კომსომოლეტსი - ახალგაზრდობის პიკი

2017 წლის თებერვალში  ჩემმა ორმა მეგობარმა და მე გადავწყვიტეთ ირანში გვემოგზაურა. მოვიგდეთ მძიმე ზურგჩანთები ზურგზე და ავტოსტოპით დავადექით გზას. უამრავი რამ გადაგვხდა, უამრავი ადამიანი გავიცანით, ზოგი რამ ვისწავლეთ, ზოგიც ჩვენ ვასწავლეთ, დავათალიერეთ, დავაგემოვნეთ, ვიცინეთ და ვიტირეთ. დიდი თავგადასავალი იყო... ხო და ამ მოგზაურობაზე გიყვებით ახლაც... პირველი ეპიზოდი წაიკითხეთ აქ მეორე ეპიზოდი მესამე ეპიზოდი მეოთხე ეპიზოდი მეხუთე ეპიზოდი *** ასე ნახევარ საათში ალიც მოვიდა.  ცოტა ფეხით ვიარეთ, ალიმ გამოგვკითხა, როგორ იარეთ, როგორ ხართო. ჩვენ მოჰამედის ინციდენტი მოვუყევით, მერე ტაქსი გავაჩერეთ და წავედით სახლში. ძაან კაი იყო ამდენი ხნის მერე ჩვენი ტოლი ჰოსთის ნახვა, რომელიც გამართული ინგლისურით ლაპარაკობდა. სახლში ალი დედასთან და დასთან ერთად ცხოვრობდა. სამედიცინოს სტუდენტი ვარო. სახლში რომ შევედით, დედამისი გამოგვეგება და “here you are”-ო! მეთქი, ვა, ინგლისურად ლაპარაკობს! არაო, სტუმრების დასახვედრად ვასწავლი ორ წინადადებასო ;დ  ალის იმა ...

 ცხოვრებაში ერთხელ მაინც აუცილებლად დგება მომენტი, როდესაც უბრალოდ უნდა ადგე და წახვიდე. არ აქვს მნიშვნელობა, ვინ იქნება შენს გვერდით, საითკენ გექნება გეზი აღებული ან რამდენ ხნიანი მოგზაურობა გელის წინ, მთავარია რომ უნდა წახვიდე, შეიგრძნო ბედნიერება და დიდი ხნის წინ დაკარგული საკუთარი თავი ბუნებასთან სიახლოვეში იპოვნო. რა გჭირდება ამისთვის?! დიდი ზურგჩანთა, მოხერხებული ფეხსაცმელი და ფოტოაპარატი... ამის შემდეგ კი ყველაზე მაგარი დღეები წინაა.  გაზაფხული იდგა თბილისში. უფრო სწორად რომ ვთქვა, მთელს საქართველოში იგრძნობოდა საამო სურნელი და ხეებზე კვირტებიც მონაცვლეობით სკდებოდნენ. ეს ის დღე იყო როდესაც უნივერიტეტის ბავშებთან ერთად თეთრიწყაროს რაიონში მივდიოდი. სწორედ იქ არის სოფელი გუდარეხი, რომლის სილამაზე ენით აღუწერელი და გადმოუცემელია. საუცხოო  ბუნებით გარშემორტყმული სოფლისკენ მივიწევდი. ჩემი ფეხის ნაბიჯებს კი აკომპანიმენტს მდინარის ჩხრიალი და ჩიტების ჭიკჭიკი უწევდა. მრავალწლოვანი ხეები ერთმანეთზე ობობის ქსელებივით იყვნენ გადახლართულნი და ხავსმოკიდებულნი გადმოჰყურებდნე ...

