კომსომოლეტსი - ახალგაზრდობის პიკი

გამარჯობა, მე მარიამი ვარ. 11 წლის. მინდა ჩემი მოგზაურობის შესახებ მოგიყვეთ. მშობლებმა საჩუქარი გამიკეთეს და პირველად მომიწია საქართველოს საზღვრების დატოვება და ევროპაში უვიზოდ გამგზავრება. ჩემი პირველი ქალაქი რეგენსბურგი - გერმანიის ერთ-ერთი უძველესი ქალაქი იყო, რომელიც მდინარეების დუნაისა და რეგენის შერწყმის ადგილას მდებარეობს, რომელსაც აღმოსავლეთით ბავარიის ტყე არტყია ( მასზე ოდნავ მოგვიანებით). ქალაქი მეორე მსოფლიო ომის დაბომბვებს გადაურჩა და ქალაქის ფანტასტიური შუასაუკუნეების არქიტექტურა ხელუხლებელი დარჩა, იუნესკომ მსოფლიო მემკვიდრეობის სიაში შეიტანა. ჩემი პირველი აღტაცება წმინდა პეტრეს გრანდიოზულმა ტაძარმა გამოიწვია, მოჩუქურთმებული კედლები, ირგვლივ რაღაცნაირად გამეფებული სიჩუმე და ჰოი, საოცრებავ, ორღანი, უჩვეულოდ დიდი, არა კიდევ უფრო დიდი, არა, ძალიან, ძალიან დიდი - კედლიდან ისე ჩანდა თითქოს... თითქოს გიგანტური მილებიდან... საოცარი ჰანგები უკვე მესმოდა... ამ წარმოდგენიდან გამოსვლა ვერ მოვასწარი, რომ კიდევ ერთი სიძველე - დაკრძალული პატრიარქების საძვალე მელოდა წინ. მოკლედ შუასაუკუნ ...

სტოკჰოლმი უზარმაზარი ქალაქია უამრავი მუზეუმით და ღირშესანიშნაობით, ლამაზი სკვერებით და კოხტა ქუჩებით, სადაც შეგიძლია უამრავი რამ აკეთო. მეც ნელ-ნელა ვცდილობდი, რომ ქალაქის შესაძლებლობები მაქსიმალურად გამომეყენებინა ორ კვირაში და მუზეუმების, მეტროს, სკვერების და სხვადასხვა ქუჩებზე ბოდიალის შემდეგ მივადექი fotografiska museum თან ახლოს ღუზაჩაშვებულ უზარმაზარ, შვედეთის დროშის ქვეშ მცურავ გემს (ინფორმაცია იხილეთ აქ) ცხოვრებაში ხომ გვაქვს ადამიანებს რაღაც სურვილები, გეგმები, ოცნებები. ჰოდა, ასეთი იყო ჩემთვის კრუიზზე მოხვედრა. სწორედ სტოკჰოლმში მომეცა შანსი და ძალიან იაფად და მარტივად, მხოლოდ პასპორტ-კონტროლის გავლის შემდეგ ფინეთისკენ მიმავალ გზას დავადექი თორმეტსართულიანი გემით. უპირველეს ყოვლისა, ბარგი კაიუტაში დავაბინავე, საწოლი მოვსინჯე და გემბანზე ავვარდი. დალევის მოყვარულ შვედებს უკვე მოესწროთ ლუდების ყიდვა და გემის დაძვრისთანავე დაიწყეს თრობა. მე კიდევ ხედებით ტკბობა. თუმცა, სანამ სილამაზის აღწერაზე გადავალ, ჯობს სხვა მნიშვნელოვან საკითხებს შევეხო. გემზე მოხვედრა ძალიან ...

