კომსომოლეტსი - ახალგაზრდობის პიკი

მინდა მოგიყვეთ  ჩემს ერთ-ერთ ყველაზე ლამაზ გასვლაზე. ამჯერად საირმის დასაწყისიდან დავიწყეთ და ადიგენის რაიონში სოფელ ბოლაჯურში დავასრულეთ. ეს იყო საკმაოდ გრძელი და საკმაოდ რთული მარშრუტი, რომელიც, მართალია, საკმარისზე მეტად გამოგფიტავთ, თუმცა ამავდროულად საოცარ ხედებით ტკბობის საშუალებას მოგცემთ. ვეცდები მოგიყვეთ იმაზე, მე რა გადამხდა, რა ვნახე და რა განვიცადე ამ მარშუტის გავლის დროს. თავადაც თუ გადაწყვეტთ, უნდა იცოდეთ, რომ გასავლელად საკმაოდ რთული მარშრუტია. რაც ამ მარშრუტიდან პირველი მახსენდება ეს არის: გამუდმებითი აღმართი, გზად შეხვედრილი საოცარი ხალხი და უწყლოობა!. აუცილებლად დაგჭირდებათ GPS მარშუტი, რომელიც თავადაც შეგიძლიათ შეადგინოთ და თუ რამე კითხვები გექნებათ მეც ყოველთვის სიამოვნებით გიპასუხებთ, რა თქმა უნდა.  ახლა კი დავიწყებ მოყოლას რა,  რატომ, და როგორ იყო ^_^ პირველი დღე დაიწყო იმით, რომ თბილისიდან საირმეში გავემგზავრეთ, საირმესთან არ მისულები ჩამოვხტით ტრანსპორტიდან, ჩვენი ჩანთები პატარა ჭინკებივით შემოგვასკუპდნენ ზურგზე და დავი ...

2017 წლის თებერვალში  ჩემმა ორმა მეგობარმა და მე გადავწყვიტეთ ირანში გვემოგზაურა. მოვიგდეთ მძიმე ზურგჩანთები ზურგზე და ავტოსტოპით დავადექით გზას. უამრავი რამ გადაგვხდა, უამრავი ადამიანი გავიცანით, ზოგი რამ ვისწავლეთ, ზოგიც ჩვენ ვასწავლეთ, დავათალიერეთ, დავაგემოვნეთ, ვიცინეთ და ვიტირეთ. დიდი თავგადასავალი იყო... ხო და ამ მოგზაურობაზე გიყვებით ახლაც... პირველი ეპიზოდი წაიკითხეთ აქ მეორე ეპიზოდი მესამე ეპიზოდი მეოთხე ეპიზოდი  მოკლედ, ეს მეორე შემთხვევა იყო, როცა სტოპზე გაცნობილი მძღოლისგან მიპატიჟებას დავთანხმდით (თორემ მიპატიჟებები იყო, რამდენიც გინდა). მოჰამედმა ჩაი გამოგვიტანა. მერე ვახშამი გაამზადა. თეირანელი ტაქსისტის მიერ გამოტნეული საგზალიც იატაკზე დავდეთ (ანუ მაგიდაზე დავდეთ) და შემოვუსხედით ირგვლივ. ეტყობა მოჰამედს ძაან შიოდა თუ რა იყო არ ვიცი, რაღაცა დამშეული ნადირის მანერით მიაქანებდა საჭმელს პირისკენ. მაქსიმალურად ვცდილობდით, სიცილი შეგვეკავებინა. ხან ვახერხებდით, ხან ვერა :დ მერე ჩვენმა მასპინძელმა, აგერ სააბაზანოა, შედით დაიბანეთ თუ გინდათო. ჩვ ...

          "როგორც საძროხე ქვაბს ოხშივარი, ქართლის ხეობებს ასდით ნისლები"   ლეონიძეს ნამდვილად ესმოდა რაზე საუბრობდა. ორი დღის მანძილზე მეც სრულად ვიგრძენი ამ სიტყვების მნიშვნელობა...   საცხენისი. შიდა ქართლში, თრიალეთის ქედზე წამომართილი კიდევ ერთი მთაა, 2030 მეტრის სიმაღლის. მეგობრებთან ერთად ამ მთაზე ზამთრის დასაწყისში ვიყავი. ორი დღის მანძილზე ვმოძრაობდით ნისლებში, მართლაც რომ ოხშივარს რომ მოგაგონებდათ, გარკვეულ მისტიურობას შეგძენდათ და გაიძულებდათ გეფიქრათ რომ ამ წამამდე, ამაზე მშვენიერი არაფერი გინახავთ...ვიარეთ ტყეებში, დავბანაკდით ალპურ ზონაში, და დავეშვით ხეობებით.   წანწალი დავიწყეთ სოფელ ზემო ხვედურეთიდან, მთლიანად მანძილი 30 იოდე კილომეტრზე მეტად არ გაჭიმულა. მოძრაობის დაწყებიდან მალევე სარკის (სარყის) წმინდა გიორგის მონასტერი შეგვხვდა. წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესია XVII საუკუნეშია აგებული, გასულ საუკუნეს კი აქ მონასტერი აღუდგენიათ. უამრავი ლეგენდაა სარყის მონასტრის გარშემო, მაგრამ ...

