კომსომოლეტსი - ახალგაზრდობის პიკი

როცა ლაშქრობისთვის ემზადები, გუდა-ნაბადს აიკრავ და დასავლეთ საქართველოს ულამაზესი კუთხისკენ - რაჭისკენ ავტოსტოპით აპირებ წასვლას, აუცილებლად უნდა გეჭიროს ხელში მუყაოზე დაწერილი ტრაფარეტი - „რაჭა - ჩემი სიყვარული“. ასე ნამდვილად გაგიჩერებთ რაჭაზე შეყვარებული ადამიანი და თუ ამავდროულად, რაჭველიც აღმოჩნდება, პირდაპირ ნაქერალას უღელტეხილამდე წაგიყოლებთ. ნაქერალას ნისლიანი უღელტეხილი რაჭას და იმერეთს ყოფს ერთმანეთისგან. დღემდე ვერ თანხმდებიან რაჭველები და იმერლები, ცხრაჯვარი რაჭაა თუ იმერეთი. მაგრამ, საზღვარზე აღმართული ულამაზესი კლდეები, რომლიდანაც ხელისგულივით მოჩანს ტყიბული და მიმდებარე ტერიტორიები, ულამაზესია. ნისლიან ამინდში შეიძლება ვერც გააცნობიეროთ, რამხელა სიმაღლეზე ხართ და კლდის პირას ჩამოჯდომაც მოინდომოთ ჩვენი ჯგუფის მსგავსად, მაგრამ როგორც კი ნისლი გაიფანტება, შეიძლება სისხლი გაგეყინოთ ძარღვებში - უზარმაზარ კლდეებს რომ დაინახავთ. ცხრაჯვარი პირველი გაჩერებაა - კლდეზე აღმართული ჯვრებით და ლამაზი გადასახედებით, იდუმალი ტყით და ნისლით, რომელიც ასე ახლოდან არასდროს ...

იტალია ყველა ჩვენგანისთვის,  ერთ-ერთი გამორჩეული ადგილია სამოგზაუროდ, უამრავი საინტერესო და ღირსშესანიშნავი კუთხე-კუნჭულით, კულტურული მემკვირდეობის შეუდარებელი ძეგლებით, ჰექტრებზე გადაჭიმული ვენახებითა და ულამაზესი სანაპიროებით. მაშ ასე, რა უნდა გაითვალისწინოთ იტალიაში მოგზაურობისას: შეამცირეთ ბარგის რაოდენობა მინიმუმამდე. იტალია სავსეა ვიწრო ქუჩებით, ქვაფენილებითა და საფეხურებით, რომლებზეც დიდი ჩემოდნებით გადაადგილება ნამდვილად გაგიჭირდებათ. აუცილებლად ისწავლეთ იტალიურად რამდენიმე ძირითადი ფრაზა, რადგან მოსახლეობის უმრავლესობამ ინგლისური არ იცის. გარდა ამისა, ისინი მეტად გულისხმიერები იქნებიან თქვენ მიმართ, თუ მშობლიურ ენაზე დაელაპარაკებით. ე.წ. სიესტა იტალიელებისთვის დღის მნიშვნელოვანი მონაკვეთია, ამიტომ მაღაზიებისა და რესტორნების უმეტესობა დღის პირველი საათიდან 4 საათამდე დაკეტილია. იტალიელების უმრავლესობა საღამოს 9 საათამდე არ ვახშმობს, მხოლოდ მსუბუქად თუ წაიხემსებენ 5 საათიდან 7 საათამდე. მიუხედავად ამისა, თუ ძალიან მოგშივდათ, თითქმის ...

5 რამ რაც პრაღაში მოგზაურობას უფრო მიმზიდველს ხდის შობის დღეებში   1. საშობაო ბაზრები: ყველაზე ცნობილი საშობაო ბაზრობა პრაღაში არის ძველი ქალაქის მოედანი (Staroměstské náměstí) და Wenceslas Square (Václavské náměstí). ეს ბაზრები ჩვეულებრივ იხსნება ნოემბრის ბოლოს და გრძელდება იანვრის დასაწყისამდე. თქვენ შეგიძლიათ ნახოთ ლამაზად მორთული ხის სადგომები, სადაც იყიდება ხელნაკეთობები, ორნამენტები, საჩუქრები და უგემრიელესი ჩეხური კერძები, როგორიცაა trdelník (ტკბილი საკონდიტრო ნაწარმი) და გლინტვეინი.     2. ყინულზე ციგაობა: ზამთრის სეზონზე პრაღაში შევხვდებით ყინულის მოედნებს, რაც უზრუნველყოფს სახალისო და სადღესასწაულო აქტივობებს როგორც ადგილობრივებისთვის, ასევე ვიზიტორებისთვის. განსაკუთრებით პოპულარული ადგილია Ovocný trh-ი.     3. ჩარლზის ხიდი: ჩარლზის ხიდი არის ულამაზესი ადგილი სასეირნოდ და ქალაქის თვალწამრტაც ხედების სანახავად, ჩარლზის ხიდი საუკეთესოა როდესაც ის გა ...

