დროის მუზეუმი - ირანი, თეირანი

გზა პერსეპოლისისკენ... სანამ უშუალოდ ამ გენიალურ ადგილზე მოგიყვებით, მინდა ზოგადად ირანზე გითხრათ ერთი-ორი სიტყვა. არ ვიცი რა გსმენიათ ამ ქვეყნის შესახებ ან რა სახის ინფორმაციას ფლობთ, მაგრამ მოგიყვებით იმას რაც საკუთარი თვალით ვნახე.  ირანი არის საოცრება. საოცარი ხალხითა და არქიტექტურით.ირანელები დიდად არ განსხვავდებიან ჩვენგან. ნებისმიერი ქართველი ბევრჯერ ჩავარდება ისეთ სიტვაციაში, როდესაც თავს „სახლში იგრძნობს“.  გარეგნულადაც იმდენად გვგვანან რომ აუცილებლად შეხვდებით ვინმე ძველ ნაცნობს, მეგობარსა თუ მეზობელ  „ვალერას“ ქუჩაში. გაგეცინებათ და ვერ დაიჯერებთ რომ ორი ადამიანი ასე შეიძლება გავდეს ერთმანეთს.   სხვა თუ არაფერი იმდენი საერთო სიტყვა გვაქვს რომ იხუმრებ კიდეც : თურმე ნახევარი ცხოვრება ფარსზე  ვსაუვრობთ და არც ვიცოდიო... ქვეყნები და ადამიანები შორდებიან ერთმანეთს მაგრამ წარსული და საერთო კულტურას დრო მაინც ძალიან რთულად თუ უღებს ბოლოს.    გადავიდეთ მთავარზე:    პერსეპოლისი !    იგი ...

მოგზაურობა დროში: საბერძნეთის უძველესი საოცრებათა გამოკვლევა     საბერძნეთი, ისტორიითა და მითოლოგიით გაჟღენთილი ქვეყანაა, თავისი უძველესი ნანგრევებით, თვალწარმტაცი პეიზაჟებითა და ცოცხალი კულტურით, საბერძნეთი გთავაზობთ დაუვიწყარი მოგზაურობის გამოცდილებას. შემოგვიერთდით, როდესაც შევისწავლით ზოგიერთ ყველაზე საკულტო და შთამაგონებელ ისტორიულ ადგილს ამ მომხიბლავ ხმელთაშუა ზღვის სამოთხეში.   1. ათენი: სადაც თანამედროვეობა ხვდება ანტიკურობას ჩვენი მოგზაურობა იწყება ათენში, საბერძნეთის დედაქალაქში და ხმაურიან მეტროპოლიაში, რომელიც შეუფერხებლად აერთიანებს თანამედროვეობას უძველეს საოცრებებს. აკროპოლისი, იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი, ამაყად დგას კლდოვან ბორცვზე, რომელიც გადაჰყურებს ქალაქს. ეს უძველესი ციტადელი არის განსაცვიფრებელი პართენონის სახლი, კლასიკური ბერძნული არქიტექტურის მუდმივი სიმბოლო. როდესაც დგახართ ამ ბრწყინვალე ნაგებობის წინ, თქვენ არ შეგიძლიათ არ იგრძნოთ ისტორიის სიმძიმე და ძველი საბერძნეთის მტკიცე მემკვიდრეობა.   & ...