თუ აქამდე ჯერამც არ გიცდიათ ხევსურეთიდან თუშეთში გადასვლა, მაშინ ჯერ კიდევ გაქვთ ცოტა დრო ამ სეზონზევე მოასწროთ ეს სიამოვნება.  ახლავე უნდა ამოიცვათ ბათინკები, გატენოთ ჩანთა ათასი საჭირო ნივთით, რუკებში ჩაყოთ ცხვირები და გზას დაადგეთ.  პირველი, მაგრამ საუკეთესო რჩევა იქნება ხევსურეთიდან გაემართოთ თუშეთისკენ და არა პირიქით.  შატილამდე ჩასვლა რომ იოლია კი გეცოდინებათ, გზად დათვისჯვრის უღელტეხილი აგავსებთ ენერგიით, რომელიც რომ აწუნის ქედამდე მიგიყვანთ.  მოკლედ, ჩვენც ავივსეთ ამ ენერგიით, გზას დავადექით. შატილიდან მუცომდე, მუცოდან კი ხონისჭალამდე სამანქანო გზით გადავტანტალდით. ხონისჭალა პატარა, მყუდრო ხეობაში ჩამალული სოფელია, სადაც მხოლოდ მესაქონლეობით თუ გაიტან ადამიანი თავს. პატარა, ძველებური სახლები წიგნებში წაკითხულ წარსულს ან ძველ ფირებზე ნანახ კადრებს გაგახსენებს ადამიანს.  მუცოსთან სასაზღვო პუნქტია, სადაც საშვებს გაძლევენ, სამწუხარო ფაქტი ისაა, რომ საშვი შეიძლება 10 წუთში გამოწერონ ან სამ საათამდეც კი გაიწელოს პროცედურა. პირადობის მოწმობა თუ არ გაქვთ ...

იამაიკა - კარიბის ზღვის აუზში მდებარე ტროპიკული კუნძული, რომელიც ყოველი ჩვენთაგანისთვის რეგის ჰანგებთან და ბობ მარლის სახელთან ასოცირდება. აქ არ იციან რა არის ყოველდღიური რუტინა, აქ თავს არ იწუხებენ ზედმეტი პრობლემებით, ვერ წარმოუდგენიათ არსებობა მარიხუანის გარეშე და სრულიად კმაყოფილნი არიან საკუთარი ცხოვრების სტილით. იამაიკა - სხვა სამყარო, რომელიც ჩვენგან 11 ათასი კილომეტრის დაშორებით მდებარეობს. აქ მოსახვედრად ყველაზე იაფი საშუალება არის ფრენები ევროპიდან - გერმანიის ქალაქებიდან პირდაპირი რეისებით დაფრინავს ავიაკომპანია Eurowings, დეკემბრის დასაწყისში ორ გზაში დაახლოებით 300 ევრო გადავიხადეთ, ფრენის ხანგრძლივობა 11 საათი. ქვეყანაში შესასვლელად საქართველოს მოქალაქეს ესაჭირეობა ტურისტული ვიზა, რომლის გაფორმებაც ხდება ადგილზე ჩაფრენისას, ფასი 100 დოლარია. თუმცა თუ თქვენ გადაწყვეტთ, რომ ნანატრი შვებულება ამ მხარეში გაატაროთ, მზად იყავით გარკვეული სირთულეებისათვის. ასე მაგალითად, მე და ჩემი მეგობრები დაგვაყოვნეს სასაზღვრო გამშვებ პუნტქზე, თითოეულს ცალ-ცალკე გამოგვკითხეს ...

