კომსომოლეტსი - ახალგაზრდობის პიკი

ლაშქრობიდან დაბრუნებულს ერთი აზრი მიტრიალებს ხოლმე თავში - კარგი იყო, მაგრამ ჩამოსვლისთანავე შემდეგ მარშუტზე ვიწყებ ფიქრს. ალბათ უფრო მეტი მინდოდა, რაღაც ისეთი, სირთულეებითა და თავგადასავლებით სავსე, ისეთი გამოწვევები მჭირდებოდა, რომლის გადალახვაც გამიჭირდებოდა. ჯავახეთზე ვფიქრობ.  მარშრუტის დაგვირგვინება დიდი აბული და ლევანის ტბა იქნება. ზამთარში მეგზურის პოვნა რთულია და ამაში კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები. ბევრი დაპირების მიუხედავად, მხოლოდ ერთი მთანხმდება.  იმედგაცრუებას უკან ვიტოვებ და წასასვლელად ვემზადები. წუთებს ვითვლი, სანამ გასვლის დრო დგება, მაგრამ საათის ისარი რაღაც ბლანტი და მძიმე მეჩვენება, თითქოს მოძრაობა უჭირს. ჩემი მეგზური ჯარისკაცია. ცოტა ხნის წინ დაბრუნდა ავღანეთიდან. წარმოდგენაც კი მზარავს, როგორი ჯოჯოხეთი აქვს გამოვლილი. ჩემს შეთავაზებაზე - ლაშქრობაში წავსულიყავით, დამთანხმდა. მაშინვე დავმშვიდდი, ტური გადარჩა. ცივა. თბილისიდან ფარავნის მიმართულებით ვიძვრებით. დიდი თოვლის გამო გზა დაკეტილია. ბურუსი ხედვის არეალს ამცირებს, ცოტაც და ფარავანს გავცდებით. ...

2017 წლის თებერვალში  ჩემმა ორმა მეგობარმა და მე გადავწყვიტეთ ირანში გვემოგზაურა. მოვიგდეთ მძიმე ზურგჩანთები ზურგზე და ავტოსტოპით დავადექით გზას. უამრავი რამ გადაგვხდა, უამრავი ადამიანი გავიცანით, ზოგი რამ ვისწავლეთ, ზოგიც ჩვენ ვასწავლეთ, დავათალიერეთ, დავაგემოვნეთ, ვიცინეთ და ვიტირეთ. დიდი თავგადასავალი იყო... ხო და ამ მოგზაურობაზე გიყვებით ახლაც... პირველი ეპიზოდი წაიკითხეთ აქ მეორე ეპიზოდი მესამე ეპიზოდი მეოთხე ეპიზოდი მეხუთე ეპიზოდი მეექვსე ეპიზოდი მეშვიდე ეპიზოდი *** შირაზში ჩავედით. როგორც ალიმ თქვა, შუადღეს და საღამოს ვარდისფერი მეჩეთის ნახვას აზრი არ აქვსო და მეორე დღისთვის გადავდოთ. კაითქო და ისე გავიარეთ ქალაქში. ლამაზია შირაზიც. შერეული ტიპის ქალაქია - არის ფართე ქუჩები, ცენტრალური; დიდი შენობებითა და დატვირთული მოძრაობით და არის ვიწრო ქუჩები, ჩუმი, კერძო სახლებით, ლამაზი ჭიშკრებით და აივნებით, ყველგან ფორთოხლის ხეებია გაშენებული და ძალიან ალამაზებს არემარეს.   ქუჩებზე რომ ვთქვა, საერთოდ ირანში ძაან ბევრი მაქანა დადის, ძველი პეჟოებით ა ...

