6

დღიური - ამბავი პირველი, ბორჯომი

01 აგვისტო 2020
სიმღერის ტექსტების დამახსოვრების ნიჭით, დიდად, არასდროს გამოვირჩეოდი, თუმცა ეს ფრაზა დილიდან ამეკვიატა და თუ ყურადღების სხვა რამეზე გადატანას ვცდილობ, გაბმულად, ხმამაღლა მიკაკუნებს - "Circles they grow and they swallow people whole... Circles they grow and they swallow people whole... Circles... Circles...whole".
როგორ იწყება თავგადასავალი, როცა ერთადერთი, რასაც გრძნობ, დაღლაა, ერთადერთი, რასაც ხედავ - სამსახურის ფანჯარასთან მშენებარე კორპუსი?! ჩემი "წრე" ესაა - ექვსი სამუშაო დღე, ორმოცდარვა სამუშაო საათი კვირაში. ყველაფერი ისეა, როგორც უნდა იყოს - ჩვეულებრივად - მე ვიღვიძებ, შენ იღვიძებ, მე მივდივარ სამსახურში, შენ მიდიხარ სამსახურში, მერე ვმუშაობთ, ვბრუნდებით, ვიძინებთ... მერე ისევ თენდება, მერე ისევ ღამდება და ზოგჯერ, საკუთარ უფერულ ყოველდღიურობაში იმდენად ღრმად ვიძირებით, რომ ზედაპირზე ამოსვლა და ღრმად ჩასუნთქვა არათუ აღარ გამოგვდის, არამედ აღარც გვახსოვს, აღარც გვგონია, რომ საერთოდ, შესაძლებელია.
ინსტაგრამს ვ
...