კომსომოლეტსი - ახალგაზრდობის პიკი

მოიგე ორკაციანი საგზური ბაქოში ან სალაშქრო ინვენტარი! თუ გიყვარს მოგზაურობა, ეს შენი შანსია! ჩაერთე Turebi.Ge-ის კონკურსში #მოგზაურისდღიური ! პირობები ძალიან მარტივია! დაწერე ერთი ბლოგპოსტი იმ ქვეყნის, ქალაქის ან ღირსშესანიშნავი ადგილის (საქართველოში ან უცხოეთში) შესახებ, სადაც გიმოგზაურია და გამოგვიგზავნე ელ-ფოსტაზე Diary@Turebi.Ge  აუცილებელია პოსტი აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს: • პოსტი უნდა იყოს მინიმუმ 300 და მაქსიმუმ 800 სიტყვა; • უნდა აღწერდეს ტურისტულ ადგილს, მოიცავდეს მის შესახებ ინფორმაციას, მოგზაურის შთაბეჭდილებებს, გამოცდილებას, რჩევებს; • პოსტს თან უნდა ერთვოდეს ავტორის მიერ გადაღებული კარგი ხარისხის მინიმუმ 2 და მაქსიმუმ 5 ფოტო; აღნიშნული ტექსტი არ უნდა იყოს ინტერნეტში გამოქვეყნებული. თითოეული პოსტი გამოქვეყნდება Blog.Turebi.ge-ზე კონკურსის სპეციალურ კატეგორიაში. ერთ მონაწილეს შეუძლია მხოლოდ ერთი პოსტის გამოგზავნა.  პოსტების მიღების ბოლო ვადა 28 მაისის 22:00 საათი.  გამარჯვებული მონაწილეები გამოვლინდები ...

„Только о двух вещая мы будем жалеть на смертном одре – что мало любили и мало путешествовали.” М.Твен   Прошлой осенью в конце сентября, мы с друзьями решили поехать в один из сказочных и красивейших уголков Грузии - Сванетию. Нам хотелось убежать от городской суеты, куда-нибудь в горы, где  тишина и покой, это поездка изменила наше внутреннее состояние. Мы выехали из Батуми, ранним проливным утром, думали, что поездка перенесется, но погода нам стала не помехой и нам посчастливилось увидеть природу во всей красе. С нами были гости из России и хотелось, максимально удивить нашими красотами, чтобы на долго запомнили эту двух дневную поездку. Цель  нашей  поездки  была посещение Ингурского  водохранилища, а на второй день предусматривали посещение  высокогорного селения –Ушгули. Дорога шла как по возвышенностям, так и по хребтам холмов, с двух сторон открывался живописный вид, а потом  резко, мы оказались в ...

ლაშქრობიდან დაბრუნებულს ერთი აზრი მიტრიალებს ხოლმე თავში - კარგი იყო, მაგრამ ჩამოსვლისთანავე შემდეგ მარშუტზე ვიწყებ ფიქრს. ალბათ უფრო მეტი მინდოდა, რაღაც ისეთი, სირთულეებითა და თავგადასავლებით სავსე, ისეთი გამოწვევები მჭირდებოდა, რომლის გადალახვაც გამიჭირდებოდა. ჯავახეთზე ვფიქრობ.  მარშრუტის დაგვირგვინება დიდი აბული და ლევანის ტბა იქნება. ზამთარში მეგზურის პოვნა რთულია და ამაში კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები. ბევრი დაპირების მიუხედავად, მხოლოდ ერთი მთანხმდება.  იმედგაცრუებას უკან ვიტოვებ და წასასვლელად ვემზადები. წუთებს ვითვლი, სანამ გასვლის დრო დგება, მაგრამ საათის ისარი რაღაც ბლანტი და მძიმე მეჩვენება, თითქოს მოძრაობა უჭირს. ჩემი მეგზური ჯარისკაცია. ცოტა ხნის წინ დაბრუნდა ავღანეთიდან. წარმოდგენაც კი მზარავს, როგორი ჯოჯოხეთი აქვს გამოვლილი. ჩემს შეთავაზებაზე - ლაშქრობაში წავსულიყავით, დამთანხმდა. მაშინვე დავმშვიდდი, ტური გადარჩა. ცივა. თბილისიდან ფარავნის მიმართულებით ვიძვრებით. დიდი თოვლის გამო გზა დაკეტილია. ბურუსი ხედვის არეალს ამცირებს, ცოტაც და ფარავანს გავცდებით. ...

