დროის მუზეუმი - ირანი, თეირანი

უცნობი და ჯადოსნური ადგილების აღმოჩენა ჩემი ბავშვობისდროინდელი ჰობია, რომელიც ვერაფერმა ვერ მოკლა და შეცვალა. რაგინდ უცნაურადაც არ უნდა ჟღერდეს ჯერ კიდევ სკოლამდელ ასაკში ბებიაჩემის ეზოს რომ ვიპყრობდი აღმოვაჩნე რომ ეს იყო ის, რაც მამშვიდებდა და ცხოვრების აურზაურისაგან გაქცევის საშუალებას მაძლევდა. სად გარბოდიო, მკითხავთ, მით უმეტეს სკოლამდელ ასაკშიო. კი, ლოგიკური კითხვაა , მაგრამ თქვენ ხომ არ იცით, როგორი ინტროვერტი ვარ. ტიპური მარტოხელა თახვი (წინადადებას მარტოხელა მგელი უფრო შეეფერება,მაგრამ რატომღაც თახვები უფრო მესიმპათიურებიან.) ჰოდა, ბებია ტყის პირას , ქოხში ცხოვრობდა (ცხოვრობს). სახლს წინ ნაკადული ჩამოუდიოდა, ნაკადულს გადაღმა -ტყე, ოდნავ მოშორებით - წყარო. წავიდოდით მე და დედა წყაროს თავზე, ვეძებდით სოკოებს, სამკურნალო ბალახებს, მიგვქონდა პლედები , წიგნები, მე- ჩემი აკვარელები და ტილოები. მოკლედ, ასე გავიზარდე. ტყეში ბოდიალსა და წიწვების სუნში.  ქალაქში ყოფნა ყოველთვის დიდი დისკომფორტი იყო ჩემთვის, ამიტომ უდიდესი ბედნიერება მაშინ  მეწვია, როდესაც ...

გაგიღვიძიათ ოდესმე სრულიად ჩვეულებრივ დღეს ყოველლდღიური გეგმებით, ხვალინდელი დღის ჩვეულებრივი გაგრძელების მოლოდინით და შემთხვევით ეს მეორე დღე შენს ცხოვრებაში საუკეთესო ყოფილა? ჩემს ცხოვრებაში ნამდვილად ყოფილა ასეთი ბედნიერი მომენტი,როდესაც სპონტანურად აღმოვჩნდი ჩემთვის ყველაზე სასურველ ადგილას-ყაზბეგში. თუ ერთხელ მაინც ხართ ნამყოფი ყაზბეგში უფრო გასაგები იქნება ჩემი განცდები თქვენთვის ხოლო ვისაც არ გქონიათ, პირდაპირი მნიშვნელობით, ღრუბლებთან შეხების ბედნიერება მაშინ ჩაუჯექით, მე გამოგზაურებთ  საქართველოს ______- ყაზბეგში. ჩემი ამბავი ასე დაიწყო : 12 ივნისი 2016 წელი,თბილისი, საღამო, თბილა, იმდენად კარგი ამინდია, რომ მომავალი ფინალური გამოცდების მიუხედავად გადავწყვიტე რიყის პარკში გამესეირნა. ,,მშვიდობის ხიდთან“დამაინტრესეა ბანერმა საქართველოს სხვადასხვა კუთხის სურათებით და  დიდი შრიფტით ,,Tours in Georgia”, ყურადღება ყაზბეგის სურათზე გავამახვილე, რადგან ეს ერთადერთი ადგილი იყო  ბანერზე დატანებულ ადგილებს შორის ,სადაც ნამყოფი არ ვიყავი. სულ რამდენიმე წამში ...

