კომსომოლეტსი - ახალგაზრდობის პიკი

2016 წლის 19 ივნისს ბათუმიდან ერთ დღიან ექსკურსიაზე ჩემს მეგობრებთან ერთად ვიმოგზაურე ქარელის რაიონში. ჯგუფში ვიყავით ოცი ადამიანი. დავათვალიერეთ ყინწვისის ტაძარი, სამწევრისის დედათა მონასტერი. ექსკურსიის მიზანი იყო დაგველაშქრა ბატეთის ტბა. ძამის ხეობაში დავიქირავეთ ისეთი მიკროავტობუსი, რომელიც შეძლებდა აყვანას. მიკროავტობუსი აღწერილობით იყო "ფურგუნი". ძალიან სახალისო აღმოჩნდა „ფურგუნ-მარშუტკით“ მოგზაურობა. გზა საკმაოდ ცუდი იყო. ეს უფრო შთამბეჭდავს ხდიდა, რადგან მანქანის კარები ხშირად იხსნებოდა. ადგილები შეზღუდული გვქონდა. ერთმანეთის კალთაში ვისხედით, ვმღეროდით, ვიცინოდით. ბოლოს ჩერდება ჩვენი "ფურგუნი" და მძღოლი გვეუბნება, შემდეგი გზა ფეხით უნდა წახვიდეთო. ფეხით სავალი გზა საკმაოდ საინტერესო იყო. ზოგიერთ მონაკვეთში გზა პატარა მდინარითაა გადასაკვეთი. ასევე გადავლახეთ ხის მორებით სავალი გზა. გზაში ჩვენი ბათუმელი მძღოლი გვეხმარებოდა მდინარეებზე გადასვლაზე. გზადაგზა ვიღებდით ფოტოებს. თანდათან იშლებოდა ბუნების ულამაზესი ხედები. გზა არ თავდებოდა. ბოლოს, ...

მინდა ჩემი მოულოდნელი და აღმაფრთოვანებელი ვოიაჟის შესახებ მოგითხროთ. თუ რატომ მოულოდნელი, ამას ქვემოთ მოგიყვებით. სტრასბურგში გამგზავრება ჯერ კიდევ გასული წლის დასაწყისში მქონდა დაგეგმილი. მე და ჩემი მეგობრები ჩეხეთიდან ვბრუნდებოდით როცა შემდგომ მარშუტად საფრანგეტი დავისახე. იქ ჩემი დაა თავისი პატარა ანგელოზებით და ბევრი საყვარელი ხალხი. ზოგი ათ წელზე მეტია იქ ცხოვრობს. ჩემი დისთვის ჩვენი ჩასვლა სიურპრიზი უნდა ყოფილიყო. უვიზო რეჭიმმი ახალი შემოსული იყო და ცოტას გვაშინებდა. შევაგროვეთ საბუთები: ამონაწერი საცხოვრებლიდან, სადაც მივდიოდით სტუმრად, ბილეთები, დაზღვევა, ბიომეტრიული პასპორტები და, რა თქმა უნდა, გარკვეული თანხა. ჩვენი ვიზიტი დავამთხვიეთ ჩემი დის დაბადების დღეს და ბავშვების ნათლობას. უპრობლემოდ გავიარეთ პასპორტების შემოწმება მემინგემის აეროპორტშიც (მიუნხენში). ჩვენი საბუთებიდან მოითხოვეს მხოლოდ პასპორტი( !).როგორც აღმოჩნდა, ტყუილად ვშიშობდით. სამ საათიანი მანქანით მგზავრობის შემდეგ ჩავედით სტრასბურგში. არ მოვყვები ჩემს დასთან და დიშვილებთან შეხვედრისას განცდილ ემოციე ...