 ცხოვრებაში ერთხელ მაინც აუცილებლად დგება მომენტი, როდესაც უბრალოდ უნდა ადგე და წახვიდე. არ აქვს მნიშვნელობა, ვინ იქნება შენს გვერდით, საითკენ გექნება გეზი აღებული ან რამდენ ხნიანი მოგზაურობა გელის წინ, მთავარია რომ უნდა წახვიდე, შეიგრძნო ბედნიერება და დიდი ხნის წინ დაკარგული საკუთარი თავი ბუნებასთან სიახლოვეში იპოვნო. რა გჭირდება ამისთვის?! დიდი ზურგჩანთა, მოხერხებული ფეხსაცმელი და ფოტოაპარატი... ამის შემდეგ კი ყველაზე მაგარი დღეები წინაა.  გაზაფხული იდგა თბილისში. უფრო სწორად რომ ვთქვა, მთელს საქართველოში იგრძნობოდა საამო სურნელი და ხეებზე კვირტებიც მონაცვლეობით სკდებოდნენ. ეს ის დღე იყო როდესაც უნივერიტეტის ბავშებთან ერთად თეთრიწყაროს რაიონში მივდიოდი. სწორედ იქ არის სოფელი გუდარეხი, რომლის სილამაზე ენით აღუწერელი და გადმოუცემელია. საუცხოო  ბუნებით გარშემორტყმული სოფლისკენ მივიწევდი. ჩემი ფეხის ნაბიჯებს კი აკომპანიმენტს მდინარის ჩხრიალი და ჩიტების ჭიკჭიკი უწევდა. მრავალწლოვანი ხეები ერთმანეთზე ობობის ქსელებივით იყვნენ გადახლართულნი და ხავსმოკიდებულნი გადმოჰყურებდნე ...

თვითმფრინავი ისე დაჯდა, არაფერი გამიგია. ფანჯრიდან ვუყურებდი მწვანე სტოკჰოლმს და კოხტა, პატარა არლანდის აეროპორტის ასაფრენ ბილიკებს. დავეშვით.აეროპორტში კონტროლის გავლისას გული ამიჩქარდა, მაგრამ შვედი მესაზღვრეები ღიმილიანები და მეგობრულები არიან და ერთადერთი კითხვის შემდეგ ბედნიერი დასვენება მისურვეს და ღიმილით გამაცილეს. აეროპორტიდან გამოსულს პირველი, რაც მესიამოვნა, სუფთა ჰაერი იყო. ხარბად ჩავისუნთქე და სახლისკენ მიმავალ გზას დავადექი. გზადაგზა ვათვალიერებდი ტყეებს, ალაგ-ალაგ წითელ კრამიტიან ფერად სახლებს და ვერაფრით ვიჯერებდი, რომ დედაქალაქი შეიძლება ასეთი მწვანე იყოს. მეორე დღეს სტოკჰოლმის ასათვისებლად დავიძარი და პირველ რიგში რამდენიმე რჩევას მოგცემთ, რაც გაგიმარტივებთ ქალაქში მოძრაობას. ვალუტა სკანდინავიის ქვეყნები ევროპის სხვა ქვეყნებისგან განსხვავდება ვალუტით - აქ ყველაფერს მხოლოდ კრონებით იყიდი. თუმცა, ვალუტის გადამცვლელი პუნქტების სიმრავლით ნამდვილად არ გამოირჩევა სტოკჰოლმი. სულ რამდენიმეა. მე ვალუტა T-centralen -ზე დავახურდავე , ანუ სტოკჰოლმის სადგურის მოედანზე. ...

„Только о двух вещая мы будем жалеть на смертном одре – что мало любили и мало путешествовали.” М.Твен   Прошлой осенью в конце сентября, мы с друзьями решили поехать в один из сказочных и красивейших уголков Грузии - Сванетию. Нам хотелось убежать от городской суеты, куда-нибудь в горы, где  тишина и покой, это поездка изменила наше внутреннее состояние. Мы выехали из Батуми, ранним проливным утром, думали, что поездка перенесется, но погода нам стала не помехой и нам посчастливилось увидеть природу во всей красе. С нами были гости из России и хотелось, максимально удивить нашими красотами, чтобы на долго запомнили эту двух дневную поездку. Цель  нашей  поездки  была посещение Ингурского  водохранилища, а на второй день предусматривали посещение  высокогорного селения –Ушгули. Дорога шла как по возвышенностям, так и по хребтам холмов, с двух сторон открывался живописный вид, а потом  резко, мы оказались в ...