იტალია ყველა ჩვენგანისთვის,  ერთ-ერთი გამორჩეული ადგილია სამოგზაუროდ, უამრავი საინტერესო და ღირსშესანიშნავი კუთხე-კუნჭულით, კულტურული მემკვირდეობის შეუდარებელი ძეგლებით, ჰექტრებზე გადაჭიმული ვენახებითა და ულამაზესი სანაპიროებით. მაშ ასე, რა უნდა გაითვალისწინოთ იტალიაში მოგზაურობისას: შეამცირეთ ბარგის რაოდენობა მინიმუმამდე. იტალია სავსეა ვიწრო ქუჩებით, ქვაფენილებითა და საფეხურებით, რომლებზეც დიდი ჩემოდნებით გადაადგილება ნამდვილად გაგიჭირდებათ. აუცილებლად ისწავლეთ იტალიურად რამდენიმე ძირითადი ფრაზა, რადგან მოსახლეობის უმრავლესობამ ინგლისური არ იცის. გარდა ამისა, ისინი მეტად გულისხმიერები იქნებიან თქვენ მიმართ, თუ მშობლიურ ენაზე დაელაპარაკებით. ე.წ. სიესტა იტალიელებისთვის დღის მნიშვნელოვანი მონაკვეთია, ამიტომ მაღაზიებისა და რესტორნების უმეტესობა დღის პირველი საათიდან 4 საათამდე დაკეტილია. იტალიელების უმრავლესობა საღამოს 9 საათამდე არ ვახშმობს, მხოლოდ მსუბუქად თუ წაიხემსებენ 5 საათიდან 7 საათამდე. მიუხედავად ამისა, თუ ძალიან მოგშივდათ, თითქმის ...

ეძღვნება კეთილ ადამიანებს...   გზა დამილოცე, მეგობარო, გზა დამილოცე! მარად შენი ვარ, მე ვიცოცხლებ ამქვეყნად სანამ.. რომ დავბრუნდები, ორსავ თვალებს ამოგიკოცნი, მზიან რაჭიდან ჩამოგიტან თბილ, რაჭულ სალამს! მეგობრისადმი მესიჯად მიწერილი ამ პატარა ლექსით დაიწყო ჩემი ერთკვირიანი მივლინება ზემო რაჭაში.. მივლინებისა რა გითხრათ, დიდი არაფერი მქონდა გასაკეთებელი, ქალაქ ონისა და ზემო რაჭის რამდენიმე სოფელში უნდა მივსულიყავი, განათლების ახალი სისტემის ქმედითობის შესამოწმებლად.. ასე ერქვა მაშინ, სინამდვილეში, საკლასო ოთახებში სკამების, მერხების და დაფა-ცარცის რაოდენობა უნდა გამეგო და შემეფასებინა მოსწავლეების დასწრების თუ აკადემიური მოსწრების დონე. სკოლები და რესურს-ცენტრები უკვე გაფრთხილებული იყო - თბილისდან, განათლების სამინისტროს წარმომადგენელს, შესაბამისად, საპატიო სტუმარს ელოდებოდნენ. ახლა წარმოიდგინეთ ჩემი მღელვარება - 17 წლის ვარ, თსუ-ს პირველი კურსის სტუდენტი, განათლების სამინისტროს დროებითი თანამშრომელი, სულ რაღაც, 10 დღით აყვანილი, დაქირავებული მუშაკი და უცებ, ბრახ ...

გამარჯობა მკითხველო! მე ლანა ვარ, სტუდენტი და ახლა უკვე თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ დამწყები მოგზაური. ჩემში ნამდვილი მოგზაურის პოტენციალი სულ რამდენიმე კვირის წინ აღმოვაჩინე ჩემი პირველი მოგზაურობისას,რომელიც გერმანიასა და ჰოლანდიაში შედგა. მინდა გაგიზიაროთ ის შთაბეჭდილებები და გამოცდილება რაც მცირეხნიან, მაგრამ სასიამოვნოდ დატვირთულ მოგზაურობას მოჰყვა. ჩემი გერმანული ვოიაჟი ძირითადად ქალაქ კიოლნს უკავშირდება, მაგრამ პირველი გაჩერება ქალაქი დორტმუნდი იყო და ორიოდე სიტყვით ვიტყვი მის შესახებ. დორტმუნდი ჩრდილოეთ რაინ-ვესტფალიის რეგიონის ცენტრალურ ნაწილში მდებარეობს.ქალაქში მრავლადაა ისეთი კულტურული ღირსშესანიშნაობები, როგორიცაა მუზეუმები, საკონცერტო დარბაზი, ოპერის სახლი და სხვა. გამოირჩევა საგანმანათლებლო ინსტიტუტების სიმრავლითაც. ყველაზე ცნობილი რამ რაც დორტმუნდის სახელს უკავშირდება არის ,, დორტმუნდი ბორუსია“- ერთ-ერთი ყველაზე ტიტულოვანი გერმანული საფეხბურთო კლუბი. რადგანაც დიდი დრო არ მქონია დორტმუნდში დასარჩენად, მხოლოდ Hauptbahnhof-ის (მთავარი სადგური) მიმდებარე ტერიტო ...