მოგესალმებით საქართველოს ერთ-ერთი ლამაზი კუთხიდან იმერეთიდან, კერძოდ კი სოფელი გორდიდან. როგორც ბევრი სხვა სოფელი ესეც ულამაზესია, ირგვლივ ლამაზად აღმართული მთებია, დაფარული ხეებით და ნაირ-ნაირი მცენარეებით. აქ ძალიან მშვიდი გარემოა, ირგვლივ მხოლოდ ბუნება და სიწყნარე სუფევს. სოფელი მდინარე ცხენისწყლის მარჯვენა სანაპიროზე მდებარეობს. მდინარეც თავისი სილამაზით არის გმორჩეული, როგორც იქ მდებარე ბუნება. აქ სხვა ბევრი ლამაზი ადგილია კერძოდ კი ოკაცეს კანიონი, იგი მდინარე ოკაცეს ხეობაში მდებარეობს. ხეობის ნაპირები კი ტყის ბუჩქნარითაა დაფარული, ირგვლივ ლამაზი ტყის ყვავილებია აყვავებული, რომლებიც ლამაზად იცქირებიან. ოკაცეს კანიონის დასათვალიერებლად ადამიანებს დაკიდულ ხიდებზე უწევს  სიარული და ზოგისთვის რთულად გასავლელია, ჩემთვის მაგალითად სულაც არ ყოფილა რთულად სასიარულო ადგილი, პირიქით ძალიან მომეწონა, რადგან ვუყურებდი საქართველოს და ქართველი ხალხის საგანძურს, ბუნებას. ეს ადგილი ისეთი განსხვავებულად ლამაზი იყო, რომ დიდი შთაბეჭდილებები დამიტოვა. ძალიან დიდი გრძნობა იყო, როდესაც დაკი ...

როცა ლაშქრობისთვის ემზადები, გუდა-ნაბადს აიკრავ და დასავლეთ საქართველოს ულამაზესი კუთხისკენ - რაჭისკენ ავტოსტოპით აპირებ წასვლას, აუცილებლად უნდა გეჭიროს ხელში მუყაოზე დაწერილი ტრაფარეტი - „რაჭა - ჩემი სიყვარული“. ასე ნამდვილად გაგიჩერებთ რაჭაზე შეყვარებული ადამიანი და თუ ამავდროულად, რაჭველიც აღმოჩნდება, პირდაპირ ნაქერალას უღელტეხილამდე წაგიყოლებთ. ნაქერალას ნისლიანი უღელტეხილი რაჭას და იმერეთს ყოფს ერთმანეთისგან. დღემდე ვერ თანხმდებიან რაჭველები და იმერლები, ცხრაჯვარი რაჭაა თუ იმერეთი. მაგრამ, საზღვარზე აღმართული ულამაზესი კლდეები, რომლიდანაც ხელისგულივით მოჩანს ტყიბული და მიმდებარე ტერიტორიები, ულამაზესია. ნისლიან ამინდში შეიძლება ვერც გააცნობიეროთ, რამხელა სიმაღლეზე ხართ და კლდის პირას ჩამოჯდომაც მოინდომოთ ჩვენი ჯგუფის მსგავსად, მაგრამ როგორც კი ნისლი გაიფანტება, შეიძლება სისხლი გაგეყინოთ ძარღვებში - უზარმაზარ კლდეებს რომ დაინახავთ. ცხრაჯვარი პირველი გაჩერებაა - კლდეზე აღმართული ჯვრებით და ლამაზი გადასახედებით, იდუმალი ტყით და ნისლით, რომელიც ასე ახლოდან არასდროს ...

ჩანაწერებს ხშირად ვაკეთებ. კორეაში ვიყავი- სეულში ^^ ოცნების ქალაქია)) ხოდა სანამ შევძლებდი ოცნების ასრულებას მანამ აი ესეთი რამ დავწერე))  ---- ახლა რას ვიზამდი ? ჩავიდოდი ს. კორეაში, დავივლიდი სეულის ქუჩებს, განსაკუთრებით გვიან ღამით. ამბობენ მეგაპოლისები, ისეთი როგორიც სეულია ღამითაა ყველაზე ლამაზი )) მაშინ როცა მთვარე და ვარსკვლავები გამინათებდნენ გზებს და არამარტო…  ამოვივსებდი მუცელს იქაური ტკბილეულობებით <3 :დდ უცნაურია არა? :დ არადა არ არის უცნაური - ეს ყველას უნდა :დ  აი ჩამოვჯდებოდი გვიან ღამით კაფეში შუშის კედლის პირდაპირ, მაგიდის წინ- ყავით ხელში, თბილ სვიტრში გახვეული და ვუყურებდი გარეთ მოსიარულეეებს, თან წიგნს წავიკითხავდი ან მუსიკას მოვუსმენდი, იქაც ვიოცნებებდი! იქაც ბევრს ვიფირქრებდი! გავიხსენებდი საქართველოს და ჩემს ტკბილ ოჯახს…მეგობრებს... აი ყველას და ყველაფერს ვისაც და რასაც ჩემს გულში მცირეოდენი ადგილი უკავია!  ხოო თან რაიმე ტკბილს დავაყოლებდი- ხან ნამცხვარს, ხან შოკოლადს ან კიდევ კარამელის ნაყინს- აი კიდე ...