თუ აქამდე ჯერამც არ გიცდიათ ხევსურეთიდან თუშეთში გადასვლა, მაშინ ჯერ კიდევ გაქვთ ცოტა დრო ამ სეზონზევე მოასწროთ ეს სიამოვნება.  ახლავე უნდა ამოიცვათ ბათინკები, გატენოთ ჩანთა ათასი საჭირო ნივთით, რუკებში ჩაყოთ ცხვირები და გზას დაადგეთ.  პირველი, მაგრამ საუკეთესო რჩევა იქნება ხევსურეთიდან გაემართოთ თუშეთისკენ და არა პირიქით.  შატილამდე ჩასვლა რომ იოლია კი გეცოდინებათ, გზად დათვისჯვრის უღელტეხილი აგავსებთ ენერგიით, რომელიც რომ აწუნის ქედამდე მიგიყვანთ.  მოკლედ, ჩვენც ავივსეთ ამ ენერგიით, გზას დავადექით. შატილიდან მუცომდე, მუცოდან კი ხონისჭალამდე სამანქანო გზით გადავტანტალდით. ხონისჭალა პატარა, მყუდრო ხეობაში ჩამალული სოფელია, სადაც მხოლოდ მესაქონლეობით თუ გაიტან ადამიანი თავს. პატარა, ძველებური სახლები წიგნებში წაკითხულ წარსულს ან ძველ ფირებზე ნანახ კადრებს გაგახსენებს ადამიანს.  მუცოსთან სასაზღვო პუნქტია, სადაც საშვებს გაძლევენ, სამწუხარო ფაქტი ისაა, რომ საშვი შეიძლება 10 წუთში გამოწერონ ან სამ საათამდეც კი გაიწელოს პროცედურა. პირადობის მოწმობა თუ არ გაქვთ ...

გზა პერსეპოლისისკენ... სანამ უშუალოდ ამ გენიალურ ადგილზე მოგიყვებით, მინდა ზოგადად ირანზე გითხრათ ერთი-ორი სიტყვა. არ ვიცი რა გსმენიათ ამ ქვეყნის შესახებ ან რა სახის ინფორმაციას ფლობთ, მაგრამ მოგიყვებით იმას რაც საკუთარი თვალით ვნახე.  ირანი არის საოცრება. საოცარი ხალხითა და არქიტექტურით.ირანელები დიდად არ განსხვავდებიან ჩვენგან. ნებისმიერი ქართველი ბევრჯერ ჩავარდება ისეთ სიტვაციაში, როდესაც თავს „სახლში იგრძნობს“.  გარეგნულადაც იმდენად გვგვანან რომ აუცილებლად შეხვდებით ვინმე ძველ ნაცნობს, მეგობარსა თუ მეზობელ  „ვალერას“ ქუჩაში. გაგეცინებათ და ვერ დაიჯერებთ რომ ორი ადამიანი ასე შეიძლება გავდეს ერთმანეთს.   სხვა თუ არაფერი იმდენი საერთო სიტყვა გვაქვს რომ იხუმრებ კიდეც : თურმე ნახევარი ცხოვრება ფარსზე  ვსაუვრობთ და არც ვიცოდიო... ქვეყნები და ადამიანები შორდებიან ერთმანეთს მაგრამ წარსული და საერთო კულტურას დრო მაინც ძალიან რთულად თუ უღებს ბოლოს.    გადავიდეთ მთავარზე:    პერსეპოლისი !    იგი ...