თუშეთში ლამის ალებად ვიქეცით... ეს ხუმრობით და ისე, ვიღაც იქ ზემოთ, ნამდვილად დავიმეგობრეთ. ვინატრებდით რამეს და ბუნება ასრულებდა. მოცვი გინდათ? მიიღეთ. დაისვარეთ   და გასაგრილებლად ჩანჩქერი არ გაწყენდათ? მიიღეთ. ძაღლებმა გაგაბრაზეს? ისინიც დაგიმეგობრებიან. დაიღალეთ? მაშ, ცხენებს გამოვუშვებ მოსახმარებლად. დაგცხათ? მოიღრუბლება. მოგშივდათ? მწყემსები მოგეხმარებიან...         მოკლედ მთავარი იყო აზრი გამევლო და ბუნაბა ყველაფერს მისრულებდა. ვიცი ეგ ამბავი საიდანაც დაიწყო: მისტიური ტბიდან, რომელიც გვესაუბრებოდა... ნელ- ნელა მოგიყვებით ^_^   მოკლედ, მთელი წლის ნატვრის შემდეგ, ზაფხულის ის დღეც გაგვითენდა ,როდესაც გუდა ნაბადი ავიკარით და თუშეთისკენ სტოპით, მაგრამ მაინც გზას დავადექით... არ დაგიმალავთ უცნაურობანი გვჭირს, სეზონის ბოლოსკენ განსაკუთრებით ჩავიქნევთ ხოლმე ხელს ქალაქაურ ამბებზე და ისე, როგორც არასდროს სეზონს გაკიდებულები მთისკენ მივიწევთ... ახლაც, როგორც არასდროს ( სულ ეს შეგრძნებაა) გვსურდა სიმაღლის აწევა, ნახვა ბილიკებისა, ...

ლაშქრობიდან დაბრუნებულს ერთი აზრი მიტრიალებს ხოლმე თავში - კარგი იყო, მაგრამ ჩამოსვლისთანავე შემდეგ მარშუტზე ვიწყებ ფიქრს. ალბათ უფრო მეტი მინდოდა, რაღაც ისეთი, სირთულეებითა და თავგადასავლებით სავსე, ისეთი გამოწვევები მჭირდებოდა, რომლის გადალახვაც გამიჭირდებოდა. ჯავახეთზე ვფიქრობ.  მარშრუტის დაგვირგვინება დიდი აბული და ლევანის ტბა იქნება. ზამთარში მეგზურის პოვნა რთულია და ამაში კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები. ბევრი დაპირების მიუხედავად, მხოლოდ ერთი მთანხმდება.  იმედგაცრუებას უკან ვიტოვებ და წასასვლელად ვემზადები. წუთებს ვითვლი, სანამ გასვლის დრო დგება, მაგრამ საათის ისარი რაღაც ბლანტი და მძიმე მეჩვენება, თითქოს მოძრაობა უჭირს. ჩემი მეგზური ჯარისკაცია. ცოტა ხნის წინ დაბრუნდა ავღანეთიდან. წარმოდგენაც კი მზარავს, როგორი ჯოჯოხეთი აქვს გამოვლილი. ჩემს შეთავაზებაზე - ლაშქრობაში წავსულიყავით, დამთანხმდა. მაშინვე დავმშვიდდი, ტური გადარჩა. ცივა. თბილისიდან ფარავნის მიმართულებით ვიძვრებით. დიდი თოვლის გამო გზა დაკეტილია. ბურუსი ხედვის არეალს ამცირებს, ცოტაც და ფარავანს გავცდებით. ...