ერთია თუშეთში წასვლის მუდმივი სურვილი გქონდეს და მეორეა, ბოლო სამი წელი მიდიოდე და ვერ მიდიოდე. რამდენჯერაც გზას დავადექი, იმდენჯერ ჩამოწვა ზვავი და გზა ჩაიხერგა. იმდენჯერ მთელი კვირა გადაუღებლად წვიმდა. იმდენჯერ მომცა წინა დღეებში მაღალმა სიცხემ და მთელი თვე საწოლად ჩამაგდო. ვხუმრობდი ხოლმე, არ მიშვებს მეთქი თავისთან. არ უნდა რომ ვნახო. თორემ რანაირად შეიძლებოდა ამდენჯერ გზად დამდგარი, ისევ მის უნახავი ვყოფილიყავი. სოფელ ფშაველამდე სამი მანქანის გამოცვლა დაგვჭირდა და დილის 11 საათზე უკვე იმ გზაზე ვიდექით, სადაც მხოლოდ თუშეთში მიმავალი მანქანები გამოივლიდნენ. ისედაც ვღელავდი საშიში გზის გამო და როცა რამდენიმე საათის ლოდინის შემდეგ, ერთმა მანქანამაც არ გაიარა ვინც ომალომდე აგვიყვანდა, ნერვებმა მიმტყუნა და ტირილი დავიწყე. მოთმინება დალეულებს, უკვე ხმასაც რომ ვეღარ ვცემდით ერთმანეთს, ავტომანქანამ გაგვიჩერა. ახალგაზრდა ბიჭები ისხდნენ. თუშები ვართო. დართლომდეც კი მივდივართ მაგრამ აბა როგორო, ადგილი არ გვაქვსო. საბარგულში ჩავსხდებით მეთქი. ჩანთებსაც ზედ დავიწყობთ, ხმასაც არ ამ ...

შუა კვირაში შესვენების ერთი დღე გამოგვიჩნდა. ცხადია, ქალაქად გამოუყენებლად მისი დატოვება არ გამოგვივიდოდა. გვიან საღამოს დავიწყეთ ფიქრი მეორე დღეს სად "გაგვეფლანგა".  გვჭირდებოდა ადგილი: თბილისიდან არც თუ ისე შორს. ვინაიდან ზამთარმა თავისი ქნა და ფორმა შესაძლოა ისეთი აღარ გვაქვს : ვერც ნამეტანად რთულს შევეჭიდებოდით, არც ნამეტანად "ველური" უნდა ყოფილიყო, ტექნიკური პრობლემა გვქონდა და მარშრუტს ვერ "გავწერდით" შესაბამისად, საორიენტაციოდ მსუბუქი ადგილი უნდა აგვერჩია... როგორც ხედავთ ნამეტანად ბევრი მოთხოვნა იყო და შანსი რომ ვიპოვიდით ადგილს ყველას რომ დააკმაყოფილებდა და თან ნამყოფი არ ვიქნებოდით ძალიან ცოტა... გაგვახსენდა რომ რამდენიმე კვირის წინ მთა შიხანზე ვიყავით. მანგლისიდან ავედით და მცხეთისკენ, ნიჩბისში დავასრულეთ. მანგლისის მხარე მოგვწონდა და შიხანიდანაც ბევრი ლამაზი ქედი თუ მთა გვქონდა შემჩნეული. რუკებს ჩავუსხედით და მივხვდით რომ ვიპოვენთ! ვიპოვნეთ კი არა ასარჩევად გვქონდა საქმე: მთა ელი კარი - 2026 მეტრი მთა ნამტვრიანი 1926 მეტრი. მთა ...