შუა კვირაში შესვენების ერთი დღე გამოგვიჩნდა. ცხადია, ქალაქად გამოუყენებლად მისი დატოვება არ გამოგვივიდოდა. გვიან საღამოს დავიწყეთ ფიქრი მეორე დღეს სად "გაგვეფლანგა".  გვჭირდებოდა ადგილი: თბილისიდან არც თუ ისე შორს. ვინაიდან ზამთარმა თავისი ქნა და ფორმა შესაძლოა ისეთი აღარ გვაქვს : ვერც ნამეტანად რთულს შევეჭიდებოდით, არც ნამეტანად "ველური" უნდა ყოფილიყო, ტექნიკური პრობლემა გვქონდა და მარშრუტს ვერ "გავწერდით" შესაბამისად, საორიენტაციოდ მსუბუქი ადგილი უნდა აგვერჩია... როგორც ხედავთ ნამეტანად ბევრი მოთხოვნა იყო და შანსი რომ ვიპოვიდით ადგილს ყველას რომ დააკმაყოფილებდა და თან ნამყოფი არ ვიქნებოდით ძალიან ცოტა... გაგვახსენდა რომ რამდენიმე კვირის წინ მთა შიხანზე ვიყავით. მანგლისიდან ავედით და მცხეთისკენ, ნიჩბისში დავასრულეთ. მანგლისის მხარე მოგვწონდა და შიხანიდანაც ბევრი ლამაზი ქედი თუ მთა გვქონდა შემჩნეული. რუკებს ჩავუსხედით და მივხვდით რომ ვიპოვენთ! ვიპოვნეთ კი არა ასარჩევად გვქონდა საქმე: მთა ელი კარი - 2026 მეტრი მთა ნამტვრიანი 1926 მეტრი. მთა ...

მოგესალმებით საქართველოს ერთ-ერთი ლამაზი კუთხიდან იმერეთიდან, კერძოდ კი სოფელი გორდიდან. როგორც ბევრი სხვა სოფელი ესეც ულამაზესია, ირგვლივ ლამაზად აღმართული მთებია, დაფარული ხეებით და ნაირ-ნაირი მცენარეებით. აქ ძალიან მშვიდი გარემოა, ირგვლივ მხოლოდ ბუნება და სიწყნარე სუფევს. სოფელი მდინარე ცხენისწყლის მარჯვენა სანაპიროზე მდებარეობს. მდინარეც თავისი სილამაზით არის გმორჩეული, როგორც იქ მდებარე ბუნება. აქ სხვა ბევრი ლამაზი ადგილია კერძოდ კი ოკაცეს კანიონი, იგი მდინარე ოკაცეს ხეობაში მდებარეობს. ხეობის ნაპირები კი ტყის ბუჩქნარითაა დაფარული, ირგვლივ ლამაზი ტყის ყვავილებია აყვავებული, რომლებიც ლამაზად იცქირებიან. ოკაცეს კანიონის დასათვალიერებლად ადამიანებს დაკიდულ ხიდებზე უწევს  სიარული და ზოგისთვის რთულად გასავლელია, ჩემთვის მაგალითად სულაც არ ყოფილა რთულად სასიარულო ადგილი, პირიქით ძალიან მომეწონა, რადგან ვუყურებდი საქართველოს და ქართველი ხალხის საგანძურს, ბუნებას. ეს ადგილი ისეთი განსხვავებულად ლამაზი იყო, რომ დიდი შთაბეჭდილებები დამიტოვა. ძალიან დიდი გრძნობა იყო, როდესაც დაკი ...

2017 წლის თებერვალში  ჩემმა ორმა მეგობარმა და მე გადავწყვიტეთ ირანში გვემოგზაურა. მოვიგდეთ მძიმე ზურგჩანთები ზურგზე და ავტოსტოპით დავადექით გზას. უამრავი რამ გადაგვხდა, უამრავი ადამიანი გავიცანით, ზოგი რამ ვისწავლეთ, ზოგიც ჩვენ ვასწავლეთ, დავათალიერეთ, დავაგემოვნეთ, ვიცინეთ და ვიტირეთ. დიდი თავგადასავალი იყო... ხო და ამ მოგზაურობაზე გიყვებით ახლაც... პირველი ეპიზოდი წაიკითხეთ აქ მეორე ეპიზოდი მესამე ეპიზოდი მეოთხე ეპიზოდი მეხუთე ეპიზოდი *** ასე ნახევარ საათში ალიც მოვიდა.  ცოტა ფეხით ვიარეთ, ალიმ გამოგვკითხა, როგორ იარეთ, როგორ ხართო. ჩვენ მოჰამედის ინციდენტი მოვუყევით, მერე ტაქსი გავაჩერეთ და წავედით სახლში. ძაან კაი იყო ამდენი ხნის მერე ჩვენი ტოლი ჰოსთის ნახვა, რომელიც გამართული ინგლისურით ლაპარაკობდა. სახლში ალი დედასთან და დასთან ერთად ცხოვრობდა. სამედიცინოს სტუდენტი ვარო. სახლში რომ შევედით, დედამისი გამოგვეგება და “here you are”-ო! მეთქი, ვა, ინგლისურად ლაპარაკობს! არაო, სტუმრების დასახვედრად ვასწავლი ორ წინადადებასო ;დ  ალის იმა ...