მინდა ჩემი მოულოდნელი და აღმაფრთოვანებელი ვოიაჟის შესახებ მოგითხროთ. თუ რატომ მოულოდნელი, ამას ქვემოთ მოგიყვებით. სტრასბურგში გამგზავრება ჯერ კიდევ გასული წლის დასაწყისში მქონდა დაგეგმილი. მე და ჩემი მეგობრები ჩეხეთიდან ვბრუნდებოდით როცა შემდგომ მარშუტად საფრანგეტი დავისახე. იქ ჩემი დაა თავისი პატარა ანგელოზებით და ბევრი საყვარელი ხალხი. ზოგი ათ წელზე მეტია იქ ცხოვრობს. ჩემი დისთვის ჩვენი ჩასვლა სიურპრიზი უნდა ყოფილიყო. უვიზო რეჭიმმი ახალი შემოსული იყო და ცოტას გვაშინებდა. შევაგროვეთ საბუთები: ამონაწერი საცხოვრებლიდან, სადაც მივდიოდით სტუმრად, ბილეთები, დაზღვევა, ბიომეტრიული პასპორტები და, რა თქმა უნდა, გარკვეული თანხა. ჩვენი ვიზიტი დავამთხვიეთ ჩემი დის დაბადების დღეს და ბავშვების ნათლობას. უპრობლემოდ გავიარეთ პასპორტების შემოწმება მემინგემის აეროპორტშიც (მიუნხენში). ჩვენი საბუთებიდან მოითხოვეს მხოლოდ პასპორტი( !).როგორც აღმოჩნდა, ტყუილად ვშიშობდით. სამ საათიანი მანქანით მგზავრობის შემდეგ ჩავედით სტრასბურგში. არ მოვყვები ჩემს დასთან და დიშვილებთან შეხვედრისას განცდილ ემოციე ...

ცხვანდრის ტბებზე იმდენი მაქვს სათქმელი, რომ საიდან დავიწყო არც კი ვიცი.  დავიწყებ იქიდან, რომ ამ ტბებთან მისასვლელად ჭუბერის თემს უნდა ესტუმროთ, ხეობები უნდა აიაროთ, ქედები გადაიაროთ, დაღმართსა და ლოდებზე იხტუნოთ, საჯიხვეებში ტანაყრილსა და ფესვებ გადგმულ დეკას ეჭიდაოთ და მათი თავი ამ ყველაფრის შემდეგ დაიმსახუროთ...  მოგეხსენებათ, ბოლო თვემ  რთული დღეები გამოგვატარა, წვიმას დღე და ღამე ვნატრულობდით. ვერაფრით ვცვლიდით არსებულ ფაქტს:  ცეცხლი გვეკიდა და ვიწვოდით... ხოდა, სწორედ ამ ორომტრიალში ვიყავით, როდესაც გადავაწყდით ლეგენდას ცხვანდირის ტბებზე:  "სვანეთში, ჭუბერის თემში, გვალვა რომ დაიწყებოდა ხალხი ამ ტბებზე ამოდიოდა, ერთ-ერთ მათგანში, ულღობ ტბაში ქვას აგდებდა და ლოცულობდა რომ ღმერთებს წვიმა მოევლინათ, ღმერთებიც მათ თხოვნას ისმენდნენ და თემს წვიმას მოუვლენდნენო..."  უამრავ ტბაზე არსებობს მსგავსი ლეგენდა," არ ჩააგდო ქვა, არ იბანაო თორემ გაწვიმდება" - სხვა ლეგენდები მუქარასავით ჟღერენ, ცხვანდირის ტბების ლეგენდა კი დაპირებას ჰგ ...

თურქეთის ხიბლის შესწავლა: მოგზაურობა მდიდარ კულტურასა და ისტორიაში   გამარჯობა, მოგზაურობის მოყვარულებო! დღეს, მე აღფრთოვანებული ვარ გაგიზიაროთ ჩემი ბოლო თავგადასავალი თურქეთის მომხიბვლელ მიწაზე. თურქეთი თავისი ისტორიული საოცრებიდან დაწყებული და დამთავრებული გემრიელი სამზარეულოთი გვთავაზობს დაუვიწყარ გამოცდილებას, რომლის სიტყვებით გადმოცემა რთულია.   ჩემი მოგზაურობა დაიწყო ენერგიულ ქალაქ სტამბოლში, სადაც უძველესი ცივილიზაციების ექო რეზონანსდებოდა თანამედროვე ურბანულ ხმაურთან. აია-სოფიამ აღფრთოვანებული დამტოვა, საუკუნე ისტორიის ანდერძით. შეუძლებელია არ  აღფრთოვანებულიყავი განსაცვიფრებელი არქიტექტურით ცისფერ მეჩეთში, რომელიც ჩემს წინ იდგა.     სტამბოლიდან კაპადოკიის მომხიბვლელ პეიზაჟებს ვესტუმრე. გამთენიისას სიურეალისტურ კლდოვან წარმონაქმნებზე საჰაერო ბურთით გავისეირნე რაც ჩემი ოცნება იყო. ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს ზღაპრულ სამყაროში ვცურავდი, ჰორიზონტზე ამომავალი მზე აფრქვევდა თბილ ნათებას უნიკალურ კლდოვან სტრუქტ ...

