩემში ნამდვილი მოგზაურის პოტენციალი სულ რამდენიმე კვირის წინ აღმოვაჩინე ჩემი პირველი მოგზაურობისას,რომელიც გერმანიასა და ჰოლანდიაში შედგა. მინდა გაგიზიაროთ ის შთაბეჭდილებები და გამოცდილება რაც მცირეხნიან, მაგრამ სასიამოვნოდ დატვირთულ მოგზაურობას მოჰყვა. ჩემი გერმანული ვოიაჟი ძირითადად ქალაქ კიოლნს უკავშირდება, მაგრამ პირველი გაჩერება ქალაქი დორტმუნდი იყო და ორიოდე სიტყვით ვიტყვი მის შესახებ. დორტმუნდი ჩრდილოეთ რაინ-ვესტფალიის რეგიონის ცენტრალურ ნაწილში მდებარეობს.ქალაქში მრავლადაა ისეთი კულტურული ღირსშესანიშნაობები, როგორიცაა მუზეუმები, საკონცერტო დარბაზი, ოპერის სახლი და სხვა. გამოირჩევა საგანმანათლებლო ინსტიტუტების სიმრავლითაც. ყველაზე ცნობილი რამ რაც დორტმუნდის სახელს უკავშირდება არის ,, დორტმუნდი ბორუსია“- ერთ-ერთი ყველაზე ტიტულოვანი გერმანული საფეხბურთო კლუბი. რადგანაც დიდი დრო არ მქონია დორტმუნდში დასარჩენად, მხოლოდ Hauptbahnhof-ის (მთავარი სადგური) მიმდებარე ტერიტო ...

გამარჯობა, მე მარიამი ვარ. 11 წლის. მინდა ჩემი მოგზაურობის შესახებ მოგიყვეთ. მშობლებმა საჩუქარი გამიკეთეს და პირველად მომიწია საქართველოს საზღვრების დატოვება და ევროპაში უვიზოდ გამგზავრება. ჩემი პირველი ქალაქი რეგენსბურგი - გერმანიის ერთ-ერთი უძველესი ქალაქი იყო, რომელიც მდინარეების დუნაისა და რეგენის შერწყმის ადგილას მდებარეობს, რომელსაც აღმოსავლეთით ბავარიის ტყე არტყია ( მასზე ოდნავ მოგვიანებით). ქალაქი მეორე მსოფლიო ომის დაბომბვებს გადაურჩა და ქალაქის ფანტასტიური შუასაუკუნეების არქიტექტურა ხელუხლებელი დარჩა, იუნესკომ მსოფლიო მემკვიდრეობის სიაში შეიტანა. ჩემი პირველი აღტაცება წმინდა პეტრეს გრანდიოზულმა ტაძარმა გამოიწვია, მოჩუქურთმებული კედლები, ირგვლივ რაღაცნაირად გამეფებული სიჩუმე და ჰოი, საოცრებავ, ორღანი, უჩვეულოდ დიდი, არა კიდევ უფრო დიდი, არა, ძალიან, ძალიან დიდი - კედლიდან ისე ჩანდა თითქოს... თითქოს გიგანტური მილებიდან... საოცარი ჰანგები უკვე მესმოდა... ამ წარმოდგენიდან გამოსვლა ვერ მოვასწარი, რომ კიდევ ერთი სიძველე - დაკრძალული პატრიარქების საძვალე მელოდა წინ. მოკლედ შუასაუკუნ ...