როცა ლაშქრობისთვის ემზადები, გუდა-ნაბადს აიკრავ და დასავლეთ საქართველოს ულამაზესი კუთხისკენ - რაჭისკენ ავტოსტოპით აპირებ წასვლას, აუცილებლად უნდა გეჭიროს ხელში მუყაოზე დაწერილი ტრაფარეტი - „რაჭა - ჩემი სიყვარული“. ასე ნამდვილად გაგიჩერებთ რაჭაზე შეყვარებული ადამიანი და თუ ამავდროულად, რაჭველიც აღმოჩნდება, პირდაპირ ნაქერალას უღელტეხილამდე წაგიყოლებთ. ნაქერალას ნისლიანი უღელტეხილი რაჭას და იმერეთს ყოფს ერთმანეთისგან. დღემდე ვერ თანხმდებიან რაჭველები და იმერლები, ცხრაჯვარი რაჭაა თუ იმერეთი. მაგრამ, საზღვარზე აღმართული ულამაზესი კლდეები, რომლიდანაც ხელისგულივით მოჩანს ტყიბული და მიმდებარე ტერიტორიები, ულამაზესია. ნისლიან ამინდში შეიძლება ვერც გააცნობიეროთ, რამხელა სიმაღლეზე ხართ და კლდის პირას ჩამოჯდომაც მოინდომოთ ჩვენი ჯგუფის მსგავსად, მაგრამ როგორც კი ნისლი გაიფანტება, შეიძლება სისხლი გაგეყინოთ ძარღვებში - უზარმაზარ კლდეებს რომ დაინახავთ. ცხრაჯვარი პირველი გაჩერებაა - კლდეზე აღმართული ჯვრებით და ლამაზი გადასახედებით, იდუმალი ტყით და ნისლით, რომელიც ასე ახლოდან არასდროს ...

გაგიღვიძიათ ოდესმე სრულიად ჩვეულებრივ დღეს ყოველლდღიური გეგმებით, ხვალინდელი დღის ჩვეულებრივი გაგრძელების მოლოდინით და შემთხვევით ეს მეორე დღე შენს ცხოვრებაში საუკეთესო ყოფილა? ჩემს ცხოვრებაში ნამდვილად ყოფილა ასეთი ბედნიერი მომენტი,როდესაც სპონტანურად აღმოვჩნდი ჩემთვის ყველაზე სასურველ ადგილას-ყაზბეგში. თუ ერთხელ მაინც ხართ ნამყოფი ყაზბეგში უფრო გასაგები იქნება ჩემი განცდები თქვენთვის ხოლო ვისაც არ გქონიათ, პირდაპირი მნიშვნელობით, ღრუბლებთან შეხების ბედნიერება მაშინ ჩაუჯექით, მე გამოგზაურებთ  საქართველოს ______- ყაზბეგში. ჩემი ამბავი ასე დაიწყო : 12 ივნისი 2016 წელი,თბილისი, საღამო, თბილა, იმდენად კარგი ამინდია, რომ მომავალი ფინალური გამოცდების მიუხედავად გადავწყვიტე რიყის პარკში გამესეირნა. ,,მშვიდობის ხიდთან“დამაინტრესეა ბანერმა საქართველოს სხვადასხვა კუთხის სურათებით და  დიდი შრიფტით ,,Tours in Georgia”, ყურადღება ყაზბეგის სურათზე გავამახვილე, რადგან ეს ერთადერთი ადგილი იყო  ბანერზე დატანებულ ადგილებს შორის ,სადაც ნამყოფი არ ვიყავი. სულ რამდენიმე წამში ...