თურქეთის ხიბლის შესწავლა: მოგზაურობა მდიდარ კულტურასა და ისტორიაში   გამარჯობა, მოგზაურობის მოყვარულებო! დღეს, მე აღფრთოვანებული ვარ გაგიზიაროთ ჩემი ბოლო თავგადასავალი თურქეთის მომხიბვლელ მიწაზე. თურქეთი თავისი ისტორიული საოცრებიდან დაწყებული და დამთავრებული გემრიელი სამზარეულოთი გვთავაზობს დაუვიწყარ გამოცდილებას, რომლის სიტყვებით გადმოცემა რთულია.   ჩემი მოგზაურობა დაიწყო ენერგიულ ქალაქ სტამბოლში, სადაც უძველესი ცივილიზაციების ექო რეზონანსდებოდა თანამედროვე ურბანულ ხმაურთან. აია-სოფიამ აღფრთოვანებული დამტოვა, საუკუნე ისტორიის ანდერძით. შეუძლებელია არ  აღფრთოვანებულიყავი განსაცვიფრებელი არქიტექტურით ცისფერ მეჩეთში, რომელიც ჩემს წინ იდგა.     სტამბოლიდან კაპადოკიის მომხიბვლელ პეიზაჟებს ვესტუმრე. გამთენიისას სიურეალისტურ კლდოვან წარმონაქმნებზე საჰაერო ბურთით გავისეირნე რაც ჩემი ოცნება იყო. ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს ზღაპრულ სამყაროში ვცურავდი, ჰორიზონტზე ამომავალი მზე აფრქვევდა თბილ ნათებას უნიკალურ კლდოვან სტრუქტ ...

მინდა მოგიყვეთ  ჩემს ერთ-ერთ ყველაზე ლამაზ გასვლაზე. ამჯერად საირმის დასაწყისიდან დავიწყეთ და ადიგენის რაიონში სოფელ ბოლაჯურში დავასრულეთ. ეს იყო საკმაოდ გრძელი და საკმაოდ რთული მარშრუტი, რომელიც, მართალია, საკმარისზე მეტად გამოგფიტავთ, თუმცა ამავდროულად საოცარ ხედებით ტკბობის საშუალებას მოგცემთ. ვეცდები მოგიყვეთ იმაზე, მე რა გადამხდა, რა ვნახე და რა განვიცადე ამ მარშუტის გავლის დროს. თავადაც თუ გადაწყვეტთ, უნდა იცოდეთ, რომ გასავლელად საკმაოდ რთული მარშრუტია. რაც ამ მარშრუტიდან პირველი მახსენდება ეს არის: გამუდმებითი აღმართი, გზად შეხვედრილი საოცარი ხალხი და უწყლოობა!. აუცილებლად დაგჭირდებათ GPS მარშუტი, რომელიც თავადაც შეგიძლიათ შეადგინოთ და თუ რამე კითხვები გექნებათ მეც ყოველთვის სიამოვნებით გიპასუხებთ, რა თქმა უნდა.  ახლა კი დავიწყებ მოყოლას რა,  რატომ, და როგორ იყო ^_^ პირველი დღე დაიწყო იმით, რომ თბილისიდან საირმეში გავემგზავრეთ, საირმესთან არ მისულები ჩამოვხტით ტრანსპორტიდან, ჩვენი ჩანთები პატარა ჭინკებივით შემოგვასკუპდნენ ზურგზე და დავი ...

თუ ვინმე მკითხავს რომელია თქვენი საყვარელი ადგილიო, დაუფიქრებლად ვეტყვი, რომ ეს ცხრაჯვარია. ადგილი, რომელსაც უმრავლესობა რაჭას მიაკუთვნებს, მაგრამ მდებარეობით ის ტყიბულის თავზეა და გადმოჰყურებს მთელ ქალაქს, ხოლო ჰორიზონტზე სხვა დასახლებულ პუნქტებს, ნაქერალას უღელტეხილზე. ეს არის ადგილი, სადაც ადიხარ 1400 მეტრზე და შეგიძლია დაინახო შავი ზღვა. ამ დროს ხვდები, რომ ჯერ კიდევ ბევრი გაქვს აღმოსჩენი და ჩვენი პატარა საქართველო კიდევ უფრო მეტ უცნობ სანახაობას იტევს, ვიდრე წარმოგვიდგენია. არ არსებობს არანაირი ტურისტული ინფრასტრუქტურა და გაყვანილი გზა, მაგრამ ბუნებასთან საოცარი სიახლოვე, ცასთან ხელით შეხების შესაძლებლობა და უსუფთავესი ჰაერის შეგრძნება ყველაფერს ანაცვლებს.  ცამდე აზიდული მთები, ფოთლების უჩვეულო შრიალი და სიმშვიდე, აი რას შეუძლია თქვენი ფიქრების გაფანტვა და წამით დავიწყება იმის თუ ვინ ხარ შენ და საიდან მოდიხარ.  დღესდღეობით, საქართველოში ცხრაჯვარი ცნობილი ტურისტული ლოკაცია არ არის, მაგრამ ყველაფერი წინაა, ეს არის ადგილი, რომელიც უხმობს თავისუფლების, დალაშქვრის და ს ...