გაგიღვიძიათ ოდესმე სრულიად ჩვეულებრივ დღეს ყოველლდღიური გეგმებით, ხვალინდელი დღის ჩვეულებრივი გაგრძელების მოლოდინით და შემთხვევით ეს მეორე დღე შენს ცხოვრებაში საუკეთესო ყოფილა? ჩემს ცხოვრებაში ნამდვილად ყოფილა ასეთი ბედნიერი მომენტი,როდესაც სპონტანურად აღმოვჩნდი ჩემთვის ყველაზე სასურველ ადგილას-ყაზბეგში. თუ ერთხელ მაინც ხართ ნამყოფი ყაზბეგში უფრო გასაგები იქნება ჩემი განცდები თქვენთვის ხოლო ვისაც არ გქონიათ, პირდაპირი მნიშვნელობით, ღრუბლებთან შეხების ბედნიერება მაშინ ჩაუჯექით, მე გამოგზაურებთ  საქართველოს ______- ყაზბეგში. ჩემი ამბავი ასე დაიწყო : 12 ივნისი 2016 წელი,თბილისი, საღამო, თბილა, იმდენად კარგი ამინდია, რომ მომავალი ფინალური გამოცდების მიუხედავად გადავწყვიტე რიყის პარკში გამესეირნა. ,,მშვიდობის ხიდთან“დამაინტრესეა ბანერმა საქართველოს სხვადასხვა კუთხის სურათებით და  დიდი შრიფტით ,,Tours in Georgia”, ყურადღება ყაზბეგის სურათზე გავამახვილე, რადგან ეს ერთადერთი ადგილი იყო  ბანერზე დატანებულ ადგილებს შორის ,სადაც ნამყოფი არ ვიყავი. სულ რამდენიმე წამში ...

თუ აქამდე ჯერამც არ გიცდიათ ხევსურეთიდან თუშეთში გადასვლა, მაშინ ჯერ კიდევ გაქვთ ცოტა დრო ამ სეზონზევე მოასწროთ ეს სიამოვნება.  ახლავე უნდა ამოიცვათ ბათინკები, გატენოთ ჩანთა ათასი საჭირო ნივთით, რუკებში ჩაყოთ ცხვირები და გზას დაადგეთ.  პირველი, მაგრამ საუკეთესო რჩევა იქნება ხევსურეთიდან გაემართოთ თუშეთისკენ და არა პირიქით.  შატილამდე ჩასვლა რომ იოლია კი გეცოდინებათ, გზად დათვისჯვრის უღელტეხილი აგავსებთ ენერგიით, რომელიც რომ აწუნის ქედამდე მიგიყვანთ.  მოკლედ, ჩვენც ავივსეთ ამ ენერგიით, გზას დავადექით. შატილიდან მუცომდე, მუცოდან კი ხონისჭალამდე სამანქანო გზით გადავტანტალდით. ხონისჭალა პატარა, მყუდრო ხეობაში ჩამალული სოფელია, სადაც მხოლოდ მესაქონლეობით თუ გაიტან ადამიანი თავს. პატარა, ძველებური სახლები წიგნებში წაკითხულ წარსულს ან ძველ ფირებზე ნანახ კადრებს გაგახსენებს ადამიანს.  მუცოსთან სასაზღვო პუნქტია, სადაც საშვებს გაძლევენ, სამწუხარო ფაქტი ისაა, რომ საშვი შეიძლება 10 წუთში გამოწერონ ან სამ საათამდეც კი გაიწელოს პროცედურა. პირადობის მოწმობა თუ არ გაქვთ ...

          "როგორც საძროხე ქვაბს ოხშივარი, ქართლის ხეობებს ასდით ნისლები"   ლეონიძეს ნამდვილად ესმოდა რაზე საუბრობდა. ორი დღის მანძილზე მეც სრულად ვიგრძენი ამ სიტყვების მნიშვნელობა...   საცხენისი. შიდა ქართლში, თრიალეთის ქედზე წამომართილი კიდევ ერთი მთაა, 2030 მეტრის სიმაღლის. მეგობრებთან ერთად ამ მთაზე ზამთრის დასაწყისში ვიყავი. ორი დღის მანძილზე ვმოძრაობდით ნისლებში, მართლაც რომ ოხშივარს რომ მოგაგონებდათ, გარკვეულ მისტიურობას შეგძენდათ და გაიძულებდათ გეფიქრათ რომ ამ წამამდე, ამაზე მშვენიერი არაფერი გინახავთ...ვიარეთ ტყეებში, დავბანაკდით ალპურ ზონაში, და დავეშვით ხეობებით.   წანწალი დავიწყეთ სოფელ ზემო ხვედურეთიდან, მთლიანად მანძილი 30 იოდე კილომეტრზე მეტად არ გაჭიმულა. მოძრაობის დაწყებიდან მალევე სარკის (სარყის) წმინდა გიორგის მონასტერი შეგვხვდა. წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესია XVII საუკუნეშია აგებული, გასულ საუკუნეს კი აქ მონასტერი აღუდგენიათ. უამრავი ლეგენდაა სარყის მონასტრის გარშემო, მაგრამ ...