შუა კვირაში შესვენების ერთი დღე გამოგვიჩნდა. ცხადია, ქალაქად გამოუყენებლად მისი დატოვება არ გამოგვივიდოდა. გვიან საღამოს დავიწყეთ ფიქრი მეორე დღეს სად "გაგვეფლანგა".  გვჭირდებოდა ადგილი: თბილისიდან არც თუ ისე შორს. ვინაიდან ზამთარმა თავისი ქნა და ფორმა შესაძლოა ისეთი აღარ გვაქვს : ვერც ნამეტანად რთულს შევეჭიდებოდით, არც ნამეტანად "ველური" უნდა ყოფილიყო, ტექნიკური პრობლემა გვქონდა და მარშრუტს ვერ "გავწერდით" შესაბამისად, საორიენტაციოდ მსუბუქი ადგილი უნდა აგვერჩია... როგორც ხედავთ ნამეტანად ბევრი მოთხოვნა იყო და შანსი რომ ვიპოვიდით ადგილს ყველას რომ დააკმაყოფილებდა და თან ნამყოფი არ ვიქნებოდით ძალიან ცოტა... გაგვახსენდა რომ რამდენიმე კვირის წინ მთა შიხანზე ვიყავით. მანგლისიდან ავედით და მცხეთისკენ, ნიჩბისში დავასრულეთ. მანგლისის მხარე მოგვწონდა და შიხანიდანაც ბევრი ლამაზი ქედი თუ მთა გვქონდა შემჩნეული. რუკებს ჩავუსხედით და მივხვდით რომ ვიპოვენთ! ვიპოვნეთ კი არა ასარჩევად გვქონდა საქმე: მთა ელი კარი - 2026 მეტრი მთა ნამტვრიანი 1926 მეტრი. მთა ...

წინა ნაწილში  Vasa-ს მუზეუმზე გავჩერდით. საკმაოდ ბევრი ალტერნატივა გვქონდა გზის გასაგრძელებლად. ამ პოსტში კი განვიხილავ ერთ-ერთ ვარიანტს - ატრაქციონების პარკს. იმ შემთხვევაში, თუ გინდათ დაბრუნება ბავშვობაში, ბევრი ადრენალინი და გემრიელი სიცილი, Grona lund-ში წასვლა იდეალური ვარიანტია. ეს უკანასკნელი ზუსტად იმ კუნძულზე მდებარეობს, სადაც მუზეუმი.  შესვლის ფასი და სამუშაო საათები იხილეთ საიტზე . გრონა ლუნდში დაგხვდებათ უამრავი ატრაქციონი ყველანაირი გემოვნების ადამიანისთვის - ამერიკული გორაკებით დაწყებული, უზარმაზარი საქანელით დასრულებული, რომელსაც მაღლა აყავხართ და მთელი სტოკჰოლმის დანახვაა შესაძლებელი. თან, ადრენალინიც დიდია. გრონა ლუნდში მოხვედრა როგორც ხმელეთით, ისე ბორანითაა შესაძლებელი. ბორანზე მგზავრობა SL - ით არის შესაძლებელი და ძალიან კარგია, თუ ხმელეთით მიხვალთ და ზღვით დაბრუნდებით ისევ ხმელეთზე. მცირე გასეირნებით ბორანზე შეგიძლიათ გატესტოთ.. თუმცა არა, ეს სიურპრიზად დავტოვოთ. გაითვალისწინეთ, რომ პარკი ზამთარში იკეტება. იმიტომ, რომ ზამთარში თავისუფლად ...