ლაშქრობიდან დაბრუნებულს ერთი აზრი მიტრიალებს ხოლმე თავში - კარგი იყო, მაგრამ ჩამოსვლისთანავე შემდეგ მარშუტზე ვიწყებ ფიქრს. ალბათ უფრო მეტი მინდოდა, რაღაც ისეთი, სირთულეებითა და თავგადასავლებით სავსე, ისეთი გამოწვევები მჭირდებოდა, რომლის გადალახვაც გამიჭირდებოდა. ჯავახეთზე ვფიქრობ.  მარშრუტის დაგვირგვინება დიდი აბული და ლევანის ტბა იქნება. ზამთარში მეგზურის პოვნა რთულია და ამაში კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები. ბევრი დაპირების მიუხედავად, მხოლოდ ერთი მთანხმდება.  იმედგაცრუებას უკან ვიტოვებ და წასასვლელად ვემზადები. წუთებს ვითვლი, სანამ გასვლის დრო დგება, მაგრამ საათის ისარი რაღაც ბლანტი და მძიმე მეჩვენება, თითქოს მოძრაობა უჭირს. ჩემი მეგზური ჯარისკაცია. ცოტა ხნის წინ დაბრუნდა ავღანეთიდან. წარმოდგენაც კი მზარავს, როგორი ჯოჯოხეთი აქვს გამოვლილი. ჩემს შეთავაზებაზე - ლაშქრობაში წავსულიყავით, დამთანხმდა. მაშინვე დავმშვიდდი, ტური გადარჩა. ცივა. თბილისიდან ფარავნის მიმართულებით ვიძვრებით. დიდი თოვლის გამო გზა დაკეტილია. ბურუსი ხედვის არეალს ამცირებს, ცოტაც და ფარავანს გავცდებით. ...

უცნობი და ჯადოსნური ადგილების აღმოჩენა ჩემი ბავშვობისდროინდელი ჰობია, რომელიც ვერაფერმა ვერ მოკლა და შეცვალა. რაგინდ უცნაურადაც არ უნდა ჟღერდეს ჯერ კიდევ სკოლამდელ ასაკში ბებიაჩემის ეზოს რომ ვიპყრობდი აღმოვაჩნე რომ ეს იყო ის, რაც მამშვიდებდა და ცხოვრების აურზაურისაგან გაქცევის საშუალებას მაძლევდა. სად გარბოდიო, მკითხავთ, მით უმეტეს სკოლამდელ ასაკშიო. კი, ლოგიკური კითხვაა , მაგრამ თქვენ ხომ არ იცით, როგორი ინტროვერტი ვარ. ტიპური მარტოხელა თახვი (წინადადებას მარტოხელა მგელი უფრო შეეფერება,მაგრამ რატომღაც თახვები უფრო მესიმპათიურებიან.) ჰოდა, ბებია ტყის პირას , ქოხში ცხოვრობდა (ცხოვრობს). სახლს წინ ნაკადული ჩამოუდიოდა, ნაკადულს გადაღმა -ტყე, ოდნავ მოშორებით - წყარო. წავიდოდით მე და დედა წყაროს თავზე, ვეძებდით სოკოებს, სამკურნალო ბალახებს, მიგვქონდა პლედები , წიგნები, მე- ჩემი აკვარელები და ტილოები. მოკლედ, ასე გავიზარდე. ტყეში ბოდიალსა და წიწვების სუნში.  ქალაქში ყოფნა ყოველთვის დიდი დისკომფორტი იყო ჩემთვის, ამიტომ უდიდესი ბედნიერება მაშინ  მეწვია, როდესაც ...