მინდა ჩემი მოულოდნელი და აღმაფრთოვანებელი ვოიაჟის შესახებ მოგითხროთ. თუ რატომ მოულოდნელი, ამას ქვემოთ მოგიყვებით. სტრასბურგში გამგზავრება ჯერ კიდევ გასული წლის დასაწყისში მქონდა დაგეგმილი. მე და ჩემი მეგობრები ჩეხეთიდან ვბრუნდებოდით როცა შემდგომ მარშუტად საფრანგეტი დავისახე. იქ ჩემი დაა თავისი პატარა ანგელოზებით და ბევრი საყვარელი ხალხი. ზოგი ათ წელზე მეტია იქ ცხოვრობს. ჩემი დისთვის ჩვენი ჩასვლა სიურპრიზი უნდა ყოფილიყო. უვიზო რეჭიმმი ახალი შემოსული იყო და ცოტას გვაშინებდა. შევაგროვეთ საბუთები: ამონაწერი საცხოვრებლიდან, სადაც მივდიოდით სტუმრად, ბილეთები, დაზღვევა, ბიომეტრიული პასპორტები და, რა თქმა უნდა, გარკვეული თანხა. ჩვენი ვიზიტი დავამთხვიეთ ჩემი დის დაბადების დღეს და ბავშვების ნათლობას. უპრობლემოდ გავიარეთ პასპორტების შემოწმება მემინგემის აეროპორტშიც (მიუნხენში). ჩვენი საბუთებიდან მოითხოვეს მხოლოდ პასპორტი( !).როგორც აღმოჩნდა, ტყუილად ვშიშობდით. სამ საათიანი მანქანით მგზავრობის შემდეგ ჩავედით სტრასბურგში. არ მოვყვები ჩემს დასთან და დიშვილებთან შეხვედრისას განცდილ ემოციე ...

გამარჯობათ მე ვარ ქეთევან ჭიღლაძე. ვცხოვრობ ქ. ქუთაისში. ვარ შ.შ.მ პირთა არასამთავრობო საქველმოქმედო ასოციაციის წევრი. ჩვენი ორგანიზაციის წევრებს თითქმის შემოვლილი აქვს მთელი საქართველო, დავდივართ მოსალოცად საქართველოს სხვადასხვა კუთხეებში. მინდა მოგიყვეთ ერთ–ერთი ასეთი ექსკურსიის შესახებ, რომლის დროსაც მოვილოცეთ მანგლისი და ჯავახეთი, სადაც დავყავით 2 დღე. ქუთაისიდან გავედით ღამე 2 საათზე და დილით უკვე 7 საათზე ვიყავით მანგლისში, იქ იყო საოცარი სუფთა ჰაერი, ჩვენ წინ იდგა ულმაზეს ეზოში  ულმაზესი ტაძარი, რომელსაც დიდი ხნის ისტორია აქვს. მანგლისის სიონი — ქართული მართლმადიდებლური საკათედრო ტაძარი. მდებარეობს თეთრი წყაროს მუნიციპალიტეტის დაბა მანგლისთან. ამ ადგილას პირველი ქვის ტაძარი ქრისტიანობის სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადების პერიოდში - IV საუკუნის 30-იან წლებში აგებულა. ლეონტი მროველის თანახმად, კონსტანტინე კეისრის მიერ მირიან მეფისათვის გამოგზავნილი ეპისკოპოსი იოანე, რომელსაც წმინდა რელიკვიები და უხვი განძეულობა მოჰქონდა საქართველო ...

