კომსომოლეტსი - ახალგაზრდობის პიკი

 ცხოვრებაში ერთხელ მაინც აუცილებლად დგება მომენტი, როდესაც უბრალოდ უნდა ადგე და წახვიდე. არ აქვს მნიშვნელობა, ვინ იქნება შენს გვერდით, საითკენ გექნება გეზი აღებული ან რამდენ ხნიანი მოგზაურობა გელის წინ, მთავარია რომ უნდა წახვიდე, შეიგრძნო ბედნიერება და დიდი ხნის წინ დაკარგული საკუთარი თავი ბუნებასთან სიახლოვეში იპოვნო. რა გჭირდება ამისთვის?! დიდი ზურგჩანთა, მოხერხებული ფეხსაცმელი და ფოტოაპარატი... ამის შემდეგ კი ყველაზე მაგარი დღეები წინაა.  გაზაფხული იდგა თბილისში. უფრო სწორად რომ ვთქვა, მთელს საქართველოში იგრძნობოდა საამო სურნელი და ხეებზე კვირტებიც მონაცვლეობით სკდებოდნენ. ეს ის დღე იყო როდესაც უნივერიტეტის ბავშებთან ერთად თეთრიწყაროს რაიონში მივდიოდი. სწორედ იქ არის სოფელი გუდარეხი, რომლის სილამაზე ენით აღუწერელი და გადმოუცემელია. საუცხოო  ბუნებით გარშემორტყმული სოფლისკენ მივიწევდი. ჩემი ფეხის ნაბიჯებს კი აკომპანიმენტს მდინარის ჩხრიალი და ჩიტების ჭიკჭიკი უწევდა. მრავალწლოვანი ხეები ერთმანეთზე ობობის ქსელებივით იყვნენ გადახლართულნი და ხავსმოკიდებულნი გადმოჰყურებდნე ...

მოიგე ორკაციანი საგზური ბაქოში ან სალაშქრო ინვენტარი! თუ გიყვარს მოგზაურობა, ეს შენი შანსია! ჩაერთე Turebi.Ge-ის კონკურსში #მოგზაურისდღიური ! პირობები ძალიან მარტივია! დაწერე ერთი ბლოგპოსტი იმ ქვეყნის, ქალაქის ან ღირსშესანიშნავი ადგილის (საქართველოში ან უცხოეთში) შესახებ, სადაც გიმოგზაურია და გამოგვიგზავნე ელ-ფოსტაზე Diary@Turebi.Ge  აუცილებელია პოსტი აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს: • პოსტი უნდა იყოს მინიმუმ 300 და მაქსიმუმ 800 სიტყვა; • უნდა აღწერდეს ტურისტულ ადგილს, მოიცავდეს მის შესახებ ინფორმაციას, მოგზაურის შთაბეჭდილებებს, გამოცდილებას, რჩევებს; • პოსტს თან უნდა ერთვოდეს ავტორის მიერ გადაღებული კარგი ხარისხის მინიმუმ 2 და მაქსიმუმ 5 ფოტო; აღნიშნული ტექსტი არ უნდა იყოს ინტერნეტში გამოქვეყნებული. თითოეული პოსტი გამოქვეყნდება Blog.Turebi.ge-ზე კონკურსის სპეციალურ კატეგორიაში. ერთ მონაწილეს შეუძლია მხოლოდ ერთი პოსტის გამოგზავნა.  პოსტების მიღების ბოლო ვადა 28 მაისის 22:00 საათი.  გამარჯვებული მონაწილეები გამოვლინდები ...