2016 წლის 19 ივნისს ბათუმიდან ერთ დღიან ექსკურსიაზე ჩემს მეგობრებთან ერთად ვიმოგზაურე ქარელის რაიონში. ჯგუფში ვიყავით ოცი ადამიანი. დავათვალიერეთ ყინწვისის ტაძარი, სამწევრისის დედათა მონასტერი. ექსკურსიის მიზანი იყო დაგველაშქრა ბატეთის ტბა. ძამის ხეობაში დავიქირავეთ ისეთი მიკროავტობუსი, რომელიც შეძლებდა აყვანას. მიკროავტობუსი აღწერილობით იყო "ფურგუნი". ძალიან სახალისო აღმოჩნდა „ფურგუნ-მარშუტკით“ მოგზაურობა. გზა საკმაოდ ცუდი იყო. ეს უფრო შთამბეჭდავს ხდიდა, რადგან მანქანის კარები ხშირად იხსნებოდა. ადგილები შეზღუდული გვქონდა. ერთმანეთის კალთაში ვისხედით, ვმღეროდით, ვიცინოდით. ბოლოს ჩერდება ჩვენი "ფურგუნი" და მძღოლი გვეუბნება, შემდეგი გზა ფეხით უნდა წახვიდეთო. ფეხით სავალი გზა საკმაოდ საინტერესო იყო. ზოგიერთ მონაკვეთში გზა პატარა მდინარითაა გადასაკვეთი. ასევე გადავლახეთ ხის მორებით სავალი გზა. გზაში ჩვენი ბათუმელი მძღოლი გვეხმარებოდა მდინარეებზე გადასვლაზე. გზადაგზა ვიღებდით ფოტოებს. თანდათან იშლებოდა ბუნების ულამაზესი ხედები. გზა არ თავდებოდა. ბოლოს, ...

მე და ჩემმა მეგობრებმა გადავწყვიტეთ ხუთი დღით წავსულიყავით და საკუთარი თვალით გვენახა საქართველოს ერთ-ერთი ულამაზესი კუთხე სვანეთი. საუკეთესო პერიოდი, სექტემბრის შუა რიცხვები შევარჩიეთ და დილით სამარშრუტო ტაქსით თბილისიდან გავედით. გზად მოვინახულეთ ენგურის კაშხალი, ძალიან მოვიხიბლეთ ამ მდინარის საოცარი ფერით. რვა საათ-ნახევარი მგზავრობის შემდეგ დავბინავდით ზემო სვანეთში, სოფელ მაზერში, ერთ-ერთ კომფორტულ საოჯახო სასტუმროში. დავისვენეთ და როგორც კი დაბნელდა, გავეშურეთ მესტიაში სვანური კოშკების სანახავად. ავედით მუზეუმის სახურავზე, საიდანაც კარგად ჩანს კოშკები და მესტიის საკათედრო ტაძარი (აღდგომის სახელობის).  მეორე დილით ადრე ავდექით. ვისაუზმეთ და წავედით უშგულში. გზად, სოფელ იფართან მოვინახულეთ ქვაზე აშენებული სიყვარულის კოშკი და ავედით კოშკზე. ამ კოშკის შესახებ სვანებმა საინტერესო ლეგენდაც გვიამბეს. გზაში უამრავი ტურისტი გვხვდებოდა და ღიმილით გვესალმებოდა. მოვინახულეთ უშგულის ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარი, თამარის კოშკები, უშგულის ლამარია (წმ. მარიამი) , ფუსდიის ეკლე ...

 ცხოვრებაში ერთხელ მაინც აუცილებლად დგება მომენტი, როდესაც უბრალოდ უნდა ადგე და წახვიდე. არ აქვს მნიშვნელობა, ვინ იქნება შენს გვერდით, საითკენ გექნება გეზი აღებული ან რამდენ ხნიანი მოგზაურობა გელის წინ, მთავარია რომ უნდა წახვიდე, შეიგრძნო ბედნიერება და დიდი ხნის წინ დაკარგული საკუთარი თავი ბუნებასთან სიახლოვეში იპოვნო. რა გჭირდება ამისთვის?! დიდი ზურგჩანთა, მოხერხებული ფეხსაცმელი და ფოტოაპარატი... ამის შემდეგ კი ყველაზე მაგარი დღეები წინაა.  გაზაფხული იდგა თბილისში. უფრო სწორად რომ ვთქვა, მთელს საქართველოში იგრძნობოდა საამო სურნელი და ხეებზე კვირტებიც მონაცვლეობით სკდებოდნენ. ეს ის დღე იყო როდესაც უნივერიტეტის ბავშებთან ერთად თეთრიწყაროს რაიონში მივდიოდი. სწორედ იქ არის სოფელი გუდარეხი, რომლის სილამაზე ენით აღუწერელი და გადმოუცემელია. საუცხოო  ბუნებით გარშემორტყმული სოფლისკენ მივიწევდი. ჩემი ფეხის ნაბიჯებს კი აკომპანიმენტს მდინარის ჩხრიალი და ჩიტების ჭიკჭიკი უწევდა. მრავალწლოვანი ხეები ერთმანეთზე ობობის ქსელებივით იყვნენ გადახლართულნი და ხავსმოკიდებულნი გადმოჰყურებდნე ...