Hakuna Matata - ეს არის ფრაზა, რომელსაც ალბათ ყველაზე ხშირად გაიგონებთ ზანზიბარზე ყოფნისას. სუაჰილიდან იგი ითარგმნება როგორც No Problems (No trouble, No Worries) და ზედმიწევნით ასახავს ამ საოცარ კუნძულზე არსებულ აურას. ადგილობრივები ამ სიტყვებს იმდენად ხშირად იყენებენ, რომ იფიქრებ, ამქვეყნად ყველაზე უდარდელი ადამიანები არიანო. თავიდან გიჭირს აღქმა, გგონია რომ გამუდმებით მულტფილმზე საუბრობენ, მაგრამ რამდენიმე დღეში ეჩვევი და შენდაუნებურად, მათსავით ხშირად იწყებ ამ ფრაზის გამოყენებას.  მე შევეცდები მოგიყვეთ ჩვენი პლანეტის იმ კუთხის შესახებ, რომელიც თითქოს ასეთი შორი და მოუწვდომელია, მაგრამ ალბათ დამეთანხმებით, რომ თუ ნამდვილი მოგზაური ხარ, ცხოვრებაში ერთხელ მაინც უნდა ნახო აფრიკა. ჯერჯერობით შემიძლია ამ კონტინენტის მხოლოდ მცირე ნაწილზე გიამბოთ და იმედი მაქვს, რომ ჩემი გამოცდილება ოდნავ მაინც დაგეხმარებათ სამომავლოდ თქვენი აფრიკული თავგადასავლის დაგეგმვაში.  მაშ ასე, ზანზიბარი არის ტანზანისს რესპუბლიკის შემადგენლობაში შემავალი არქიპელაგი, მდებარეობს ინდოეთის ო ...

2016 წლის 19 ივნისს ბათუმიდან ერთ დღიან ექსკურსიაზე ჩემს მეგობრებთან ერთად ვიმოგზაურე ქარელის რაიონში. ჯგუფში ვიყავით ოცი ადამიანი. დავათვალიერეთ ყინწვისის ტაძარი, სამწევრისის დედათა მონასტერი. ექსკურსიის მიზანი იყო დაგველაშქრა ბატეთის ტბა. ძამის ხეობაში დავიქირავეთ ისეთი მიკროავტობუსი, რომელიც შეძლებდა აყვანას. მიკროავტობუსი აღწერილობით იყო "ფურგუნი". ძალიან სახალისო აღმოჩნდა „ფურგუნ-მარშუტკით“ მოგზაურობა. გზა საკმაოდ ცუდი იყო. ეს უფრო შთამბეჭდავს ხდიდა, რადგან მანქანის კარები ხშირად იხსნებოდა. ადგილები შეზღუდული გვქონდა. ერთმანეთის კალთაში ვისხედით, ვმღეროდით, ვიცინოდით. ბოლოს ჩერდება ჩვენი "ფურგუნი" და მძღოლი გვეუბნება, შემდეგი გზა ფეხით უნდა წახვიდეთო. ფეხით სავალი გზა საკმაოდ საინტერესო იყო. ზოგიერთ მონაკვეთში გზა პატარა მდინარითაა გადასაკვეთი. ასევე გადავლახეთ ხის მორებით სავალი გზა. გზაში ჩვენი ბათუმელი მძღოლი გვეხმარებოდა მდინარეებზე გადასვლაზე. გზადაგზა ვიღებდით ფოტოებს. თანდათან იშლებოდა ბუნების ულამაზესი ხედები. გზა არ თავდებოდა. ბოლოს, ...

ლაშქრობიდან დაბრუნებულს ერთი აზრი მიტრიალებს ხოლმე თავში - კარგი იყო, მაგრამ ჩამოსვლისთანავე შემდეგ მარშუტზე ვიწყებ ფიქრს. ალბათ უფრო მეტი მინდოდა, რაღაც ისეთი, სირთულეებითა და თავგადასავლებით სავსე, ისეთი გამოწვევები მჭირდებოდა, რომლის გადალახვაც გამიჭირდებოდა. ჯავახეთზე ვფიქრობ.  მარშრუტის დაგვირგვინება დიდი აბული და ლევანის ტბა იქნება. ზამთარში მეგზურის პოვნა რთულია და ამაში კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები. ბევრი დაპირების მიუხედავად, მხოლოდ ერთი მთანხმდება.  იმედგაცრუებას უკან ვიტოვებ და წასასვლელად ვემზადები. წუთებს ვითვლი, სანამ გასვლის დრო დგება, მაგრამ საათის ისარი რაღაც ბლანტი და მძიმე მეჩვენება, თითქოს მოძრაობა უჭირს. ჩემი მეგზური ჯარისკაცია. ცოტა ხნის წინ დაბრუნდა ავღანეთიდან. წარმოდგენაც კი მზარავს, როგორი ჯოჯოხეთი აქვს გამოვლილი. ჩემს შეთავაზებაზე - ლაშქრობაში წავსულიყავით, დამთანხმდა. მაშინვე დავმშვიდდი, ტური გადარჩა. ცივა. თბილისიდან ფარავნის მიმართულებით ვიძვრებით. დიდი თოვლის გამო გზა დაკეტილია. ბურუსი ხედვის არეალს ამცირებს, ცოტაც და ფარავანს გავცდებით. ...