პრაღა - თითქოს დიდი ქალაქია და ამავდროულად პატარა, მყუდრო, საშენო, მშვიდი ხალხით და გემრიელი სამზარეულოთი.   მინდა მოგიყვეთ პრაღაში მოგზაურობის შესახებ, გაგიზიაროთ შთაბეჭდილებები და დაგაკვალიანოთ თუ რისი მონახულება შეიძლება 4 დღეში. ვინაიდან პოსტი საკამოდ ვრცელი გამომივიდა, ამიტომაც მას რამდენიმე ნაწილად დავყოფ.   ბევრგან შემხვედრია პრაღის სურათები, ბევრი წამიკითხავს, ბევრი მსმენია ამ ქალაქის შესახებ და როგორც იქნა დაგეგმილი, დეტალურად ჩამოწერილი ტურით გავემგზავრეთ ჩეხეთის დედაქალაქში. კაფეებში, სუპერმარკეტებში და მეტროში ბილეთების საყიდლად თავისუფლად ვხმარობდით საბანკო ბარათს ( TBC VISA), ჩეხური კრონები ვიყიდეთ  მხოლოდ წვრილმანებისთვის, სუვენიების საყიდლად და ქუჩაში სოსისების და ტკბილეულობის დასაგემოვნებლად. 1 ევრო დაახლოებით 25 კრონაა, (+/-2)     პრაღაში გავატარეთ სულ ოთხი დღე, და ეს საკმარისი აღმოჩდა მთავარი ადგილების, ძველი ქალაქის, ზოოპარკის, ებრაელების უბნის დასათვალიერებლად. პრაღაში ყოფნისას MUST დასაგემოვ ...

მოგახსენებთ, თუ საიდან დაგვებადა ზემო აჭარაში, გოდერძის უღელტეხილთან ახლოს და სოფელ დიდაჭარის მთის გვერდით ე.წ. ,, მწვანე ტბის“  მონახულების იდეა. მოკლედ, ყოველ ზაფხულს, ჩემს ოჯახთან ერთად ვატარებ აჭარის მაღალმთიან კურორტ ბეშუმში, სადაც ნებიესმიერს შეუძლია დაისვენოს, გაერთოს და დატკბეს ულამაზესი  ნაძვნარით, მწვანე მინდვრებით, ისარგებლოს  სამკურნალო წყლებითა და აბანოებით. საინტერესო ის გახლავთ, რომ დილიდან  08:00-დან 11 საათამდე აუცილებლად გაიგონებთ ადგილობრივი მოვაჭრეების ხმას, თუ როგორ  გთავაზობენ  მთელი ზამთრის პერიოდში დაგროვილი რძის პროდუქტებისა თუ სხვა  ნაწარმის შეძენას. სწორედ, მათთან საუბრისას არაერთხელ გვსმენია იმის შესახებ, რომ სადღაც შორს, გოდერძის უღლტეხილის იქით, არსებობდა ულამაზესი, სარკესავით მწვანე პატარა ტბა. სწორედ, მათ მიერ აღწერილიდან გამომდინარე დავიჩემე, რომ წავსულიყავით და გვენახა ის ადგილი, რომელზეც ასე აღტაცებით საუბრობდნენ ადგილობრივი მკვიდრნი. დილით ადრე წავედით, გაგვიმართლა და  გოდერძის უღელტეხილამდე ბა ...

ამბის სათაურში თითქოს საოცარი არაფერია.  ,,კი, ვართ ხალხი, რომლებიც ღამით ვლაშქრობთ და დიახ, ისეთი ხალხიც ვართ, რომლებიც ხვამლზე ვყოფილვართ - ღამით, თოვლში, ქარბუქში, წვიმაში.''- მეტყვით თქვენ. და რამდენი ყოფილა თქვენთან ერთად ღამით, თოვლში ხვამლზე სალაშქროდ სამი წლის ბავშვთან ერთად? ალბათ ძალიან ცოტა. სამი წლის ბავშვები საინტერესო არსებები არიან - სამყაროში ყველაფრის მიზეზი აინტერესებთ, ახალი ემოციების აღმოჩენა უყვართ, უყვართ როდესაც დამოუკიდებლად აღწევენ წარმატებას და ამავდროულად გუნდურობის მათთვის ახლადაღმოჩენილი პრინციპის ,,დატესტვაც'' მოსწონთ. ექსტრემალებიც არიან - მიუხედავად მათი გაუცნობიერებელი შიშებისა ახალი ადგილებისა თუ მოვლენების მიმართ, ჩვენზე უკეთ ხვდებიან გამოწვევებს და მათი საოცრად დიდი, ბავშვური ფანტაზიის დამსახურებით გზადაგზა შეიძლება ასეთი ფრაზებიც გაიგონოთ: ,, დე, უკულე, იქ გველესაპიააა!'' ხვამლზე იმდენი ლეგენდა არსებობს შეღამებისას , მზის ჩამავალი სხივები რომ კლდეებს წაეთამაშება შესაძლოა ...