გზა პერსეპოლისისკენ... სანამ უშუალოდ ამ გენიალურ ადგილზე მოგიყვებით, მინდა ზოგადად ირანზე გითხრათ ერთი-ორი სიტყვა. არ ვიცი რა გსმენიათ ამ ქვეყნის შესახებ ან რა სახის ინფორმაციას ფლობთ, მაგრამ მოგიყვებით იმას რაც საკუთარი თვალით ვნახე.  ირანი არის საოცრება. საოცარი ხალხითა და არქიტექტურით.ირანელები დიდად არ განსხვავდებიან ჩვენგან. ნებისმიერი ქართველი ბევრჯერ ჩავარდება ისეთ სიტვაციაში, როდესაც თავს „სახლში იგრძნობს“.  გარეგნულადაც იმდენად გვგვანან რომ აუცილებლად შეხვდებით ვინმე ძველ ნაცნობს, მეგობარსა თუ მეზობელ  „ვალერას“ ქუჩაში. გაგეცინებათ და ვერ დაიჯერებთ რომ ორი ადამიანი ასე შეიძლება გავდეს ერთმანეთს.   სხვა თუ არაფერი იმდენი საერთო სიტყვა გვაქვს რომ იხუმრებ კიდეც : თურმე ნახევარი ცხოვრება ფარსზე  ვსაუვრობთ და არც ვიცოდიო... ქვეყნები და ადამიანები შორდებიან ერთმანეთს მაგრამ წარსული და საერთო კულტურას დრო მაინც ძალიან რთულად თუ უღებს ბოლოს.    გადავიდეთ მთავარზე:    პერსეპოლისი !    იგი ...

ერთია თუშეთში წასვლის მუდმივი სურვილი გქონდეს და მეორეა, ბოლო სამი წელი მიდიოდე და ვერ მიდიოდე. რამდენჯერაც გზას დავადექი, იმდენჯერ ჩამოწვა ზვავი და გზა ჩაიხერგა. იმდენჯერ მთელი კვირა გადაუღებლად წვიმდა. იმდენჯერ მომცა წინა დღეებში მაღალმა სიცხემ და მთელი თვე საწოლად ჩამაგდო. ვხუმრობდი ხოლმე, არ მიშვებს მეთქი თავისთან. არ უნდა რომ ვნახო. თორემ რანაირად შეიძლებოდა ამდენჯერ გზად დამდგარი, ისევ მის უნახავი ვყოფილიყავი. სოფელ ფშაველამდე სამი მანქანის გამოცვლა დაგვჭირდა და დილის 11 საათზე უკვე იმ გზაზე ვიდექით, სადაც მხოლოდ თუშეთში მიმავალი მანქანები გამოივლიდნენ. ისედაც ვღელავდი საშიში გზის გამო და როცა რამდენიმე საათის ლოდინის შემდეგ, ერთმა მანქანამაც არ გაიარა ვინც ომალომდე აგვიყვანდა, ნერვებმა მიმტყუნა და ტირილი დავიწყე. მოთმინება დალეულებს, უკვე ხმასაც რომ ვეღარ ვცემდით ერთმანეთს, ავტომანქანამ გაგვიჩერა. ახალგაზრდა ბიჭები ისხდნენ. თუშები ვართო. დართლომდეც კი მივდივართ მაგრამ აბა როგორო, ადგილი არ გვაქვსო. საბარგულში ჩავსხდებით მეთქი. ჩანთებსაც ზედ დავიწყობთ, ხმასაც არ ამ ...

უკვე სტოკჰოლმში ვართ. ძირითადი გადაადგილების საშუალებაა მეტრო, ავტობუსი და პენდელი, ანუ მატარებელი ( ან თუ გნებავთ, მიწისზედა მეტრო). ძალიან რთულია, რომ სტოკჰოლმში დაიკარგო. იმიტომ, რომ ყველგან წარწერები ორ ენაზეა - შვედურად და ინგლისურად. მეტროს სადგურებში და ვაგონებში შეხვდებით რუკას, სადაც მთელი მეტროს სქემაა დატანილი. სტოკჰოლმში სამი ხაზია - ლურჯი ხაზი, მწვანე ხაზი და წითელი ხაზი. როგორც ამბობენ, ყველაზე ლამაზი წითელი ხაზია, მაგრამ მე ყველა მეტროსადგური მომეწონა, სადაც მომიწია გამოვლა. მთავარი სადგური, ანუ T-ცენტრალი არის სტოკჰოლმის მეტროს გული და იმდენი ამოსასვლელი აქვს, თავბრუ მეხვეოდა როცა ამოვდიოდი. ამავე სადგურზე ჩერდება პენდელიც. ზოგადად, სტოკჰოლმის მეტროს სილამაზე ცნობილია და ჩემი რჩევა იქნება, სადგურები დაათვალიეროთ. შეიძლება ბევრ საინტერესო რამეს წააწყდეთ.მეტროდან ამოსვლის შემდეგ სტოკჰოლმის ცენტრში მოხვდებით. ლამაზ, ძველებური სტილის შენობებს, ჩუქურთმებით და ყვავილებიანი აივნებით ჰარმონიულად ერწყმის თანამედროვე, მინის და მეტალის კომბინაციით შექმნილი შენობები. სწორედ ე ...