ცხვანდრის ტბებზე იმდენი მაქვს სათქმელი, რომ საიდან დავიწყო არც კი ვიცი.  დავიწყებ იქიდან, რომ ამ ტბებთან მისასვლელად ჭუბერის თემს უნდა ესტუმროთ, ხეობები უნდა აიაროთ, ქედები გადაიაროთ, დაღმართსა და ლოდებზე იხტუნოთ, საჯიხვეებში ტანაყრილსა და ფესვებ გადგმულ დეკას ეჭიდაოთ და მათი თავი ამ ყველაფრის შემდეგ დაიმსახუროთ...  მოგეხსენებათ, ბოლო თვემ  რთული დღეები გამოგვატარა, წვიმას დღე და ღამე ვნატრულობდით. ვერაფრით ვცვლიდით არსებულ ფაქტს:  ცეცხლი გვეკიდა და ვიწვოდით... ხოდა, სწორედ ამ ორომტრიალში ვიყავით, როდესაც გადავაწყდით ლეგენდას ცხვანდირის ტბებზე:  "სვანეთში, ჭუბერის თემში, გვალვა რომ დაიწყებოდა ხალხი ამ ტბებზე ამოდიოდა, ერთ-ერთ მათგანში, ულღობ ტბაში ქვას აგდებდა და ლოცულობდა რომ ღმერთებს წვიმა მოევლინათ, ღმერთებიც მათ თხოვნას ისმენდნენ და თემს წვიმას მოუვლენდნენო..."  უამრავ ტბაზე არსებობს მსგავსი ლეგენდა," არ ჩააგდო ქვა, არ იბანაო თორემ გაწვიმდება" - სხვა ლეგენდები მუქარასავით ჟღერენ, ცხვანდირის ტბების ლეგენდა კი დაპირებას ჰგ ...

2017 წლის თებერვალში  ჩემმა ორმა მეგობარმა და მე გადავწყვიტეთ ირანში გვემოგზაურა. მოვიგდეთ მძიმე ზურგჩანთები ზურგზე და ავტოსტოპით დავადექით გზას. უამრავი რამ გადაგვხდა, უამრავი ადამიანი გავიცანით, ზოგი რამ ვისწავლეთ, ზოგიც ჩვენ ვასწავლეთ, დავათალიერეთ, დავაგემოვნეთ, ვიცინეთ და ვიტირეთ. დიდი თავგადასავალი იყო... ხო და ამ მოგზაურობაზე გიყვებით ახლაც... პირველი ეპიზოდი წაიკითხეთ აქ მეორე ეპიზოდი მესამე ეპიზოდი მეოთხე ეპიზოდი მეხუთე ეპიზოდი მეექვსე ეპიზოდი *** დანიშნულების ადგილს მივუახლოვდით, შევედით სოფელში. არ ვიცი, დაღლილობის ბრალი იყო თუ რა ხდებოდა, მაგრამ ჩვეულებრივად საშინელებათა ფილმში აღმოვჩნდით: ვიწრო, ბნელი ქუჩები - თან წვიმს, ტალახიანია ყველაფერი. დანგრეული შენობები და თაღები ავსებენ ქუჩებს, ქუჩები კიდე ადიან დ ადიან მაღლა, მანქანა ძლივს მირახრახებს ამ სიმაღლეზე. ერთადერთი ხმა იმის სადღაც, მდინარის თუ ჩანჩქერის. მძღოლიც შეშფოთებული იყურება, ცდილობს მისამართები მოძებნოს კედლებზე, მაგრამ რანაირად... ჯერ ბნელა და მერე კიდე არცაა არაფერი გაკრული. მოკლედ ...