თუშეთში ლამის ალებად ვიქეცით... ეს ხუმრობით და ისე, ვიღაც იქ ზემოთ, ნამდვილად დავიმეგობრეთ. ვინატრებდით რამეს და ბუნება ასრულებდა. მოცვი გინდათ? მიიღეთ. დაისვარეთ   და გასაგრილებლად ჩანჩქერი არ გაწყენდათ? მიიღეთ. ძაღლებმა გაგაბრაზეს? ისინიც დაგიმეგობრებიან. დაიღალეთ? მაშ, ცხენებს გამოვუშვებ მოსახმარებლად. დაგცხათ? მოიღრუბლება. მოგშივდათ? მწყემსები მოგეხმარებიან...         მოკლედ მთავარი იყო აზრი გამევლო და ბუნაბა ყველაფერს მისრულებდა. ვიცი ეგ ამბავი საიდანაც დაიწყო: მისტიური ტბიდან, რომელიც გვესაუბრებოდა... ნელ- ნელა მოგიყვებით ^_^   მოკლედ, მთელი წლის ნატვრის შემდეგ, ზაფხულის ის დღეც გაგვითენდა ,როდესაც გუდა ნაბადი ავიკარით და თუშეთისკენ სტოპით, მაგრამ მაინც გზას დავადექით... არ დაგიმალავთ უცნაურობანი გვჭირს, სეზონის ბოლოსკენ განსაკუთრებით ჩავიქნევთ ხოლმე ხელს ქალაქაურ ამბებზე და ისე, როგორც არასდროს სეზონს გაკიდებულები მთისკენ მივიწევთ... ახლაც, როგორც არასდროს ( სულ ეს შეგრძნებაა) გვსურდა სიმაღლის აწევა, ნახვა ბილიკებისა, ...

გზა პერსეპოლისისკენ... სანამ უშუალოდ ამ გენიალურ ადგილზე მოგიყვებით, მინდა ზოგადად ირანზე გითხრათ ერთი-ორი სიტყვა. არ ვიცი რა გსმენიათ ამ ქვეყნის შესახებ ან რა სახის ინფორმაციას ფლობთ, მაგრამ მოგიყვებით იმას რაც საკუთარი თვალით ვნახე.  ირანი არის საოცრება. საოცარი ხალხითა და არქიტექტურით.ირანელები დიდად არ განსხვავდებიან ჩვენგან. ნებისმიერი ქართველი ბევრჯერ ჩავარდება ისეთ სიტვაციაში, როდესაც თავს „სახლში იგრძნობს“.  გარეგნულადაც იმდენად გვგვანან რომ აუცილებლად შეხვდებით ვინმე ძველ ნაცნობს, მეგობარსა თუ მეზობელ  „ვალერას“ ქუჩაში. გაგეცინებათ და ვერ დაიჯერებთ რომ ორი ადამიანი ასე შეიძლება გავდეს ერთმანეთს.   სხვა თუ არაფერი იმდენი საერთო სიტყვა გვაქვს რომ იხუმრებ კიდეც : თურმე ნახევარი ცხოვრება ფარსზე  ვსაუვრობთ და არც ვიცოდიო... ქვეყნები და ადამიანები შორდებიან ერთმანეთს მაგრამ წარსული და საერთო კულტურას დრო მაინც ძალიან რთულად თუ უღებს ბოლოს.    გადავიდეთ მთავარზე:    პერსეპოლისი !    იგი ...

მინდა მოგიყვეთ  ჩემს ერთ-ერთ ყველაზე ლამაზ გასვლაზე. ამჯერად საირმის დასაწყისიდან დავიწყეთ და ადიგენის რაიონში სოფელ ბოლაჯურში დავასრულეთ. ეს იყო საკმაოდ გრძელი და საკმაოდ რთული მარშრუტი, რომელიც, მართალია, საკმარისზე მეტად გამოგფიტავთ, თუმცა ამავდროულად საოცარ ხედებით ტკბობის საშუალებას მოგცემთ. ვეცდები მოგიყვეთ იმაზე, მე რა გადამხდა, რა ვნახე და რა განვიცადე ამ მარშუტის გავლის დროს. თავადაც თუ გადაწყვეტთ, უნდა იცოდეთ, რომ გასავლელად საკმაოდ რთული მარშრუტია. რაც ამ მარშრუტიდან პირველი მახსენდება ეს არის: გამუდმებითი აღმართი, გზად შეხვედრილი საოცარი ხალხი და უწყლოობა!. აუცილებლად დაგჭირდებათ GPS მარშუტი, რომელიც თავადაც შეგიძლიათ შეადგინოთ და თუ რამე კითხვები გექნებათ მეც ყოველთვის სიამოვნებით გიპასუხებთ, რა თქმა უნდა.  ახლა კი დავიწყებ მოყოლას რა,  რატომ, და როგორ იყო ^_^ პირველი დღე დაიწყო იმით, რომ თბილისიდან საირმეში გავემგზავრეთ, საირმესთან არ მისულები ჩამოვხტით ტრანსპორტიდან, ჩვენი ჩანთები პატარა ჭინკებივით შემოგვასკუპდნენ ზურგზე და დავი ...