 ცხოვრებაში ერთხელ მაინც აუცილებლად დგება მომენტი, როდესაც უბრალოდ უნდა ადგე და წახვიდე. არ აქვს მნიშვნელობა, ვინ იქნება შენს გვერდით, საითკენ გექნება გეზი აღებული ან რამდენ ხნიანი მოგზაურობა გელის წინ, მთავარია რომ უნდა წახვიდე, შეიგრძნო ბედნიერება და დიდი ხნის წინ დაკარგული საკუთარი თავი ბუნებასთან სიახლოვეში იპოვნო. რა გჭირდება ამისთვის?! დიდი ზურგჩანთა, მოხერხებული ფეხსაცმელი და ფოტოაპარატი... ამის შემდეგ კი ყველაზე მაგარი დღეები წინაა.  გაზაფხული იდგა თბილისში. უფრო სწორად რომ ვთქვა, მთელს საქართველოში იგრძნობოდა საამო სურნელი და ხეებზე კვირტებიც მონაცვლეობით სკდებოდნენ. ეს ის დღე იყო როდესაც უნივერიტეტის ბავშებთან ერთად თეთრიწყაროს რაიონში მივდიოდი. სწორედ იქ არის სოფელი გუდარეხი, რომლის სილამაზე ენით აღუწერელი და გადმოუცემელია. საუცხოო  ბუნებით გარშემორტყმული სოფლისკენ მივიწევდი. ჩემი ფეხის ნაბიჯებს კი აკომპანიმენტს მდინარის ჩხრიალი და ჩიტების ჭიკჭიკი უწევდა. მრავალწლოვანი ხეები ერთმანეთზე ობობის ქსელებივით იყვნენ გადახლართულნი და ხავსმოკიდებულნი გადმოჰყურებდნე ...

2017 წლის თებერვალში  ჩემმა ორმა მეგობარმა და მე გადავწყვიტეთ ირანში გვემოგზაურა. მოვიგდეთ მძიმე ზურგჩანთები ზურგზე და ავტოსტოპით დავადექით გზას. უამრავი რამ გადაგვხდა, უამრავი ადამიანი გავიცანით, ზოგი რამ ვისწავლეთ, ზოგიც ჩვენ ვასწავლეთ, დავათალიერეთ, დავაგემოვნეთ, ვიცინეთ და ვიტირეთ. დიდი თავგადასავალი იყო... ხო და ამ მოგზაურობაზე გიყვებით ახლაც... პირველი ეპიზოდი წაიკითხეთ აქ მეორე ეპიზოდი მესამე ეპიზოდი მეოთხე ეპიზოდი მეხუთე ეპიზოდი მეექვსე ეპიზოდი *** დანიშნულების ადგილს მივუახლოვდით, შევედით სოფელში. არ ვიცი, დაღლილობის ბრალი იყო თუ რა ხდებოდა, მაგრამ ჩვეულებრივად საშინელებათა ფილმში აღმოვჩნდით: ვიწრო, ბნელი ქუჩები - თან წვიმს, ტალახიანია ყველაფერი. დანგრეული შენობები და თაღები ავსებენ ქუჩებს, ქუჩები კიდე ადიან დ ადიან მაღლა, მანქანა ძლივს მირახრახებს ამ სიმაღლეზე. ერთადერთი ხმა იმის სადღაც, მდინარის თუ ჩანჩქერის. მძღოლიც შეშფოთებული იყურება, ცდილობს მისამართები მოძებნოს კედლებზე, მაგრამ რანაირად... ჯერ ბნელა და მერე კიდე არცაა არაფერი გაკრული. მოკლედ ...

„Только о двух вещая мы будем жалеть на смертном одре – что мало любили и мало путешествовали.” М.Твен   Прошлой осенью в конце сентября, мы с друзьями решили поехать в один из сказочных и красивейших уголков Грузии - Сванетию. Нам хотелось убежать от городской суеты, куда-нибудь в горы, где  тишина и покой, это поездка изменила наше внутреннее состояние. Мы выехали из Батуми, ранним проливным утром, думали, что поездка перенесется, но погода нам стала не помехой и нам посчастливилось увидеть природу во всей красе. С нами были гости из России и хотелось, максимально удивить нашими красотами, чтобы на долго запомнили эту двух дневную поездку. Цель  нашей  поездки  была посещение Ингурского  водохранилища, а на второй день предусматривали посещение  высокогорного селения –Ушгули. Дорога шла как по возвышенностям, так и по хребтам холмов, с двух сторон открывался живописный вид, а потом  резко, мы оказались в ...