ლაშქრობიდან დაბრუნებულს ერთი აზრი მიტრიალებს ხოლმე თავში - კარგი იყო, მაგრამ ჩამოსვლისთანავე შემდეგ მარშუტზე ვიწყებ ფიქრს. ალბათ უფრო მეტი მინდოდა, რაღაც ისეთი, სირთულეებითა და თავგადასავლებით სავსე, ისეთი გამოწვევები მჭირდებოდა, რომლის გადალახვაც გამიჭირდებოდა. ჯავახეთზე ვფიქრობ.  მარშრუტის დაგვირგვინება დიდი აბული და ლევანის ტბა იქნება. ზამთარში მეგზურის პოვნა რთულია და ამაში კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები. ბევრი დაპირების მიუხედავად, მხოლოდ ერთი მთანხმდება.  იმედგაცრუებას უკან ვიტოვებ და წასასვლელად ვემზადები. წუთებს ვითვლი, სანამ გასვლის დრო დგება, მაგრამ საათის ისარი რაღაც ბლანტი და მძიმე მეჩვენება, თითქოს მოძრაობა უჭირს. ჩემი მეგზური ჯარისკაცია. ცოტა ხნის წინ დაბრუნდა ავღანეთიდან. წარმოდგენაც კი მზარავს, როგორი ჯოჯოხეთი აქვს გამოვლილი. ჩემს შეთავაზებაზე - ლაშქრობაში წავსულიყავით, დამთანხმდა. მაშინვე დავმშვიდდი, ტური გადარჩა. ცივა. თბილისიდან ფარავნის მიმართულებით ვიძვრებით. დიდი თოვლის გამო გზა დაკეტილია. ბურუსი ხედვის არეალს ამცირებს, ცოტაც და ფარავანს გავცდებით. ...

მოგახსენებთ, თუ საიდან დაგვებადა ზემო აჭარაში, გოდერძის უღელტეხილთან ახლოს და სოფელ დიდაჭარის მთის გვერდით ე.წ. ,, მწვანე ტბის“  მონახულების იდეა. მოკლედ, ყოველ ზაფხულს, ჩემს ოჯახთან ერთად ვატარებ აჭარის მაღალმთიან კურორტ ბეშუმში, სადაც ნებიესმიერს შეუძლია დაისვენოს, გაერთოს და დატკბეს ულამაზესი  ნაძვნარით, მწვანე მინდვრებით, ისარგებლოს  სამკურნალო წყლებითა და აბანოებით. საინტერესო ის გახლავთ, რომ დილიდან  08:00-დან 11 საათამდე აუცილებლად გაიგონებთ ადგილობრივი მოვაჭრეების ხმას, თუ როგორ  გთავაზობენ  მთელი ზამთრის პერიოდში დაგროვილი რძის პროდუქტებისა თუ სხვა  ნაწარმის შეძენას. სწორედ, მათთან საუბრისას არაერთხელ გვსმენია იმის შესახებ, რომ სადღაც შორს, გოდერძის უღლტეხილის იქით, არსებობდა ულამაზესი, სარკესავით მწვანე პატარა ტბა. სწორედ, მათ მიერ აღწერილიდან გამომდინარე დავიჩემე, რომ წავსულიყავით და გვენახა ის ადგილი, რომელზეც ასე აღტაცებით საუბრობდნენ ადგილობრივი მკვიდრნი. დილით ადრე წავედით, გაგვიმართლა და  გოდერძის უღელტეხილამდე ბა ...