2017 წლის თებერვალში ჩემმა ორმა მეგობარმა და მე გადავწყვიტეთ ირანში გვემოგზაურა. მოვიგდეთ მძიმე ზურგჩანთები ზურგზე და ავტოსტოპით დავადექით გზას. უამრავი რამ გადაგვხდა, უამრავი ადამიანი გავიცანით, ზოგი რამ ვისწავლეთ, ზოგიც ჩვენ ვასწავლეთ, დავათალიერეთ, დავაგემოვნეთ, ვიცინეთ და ვიტირეთ. დიდი თავგადასავალი იყო... ხო და ამ მოგზაურობაზე გიყვებით ახლაც... პირველი ეპიზოდი წაიკითხეთ აქ რუკის მიხედვით მივდიოდით ხო და რუკა უმოკლეს გზას როგორც აჩვენებდა, ისე ვიარეთ ჩვენც. საბოლოოდ კი გავედით ფონს, მაგრამ უმოკლესი გზა არც ისე საინტერესო და პრაქტიკული აღმოჩნდა, სოფელ-სოფელ მოგვიწია სიარული, სადაც მანქანები მაინცდამაინც არ მოძრაობენ თან ზამთარი იყო და გზები გაყინული. მოკლედ, ასე იყო თუ ისე, შევედით რაღაცა სოფელში. აქ სასაცილო იყო ადგილობრივებისა და მანქანის მძღოლების გაკრეჭილი სახეები, რომ გვისიგნალებდნენ და გვესალმებოდნენ. უკვირდათ ასეთ ამინდში და ასეთ ადგილას ტურისტი რა ქარმა გადმოაგდოო ალბათ. ამასობაში სოფელს თითქმის გავცდით, არსად მანქანის ან ადამიანის ჭაჭანება არ იყო. გაყინული ა ...

უკვე სტოკჰოლმში ვართ. ძირითადი გადაადგილების საშუალებაა მეტრო, ავტობუსი და პენდელი, ანუ მატარებელი ( ან თუ გნებავთ, მიწისზედა მეტრო). ძალიან რთულია, რომ სტოკჰოლმში დაიკარგო. იმიტომ, რომ ყველგან წარწერები ორ ენაზეა - შვედურად და ინგლისურად. მეტროს სადგურებში და ვაგონებში შეხვდებით რუკას, სადაც მთელი მეტროს სქემაა დატანილი. სტოკჰოლმში სამი ხაზია - ლურჯი ხაზი, მწვანე ხაზი და წითელი ხაზი. როგორც ამბობენ, ყველაზე ლამაზი წითელი ხაზია, მაგრამ მე ყველა მეტროსადგური მომეწონა, სადაც მომიწია გამოვლა. მთავარი სადგური, ანუ T-ცენტრალი არის სტოკჰოლმის მეტროს გული და იმდენი ამოსასვლელი აქვს, თავბრუ მეხვეოდა როცა ამოვდიოდი. ამავე სადგურზე ჩერდება პენდელიც. ზოგადად, სტოკჰოლმის მეტროს სილამაზე ცნობილია და ჩემი რჩევა იქნება, სადგურები დაათვალიეროთ. შეიძლება ბევრ საინტერესო რამეს წააწყდეთ.მეტროდან ამოსვლის შემდეგ სტოკჰოლმის ცენტრში მოხვდებით. ლამაზ, ძველებური სტილის შენობებს, ჩუქურთმებით და ყვავილებიანი აივნებით ჰარმონიულად ერწყმის თანამედროვე, მინის და მეტალის კომბინაციით შექმნილი შენობები. სწორედ ე ...