ჭილის ტბა - თბილისის ყურისძირში

თბილისის ერთ-ერთი დადებითი მხარე ისაა, რომ გარშემო ტბების სიუხვით გამოირჩევა.

ერთ-ერთი ჩვენი ჭილის ტბაა... საკმაოდ დადის ხალხი აქ.  ზოგი სათევზაოდ, ზოგი უბრალოდ საპიკნიკოდ, ზოგიც ველოთი ამოისეირნებს ხოლმე... უმეტესობა ზაფხულობით, კარგი ამინდისას  ამოდის, გაჭიმავენ ხოლმე „Zip-Line"-ს და ერთობიან ^_^ ..,..

ეს ყველაფერი კარგია, როგორ არაა კარგი, მაგრამ ისეთებიც ვარსებობთ ზაფხულში ეს ტბა ჭაობი რომ გვგონია და გახედვა არ გვინდა. ამიტომ ჩვენთვის ზამთარი არსებობს, ზამთარი თავისი ყინვებით, მთელს ტბას სქელი ყინულით რომ ფარავს, გარშემო ფერდობებზე თოვლი რომ მუხლმადე აყავს... და გართობაც მეტად საინტერესო და ადრენალინით სავსე ხდება ^_^

მოკლედ, თუ გინდათ გაყინულ ტბაზე იბოდიალოთ, ყინულისქვეშ წყლის მოძრაობას უსმინოთ, წამოგორდეთ და გაიაზროთ რომ არც წყალში ხართ, არც მიწაზე და არც ჰაერში, ზამთარში ერთი კვირა დღე უნდა გამონახოთ და ჭილის ტბას აადგეთ. ^_^ ...

მანქანით ასვლა, რა თქმა უნდა, უკეთესია, მცირე "off-road " -ის ტურიც გამოვა. მით უფრო, რომ ისინი ვისაც მეტი ადრენალი სურს, მანქანითვე შედიან ტბაზე და ყინულზე " დადრიფტაობენ " .

თუ მანქანით არა, შეგიძლიათ ნომერ 69 ავტობუს გაყვეთ მუხათგვერდის სასაფლაომდე, ესეიგი ბოლო გაჩერებამდე და იქიდან კი ფეხით შეუდგეთ ტბისკენ გზას. სამწუხარო ისაა, როგორც ვიცით, მხოლოდ შაბათ-კვირა მოძრაობს ეს ავტობუსი. გასავლელი მანძილი 7 კილომეტრსაც კი არ შეადგენს, სულ მალე მიაღწევთ ტბას, გაერთობით, იცინებთ, ხედებით დატკბებით, როგორც მთელ თბილისზე, ასევე ნახევარ კავკასიონზე,

იბოდიალებთ მუხლამდე თოვლში ისეთ უღრან ტყეში, ბავშობაში  ძილის წინ, ზღაპრის პერსონაჟებით გატენილს რომ წარმოიდგენდით ხოლმე, დაბალი, მაგრამ ხშირი  თოვლიანი ტყით. ბევრს იგუნდავებთ და ნასიამოვნები, დაღლილი და გათოშილი მალევე სახლში დაბრუნდებით.მოკლედ ესაა ზამთრის იოლი და ძალიან გასართობი გასლა ერთი დღისთვის, ქალაქის "ყურისძირში"....