5 რამ რაც პრაღაში მოგზაურობას უფრო მიმზიდველს ხდის შობის დღეებში   1. საშობაო ბაზრები: ყველაზე ცნობილი საშობაო ბაზრობა პრაღაში არის ძველი ქალაქის მოედანი (Staroměstské náměstí) და Wenceslas Square (Václavské náměstí). ეს ბაზრები ჩვეულებრივ იხსნება ნოემბრის ბოლოს და გრძელდება იანვრის დასაწყისამდე. თქვენ შეგიძლიათ ნახოთ ლამაზად მორთული ხის სადგომები, სადაც იყიდება ხელნაკეთობები, ორნამენტები, საჩუქრები და უგემრიელესი ჩეხური კერძები, როგორიცაა trdelník (ტკბილი საკონდიტრო ნაწარმი) და გლინტვეინი.     2. ყინულზე ციგაობა: ზამთრის სეზონზე პრაღაში შევხვდებით ყინულის მოედნებს, რაც უზრუნველყოფს სახალისო და სადღესასწაულო აქტივობებს როგორც ადგილობრივებისთვის, ასევე ვიზიტორებისთვის. განსაკუთრებით პოპულარული ადგილია Ovocný trh-ი.     3. ჩარლზის ხიდი: ჩარლზის ხიდი არის ულამაზესი ადგილი სასეირნოდ და ქალაქის თვალწამრტაც ხედების სანახავად, ჩარლზის ხიდი საუკეთესოა როდესაც ის გა ...

მინდა მოგიყვეთ  ჩემს ერთ-ერთ ყველაზე ლამაზ გასვლაზე. ამჯერად საირმის დასაწყისიდან დავიწყეთ და ადიგენის რაიონში სოფელ ბოლაჯურში დავასრულეთ. ეს იყო საკმაოდ გრძელი და საკმაოდ რთული მარშრუტი, რომელიც, მართალია, საკმარისზე მეტად გამოგფიტავთ, თუმცა ამავდროულად საოცარ ხედებით ტკბობის საშუალებას მოგცემთ. ვეცდები მოგიყვეთ იმაზე, მე რა გადამხდა, რა ვნახე და რა განვიცადე ამ მარშუტის გავლის დროს. თავადაც თუ გადაწყვეტთ, უნდა იცოდეთ, რომ გასავლელად საკმაოდ რთული მარშრუტია. რაც ამ მარშრუტიდან პირველი მახსენდება ეს არის: გამუდმებითი აღმართი, გზად შეხვედრილი საოცარი ხალხი და უწყლოობა!. აუცილებლად დაგჭირდებათ GPS მარშუტი, რომელიც თავადაც შეგიძლიათ შეადგინოთ და თუ რამე კითხვები გექნებათ მეც ყოველთვის სიამოვნებით გიპასუხებთ, რა თქმა უნდა.  ახლა კი დავიწყებ მოყოლას რა,  რატომ, და როგორ იყო ^_^ პირველი დღე დაიწყო იმით, რომ თბილისიდან საირმეში გავემგზავრეთ, საირმესთან არ მისულები ჩამოვხტით ტრანსპორტიდან, ჩვენი ჩანთები პატარა ჭინკებივით შემოგვასკუპდნენ ზურგზე და დავი ...

          "როგორც საძროხე ქვაბს ოხშივარი, ქართლის ხეობებს ასდით ნისლები"   ლეონიძეს ნამდვილად ესმოდა რაზე საუბრობდა. ორი დღის მანძილზე მეც სრულად ვიგრძენი ამ სიტყვების მნიშვნელობა...   საცხენისი. შიდა ქართლში, თრიალეთის ქედზე წამომართილი კიდევ ერთი მთაა, 2030 მეტრის სიმაღლის. მეგობრებთან ერთად ამ მთაზე ზამთრის დასაწყისში ვიყავი. ორი დღის მანძილზე ვმოძრაობდით ნისლებში, მართლაც რომ ოხშივარს რომ მოგაგონებდათ, გარკვეულ მისტიურობას შეგძენდათ და გაიძულებდათ გეფიქრათ რომ ამ წამამდე, ამაზე მშვენიერი არაფერი გინახავთ...ვიარეთ ტყეებში, დავბანაკდით ალპურ ზონაში, და დავეშვით ხეობებით.   წანწალი დავიწყეთ სოფელ ზემო ხვედურეთიდან, მთლიანად მანძილი 30 იოდე კილომეტრზე მეტად არ გაჭიმულა. მოძრაობის დაწყებიდან მალევე სარკის (სარყის) წმინდა გიორგის მონასტერი შეგვხვდა. წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესია XVII საუკუნეშია აგებული, გასულ საუკუნეს კი აქ მონასტერი აღუდგენიათ. უამრავი ლეგენდაა სარყის მონასტრის გარშემო, მაგრამ ...