გაგიღვიძიათ ოდესმე სრულიად ჩვეულებრივ დღეს ყოველლდღიური გეგმებით, ხვალინდელი დღის ჩვეულებრივი გაგრძელების მოლოდინით და შემთხვევით ეს მეორე დღე შენს ცხოვრებაში საუკეთესო ყოფილა? ჩემს ცხოვრებაში ნამდვილად ყოფილა ასეთი ბედნიერი მომენტი,როდესაც სპონტანურად აღმოვჩნდი ჩემთვის ყველაზე სასურველ ადგილას-ყაზბეგში. თუ ერთხელ მაინც ხართ ნამყოფი ყაზბეგში უფრო გასაგები იქნება ჩემი განცდები თქვენთვის ხოლო ვისაც არ გქონიათ, პირდაპირი მნიშვნელობით, ღრუბლებთან შეხების ბედნიერება მაშინ ჩაუჯექით, მე გამოგზაურებთ  საქართველოს ______- ყაზბეგში. ჩემი ამბავი ასე დაიწყო : 12 ივნისი 2016 წელი,თბილისი, საღამო, თბილა, იმდენად კარგი ამინდია, რომ მომავალი ფინალური გამოცდების მიუხედავად გადავწყვიტე რიყის პარკში გამესეირნა. ,,მშვიდობის ხიდთან“დამაინტრესეა ბანერმა საქართველოს სხვადასხვა კუთხის სურათებით და  დიდი შრიფტით ,,Tours in Georgia”, ყურადღება ყაზბეგის სურათზე გავამახვილე, რადგან ეს ერთადერთი ადგილი იყო  ბანერზე დატანებულ ადგილებს შორის ,სადაც ნამყოფი არ ვიყავი. სულ რამდენიმე წამში ...

შუა კვირაში შესვენების ერთი დღე გამოგვიჩნდა. ცხადია, ქალაქად გამოუყენებლად მისი დატოვება არ გამოგვივიდოდა. გვიან საღამოს დავიწყეთ ფიქრი მეორე დღეს სად "გაგვეფლანგა".  გვჭირდებოდა ადგილი: თბილისიდან არც თუ ისე შორს. ვინაიდან ზამთარმა თავისი ქნა და ფორმა შესაძლოა ისეთი აღარ გვაქვს : ვერც ნამეტანად რთულს შევეჭიდებოდით, არც ნამეტანად "ველური" უნდა ყოფილიყო, ტექნიკური პრობლემა გვქონდა და მარშრუტს ვერ "გავწერდით" შესაბამისად, საორიენტაციოდ მსუბუქი ადგილი უნდა აგვერჩია... როგორც ხედავთ ნამეტანად ბევრი მოთხოვნა იყო და შანსი რომ ვიპოვიდით ადგილს ყველას რომ დააკმაყოფილებდა და თან ნამყოფი არ ვიქნებოდით ძალიან ცოტა... გაგვახსენდა რომ რამდენიმე კვირის წინ მთა შიხანზე ვიყავით. მანგლისიდან ავედით და მცხეთისკენ, ნიჩბისში დავასრულეთ. მანგლისის მხარე მოგვწონდა და შიხანიდანაც ბევრი ლამაზი ქედი თუ მთა გვქონდა შემჩნეული. რუკებს ჩავუსხედით და მივხვდით რომ ვიპოვენთ! ვიპოვნეთ კი არა ასარჩევად გვქონდა საქმე: მთა ელი კარი - 2026 მეტრი მთა ნამტვრიანი 1926 მეტრი. მთა ...

პატარა ქვეყანაში ვცხოვრობთ, ჭეშმარიტად... ჩემთვის ეს ფაქტი უფრო მეტად იმას უსვამს ხაზს, თუ რაოდენ საოცარი გარემოა ჩვენ გარშემო. ლამის უკვე 7 წელია აქეთ-იქით დავწანწალებ და დღემდე მაოცებს ამ პატარა ქვეყნის ხევებსა და საჯიხვეებში ჩამალული ადგილები. საოცარი ხედებითა და გარემოთი. მოკლედ იმის თქმა მინდა, რომ ყოველთვის გრჩება ადამიანს რაღაც სანახავი. ამას წინათ მთაში ვაპირებდი წასვლას, მაგრამ საით ამეღო გეზი აღარ ვიცოდი. მონატრებულზე რამე მსუყე გასვლა მინდოდა მომეწყო, კუნთებსა და სულს ერთიანად რომ გამიკაჟებდა. დავიწყე ფიქრი და ქექვა, სრულებით მოულოდნელად მეგობარმა სვანეთის მთებში ჩამალულ ტბებზე გადამიკრა სიტყვა... "შორსაა მაგრამ ლამაზიაო... ბევრი ტბაა, ერთ-ერთი ყინულოვანია და არასდროს დნებაო..." ყინულოვანი ტბები მიყვარს,ზოგადად ყინულოვანი ყველაფერი მიყვარს. ამიტომაა არაადამიანური ლტოლვა რომ მაქვს ჩრდილოეთისკენ, ალიასკა იქნება ეს კანადა, თუ კამჩატკა... მოკლედ, გავიგე ყინულოვანიაო და მაშინვე ჩანთის ჩალაგებას შევუდექი. მოვიძიე ადამიანები ნამყოფები რომ იყვნენ და არწივი რ ...