რამდენიმე დღიანი მოგზაურობის შემდეგ, როცა სახლში დაღლილი მილასლასდები, წყალს გადაივლებ და რბილ, ფუმფულა საწოლზე წამოკოტრიალდები, არის ერთი განსაკუთრებული წამი, - ოქროს წამს ვეძახი ხოლმე, როცა წამიერად, მთელი მოგზაურობა თვალწინ გადაგირბენს და ჩუმად, შენთვის, სიამოვნებისაგან გაგეღიმება. მეც სწორედ ასეთ დღეებზე მოგიყვებით, თუშურ დღეებზე... წელს თუშეთში მეორედ აღმოვჩნდი. პირველად ხევსურეთიდან, აწუნთის უღელტეხილით გადავედი აღმოსავლეთით. ახლა კი, ჩვეულებრივ, როგორც ალბათ ძალიან ბევრი ადამიანი ისე, - დელიკით ავედი ქართულ სამოთხეში. ადგილას, სადაც ყოველ ფეხის ნაბიჯზე ისმის "გვწყალობდეს" და სადაც სტუმარი ისე ვერ ჩაივლის, იქვე მოხარშული ალუდი რომ არ შესვას. ეს ასეა, ასე იყო და ასე იქნება კიდევ იმდენხანს, სანამ ამ დიდ გლობუსში, ადამიანები ქართულად ილაპარაკებენ. თუშეთში სამი დღე გავატარე. საოცარ დროს მომიწია იქ ყოფნა, - მარიამობის დღესასწაულზე. ყველა სოფელში სუფრა იყო გაშლილი, ყველგან გარმონისა და თუშური სიმღერების ხმა ისმოდა, ყველგან ბედნიერი ადამიანები იყვნენ, - ცხ ...

ცხვანდრის ტბებზე იმდენი მაქვს სათქმელი, რომ საიდან დავიწყო არც კი ვიცი.  დავიწყებ იქიდან, რომ ამ ტბებთან მისასვლელად ჭუბერის თემს უნდა ესტუმროთ, ხეობები უნდა აიაროთ, ქედები გადაიაროთ, დაღმართსა და ლოდებზე იხტუნოთ, საჯიხვეებში ტანაყრილსა და ფესვებ გადგმულ დეკას ეჭიდაოთ და მათი თავი ამ ყველაფრის შემდეგ დაიმსახუროთ...  მოგეხსენებათ, ბოლო თვემ  რთული დღეები გამოგვატარა, წვიმას დღე და ღამე ვნატრულობდით. ვერაფრით ვცვლიდით არსებულ ფაქტს:  ცეცხლი გვეკიდა და ვიწვოდით... ხოდა, სწორედ ამ ორომტრიალში ვიყავით, როდესაც გადავაწყდით ლეგენდას ცხვანდირის ტბებზე:  "სვანეთში, ჭუბერის თემში, გვალვა რომ დაიწყებოდა ხალხი ამ ტბებზე ამოდიოდა, ერთ-ერთ მათგანში, ულღობ ტბაში ქვას აგდებდა და ლოცულობდა რომ ღმერთებს წვიმა მოევლინათ, ღმერთებიც მათ თხოვნას ისმენდნენ და თემს წვიმას მოუვლენდნენო..."  უამრავ ტბაზე არსებობს მსგავსი ლეგენდა," არ ჩააგდო ქვა, არ იბანაო თორემ გაწვიმდება" - სხვა ლეგენდები მუქარასავით ჟღერენ, ცხვანდირის ტბების ლეგენდა კი დაპირებას ჰგ ...

ეძღვნება კეთილ ადამიანებს...   გზა დამილოცე, მეგობარო, გზა დამილოცე! მარად შენი ვარ, მე ვიცოცხლებ ამქვეყნად სანამ.. რომ დავბრუნდები, ორსავ თვალებს ამოგიკოცნი, მზიან რაჭიდან ჩამოგიტან თბილ, რაჭულ სალამს! მეგობრისადმი მესიჯად მიწერილი ამ პატარა ლექსით დაიწყო ჩემი ერთკვირიანი მივლინება ზემო რაჭაში.. მივლინებისა რა გითხრათ, დიდი არაფერი მქონდა გასაკეთებელი, ქალაქ ონისა და ზემო რაჭის რამდენიმე სოფელში უნდა მივსულიყავი, განათლების ახალი სისტემის ქმედითობის შესამოწმებლად.. ასე ერქვა მაშინ, სინამდვილეში, საკლასო ოთახებში სკამების, მერხების და დაფა-ცარცის რაოდენობა უნდა გამეგო და შემეფასებინა მოსწავლეების დასწრების თუ აკადემიური მოსწრების დონე. სკოლები და რესურს-ცენტრები უკვე გაფრთხილებული იყო - თბილისდან, განათლების სამინისტროს წარმომადგენელს, შესაბამისად, საპატიო სტუმარს ელოდებოდნენ. ახლა წარმოიდგინეთ ჩემი მღელვარება - 17 წლის ვარ, თსუ-ს პირველი კურსის სტუდენტი, განათლების სამინისტროს დროებითი თანამშრომელი, სულ რაღაც, 10 დღით აყვანილი, დაქირავებული მუშაკი და უცებ, ბრახ ...