ჩანაწერებს ხშირად ვაკეთებ. კორეაში ვიყავი- სეულში ^^ ოცნების ქალაქია)) ხოდა სანამ შევძლებდი ოცნების ასრულებას მანამ აი ესეთი რამ დავწერე))  ---- ახლა რას ვიზამდი ? ჩავიდოდი ს. კორეაში, დავივლიდი სეულის ქუჩებს, განსაკუთრებით გვიან ღამით. ამბობენ მეგაპოლისები, ისეთი როგორიც სეულია ღამითაა ყველაზე ლამაზი )) მაშინ როცა მთვარე და ვარსკვლავები გამინათებდნენ გზებს და არამარტო…  ამოვივსებდი მუცელს იქაური ტკბილეულობებით <3 :დდ უცნაურია არა? :დ არადა არ არის უცნაური - ეს ყველას უნდა :დ  აი ჩამოვჯდებოდი გვიან ღამით კაფეში შუშის კედლის პირდაპირ, მაგიდის წინ- ყავით ხელში, თბილ სვიტრში გახვეული და ვუყურებდი გარეთ მოსიარულეეებს, თან წიგნს წავიკითხავდი ან მუსიკას მოვუსმენდი, იქაც ვიოცნებებდი! იქაც ბევრს ვიფირქრებდი! გავიხსენებდი საქართველოს და ჩემს ტკბილ ოჯახს…მეგობრებს... აი ყველას და ყველაფერს ვისაც და რასაც ჩემს გულში მცირეოდენი ადგილი უკავია!  ხოო თან რაიმე ტკბილს დავაყოლებდი- ხან ნამცხვარს, ხან შოკოლადს ან კიდევ კარამელის ნაყინს- აი კიდე ...

იამაიკა - კარიბის ზღვის აუზში მდებარე ტროპიკული კუნძული, რომელიც ყოველი ჩვენთაგანისთვის რეგის ჰანგებთან და ბობ მარლის სახელთან ასოცირდება. აქ არ იციან რა არის ყოველდღიური რუტინა, აქ თავს არ იწუხებენ ზედმეტი პრობლემებით, ვერ წარმოუდგენიათ არსებობა მარიხუანის გარეშე და სრულიად კმაყოფილნი არიან საკუთარი ცხოვრების სტილით. იამაიკა - სხვა სამყარო, რომელიც ჩვენგან 11 ათასი კილომეტრის დაშორებით მდებარეობს. აქ მოსახვედრად ყველაზე იაფი საშუალება არის ფრენები ევროპიდან - გერმანიის ქალაქებიდან პირდაპირი რეისებით დაფრინავს ავიაკომპანია Eurowings, დეკემბრის დასაწყისში ორ გზაში დაახლოებით 300 ევრო გადავიხადეთ, ფრენის ხანგრძლივობა 11 საათი. ქვეყანაში შესასვლელად საქართველოს მოქალაქეს ესაჭირეობა ტურისტული ვიზა, რომლის გაფორმებაც ხდება ადგილზე ჩაფრენისას, ფასი 100 დოლარია. თუმცა თუ თქვენ გადაწყვეტთ, რომ ნანატრი შვებულება ამ მხარეში გაატაროთ, მზად იყავით გარკვეული სირთულეებისათვის. ასე მაგალითად, მე და ჩემი მეგობრები დაგვაყოვნეს სასაზღვრო გამშვებ პუნტქზე, თითოეულს ცალ-ცალკე გამოგვკითხეს ...