2017 წლის თებერვალში  ჩემმა ორმა მეგობარმა და მე გადავწყვიტეთ ირანში გვემოგზაურა. მოვიგდეთ მძიმე ზურგჩანთები ზურგზე და ავტოსტოპით დავადექით გზას. უამრავი რამ გადაგვხდა, უამრავი ადამიანი გავიცანით, ზოგი რამ ვისწავლეთ, ზოგიც ჩვენ ვასწავლეთ, დავათალიერეთ, დავაგემოვნეთ, ვიცინეთ და ვიტირეთ. დიდი თავგადასავალი იყო... ხო და ამ მოგზაურობაზე გიყვებით ახლაც... პირველი ეპიზოდი წაიკითხეთ აქ მეორე ეპიზოდი მესამე ეპიზოდი დილას კლასიკური ირანული საუზმე მივირთვით - ხალიჩაზე ლოტოსის პოზაში ჩამომსხდრებმა. ცოტა ძნელია ასე ჭამა, შეჩვევა უნდა, მაგრამ აქ მოხუცი იქნება თუ მსუქანი, მაინც ყველა ისე დაოსტატებულია, მოირთხამენ ფეხებს და არიან არხეინად. ჩვენ კიდე ხან ვიწრო ჯინსების გამო, ხან სახსრების ტკივილის გამო წრიალი გვიწევდა კაი ხანს. თუ ტაბრიზში მოხვდებით, აუცილებლად გასინჯეთ პური ბარბარი. უგემრიელესი რამეა. საუზმის მერე ჩვენმა ძმამ მამამისის სახლში მიგვიყვანა, იქაც ჩაი და ფორთოხალი მივირთვით და მალე წამოვედით. როგორც დასაწყისში აღვნიშნე, ირანში სახელმწიფო დღესასწაული იყო თე ...

2017 წლის თებერვალში  ჩემმა ორმა მეგობარმა და მე გადავწყვიტეთ ირანში გვემოგზაურა. მოვიგდეთ მძიმე ზურგჩანთები ზურგზე და ავტოსტოპით დავადექით გზას. უამრავი რამ გადაგვხდა, უამრავი ადამიანი გავიცანით, ზოგი რამ ვისწავლეთ, ზოგიც ჩვენ ვასწავლეთ, დავათალიერეთ, დავაგემოვნეთ, ვიცინეთ და ვიტირეთ. დიდი თავგადასავალი იყო... ხო და ამ მოგზაურობაზე გიყვებით ახლაც... პირველი ეპიზოდი წაიკითხეთ აქ მეორე ეპიზოდი მესამე ეპიზოდი მეოთხე ეპიზოდი მეხუთე ეპიზოდი *** ასე ნახევარ საათში ალიც მოვიდა.  ცოტა ფეხით ვიარეთ, ალიმ გამოგვკითხა, როგორ იარეთ, როგორ ხართო. ჩვენ მოჰამედის ინციდენტი მოვუყევით, მერე ტაქსი გავაჩერეთ და წავედით სახლში. ძაან კაი იყო ამდენი ხნის მერე ჩვენი ტოლი ჰოსთის ნახვა, რომელიც გამართული ინგლისურით ლაპარაკობდა. სახლში ალი დედასთან და დასთან ერთად ცხოვრობდა. სამედიცინოს სტუდენტი ვარო. სახლში რომ შევედით, დედამისი გამოგვეგება და “here you are”-ო! მეთქი, ვა, ინგლისურად ლაპარაკობს! არაო, სტუმრების დასახვედრად ვასწავლი ორ წინადადებასო ;დ  ალის იმა ...