დროის მუზეუმი - ირანი, თეირანი

იამაიკა - კარიბის ზღვის აუზში მდებარე ტროპიკული კუნძული, რომელიც ყოველი ჩვენთაგანისთვის რეგის ჰანგებთან და ბობ მარლის სახელთან ასოცირდება. აქ არ იციან რა არის ყოველდღიური რუტინა, აქ თავს არ იწუხებენ ზედმეტი პრობლემებით, ვერ წარმოუდგენიათ არსებობა მარიხუანის გარეშე და სრულიად კმაყოფილნი არიან საკუთარი ცხოვრების სტილით. იამაიკა - სხვა სამყარო, რომელიც ჩვენგან 11 ათასი კილომეტრის დაშორებით მდებარეობს. აქ მოსახვედრად ყველაზე იაფი საშუალება არის ფრენები ევროპიდან - გერმანიის ქალაქებიდან პირდაპირი რეისებით დაფრინავს ავიაკომპანია Eurowings, დეკემბრის დასაწყისში ორ გზაში დაახლოებით 300 ევრო გადავიხადეთ, ფრენის ხანგრძლივობა 11 საათი. ქვეყანაში შესასვლელად საქართველოს მოქალაქეს ესაჭირეობა ტურისტული ვიზა, რომლის გაფორმებაც ხდება ადგილზე ჩაფრენისას, ფასი 100 დოლარია. თუმცა თუ თქვენ გადაწყვეტთ, რომ ნანატრი შვებულება ამ მხარეში გაატაროთ, მზად იყავით გარკვეული სირთულეებისათვის. ასე მაგალითად, მე და ჩემი მეგობრები დაგვაყოვნეს სასაზღვრო გამშვებ პუნტქზე, თითოეულს ცალ-ცალკე გამოგვკითხეს ...

ჩანაწერებს ხშირად ვაკეთებ. კორეაში ვიყავი- სეულში ^^ ოცნების ქალაქია)) ხოდა სანამ შევძლებდი ოცნების ასრულებას მანამ აი ესეთი რამ დავწერე))  ---- ახლა რას ვიზამდი ? ჩავიდოდი ს. კორეაში, დავივლიდი სეულის ქუჩებს, განსაკუთრებით გვიან ღამით. ამბობენ მეგაპოლისები, ისეთი როგორიც სეულია ღამითაა ყველაზე ლამაზი )) მაშინ როცა მთვარე და ვარსკვლავები გამინათებდნენ გზებს და არამარტო…  ამოვივსებდი მუცელს იქაური ტკბილეულობებით <3 :დდ უცნაურია არა? :დ არადა არ არის უცნაური - ეს ყველას უნდა :დ  აი ჩამოვჯდებოდი გვიან ღამით კაფეში შუშის კედლის პირდაპირ, მაგიდის წინ- ყავით ხელში, თბილ სვიტრში გახვეული და ვუყურებდი გარეთ მოსიარულეეებს, თან წიგნს წავიკითხავდი ან მუსიკას მოვუსმენდი, იქაც ვიოცნებებდი! იქაც ბევრს ვიფირქრებდი! გავიხსენებდი საქართველოს და ჩემს ტკბილ ოჯახს…მეგობრებს... აი ყველას და ყველაფერს ვისაც და რასაც ჩემს გულში მცირეოდენი ადგილი უკავია!  ხოო თან რაიმე ტკბილს დავაყოლებდი- ხან ნამცხვარს, ხან შოკოლადს ან კიდევ კარამელის ნაყინს- აი კიდე ...

უკვე სტოკჰოლმში ვართ. ძირითადი გადაადგილების საშუალებაა მეტრო, ავტობუსი და პენდელი, ანუ მატარებელი ( ან თუ გნებავთ, მიწისზედა მეტრო). ძალიან რთულია, რომ სტოკჰოლმში დაიკარგო. იმიტომ, რომ ყველგან წარწერები ორ ენაზეა - შვედურად და ინგლისურად. მეტროს სადგურებში და ვაგონებში შეხვდებით რუკას, სადაც მთელი მეტროს სქემაა დატანილი. სტოკჰოლმში სამი ხაზია - ლურჯი ხაზი, მწვანე ხაზი და წითელი ხაზი. როგორც ამბობენ, ყველაზე ლამაზი წითელი ხაზია, მაგრამ მე ყველა მეტროსადგური მომეწონა, სადაც მომიწია გამოვლა. მთავარი სადგური, ანუ T-ცენტრალი არის სტოკჰოლმის მეტროს გული და იმდენი ამოსასვლელი აქვს, თავბრუ მეხვეოდა როცა ამოვდიოდი. ამავე სადგურზე ჩერდება პენდელიც. ზოგადად, სტოკჰოლმის მეტროს სილამაზე ცნობილია და ჩემი რჩევა იქნება, სადგურები დაათვალიეროთ. შეიძლება ბევრ საინტერესო რამეს წააწყდეთ.მეტროდან ამოსვლის შემდეგ სტოკჰოლმის ცენტრში მოხვდებით. ლამაზ, ძველებური სტილის შენობებს, ჩუქურთმებით და ყვავილებიანი აივნებით ჰარმონიულად ერწყმის თანამედროვე, მინის და მეტალის კომბინაციით შექმნილი შენობები. სწორედ ე ...

თუ ვინმე მკითხავს რომელია თქვენი საყვარელი ადგილიო, დაუფიქრებლად ვეტყვი, რომ ეს ცხრაჯვარია. ადგილი, რომელსაც უმრავლესობა რაჭას მიაკუთვნებს, მაგრამ მდებარეობით ის ტყიბულის თავზეა და გადმოჰყურებს მთელ ქალაქს, ხოლო ჰორიზონტზე სხვა დასახლებულ პუნქტებს, ნაქერალას უღელტეხილზე. ეს არის ადგილი, სადაც ადიხარ 1400 მეტრზე და შეგიძლია დაინახო შავი ზღვა. ამ დროს ხვდები, რომ ჯერ კიდევ ბევრი გაქვს აღმოსჩენი და ჩვენი პატარა საქართველო კიდევ უფრო მეტ უცნობ სანახაობას იტევს, ვიდრე წარმოგვიდგენია. არ არსებობს არანაირი ტურისტული ინფრასტრუქტურა და გაყვანილი გზა, მაგრამ ბუნებასთან საოცარი სიახლოვე, ცასთან ხელით შეხების შესაძლებლობა და უსუფთავესი ჰაერის შეგრძნება ყველაფერს ანაცვლებს.  ცამდე აზიდული მთები, ფოთლების უჩვეულო შრიალი და სიმშვიდე, აი რას შეუძლია თქვენი ფიქრების გაფანტვა და წამით დავიწყება იმის თუ ვინ ხარ შენ და საიდან მოდიხარ.  დღესდღეობით, საქართველოში ცხრაჯვარი ცნობილი ტურისტული ლოკაცია არ არის, მაგრამ ყველაფერი წინაა, ეს არის ადგილი, რომელიც უხმობს თავისუფლების, დალაშქვრის და ს ...

გამარჯობათ მე ვარ ქეთევან ჭიღლაძე. ვცხოვრობ ქ. ქუთაისში. ვარ შ.შ.მ პირთა არასამთავრობო საქველმოქმედო ასოციაციის წევრი. ჩვენი ორგანიზაციის წევრებს თითქმის შემოვლილი აქვს მთელი საქართველო, დავდივართ მოსალოცად საქართველოს სხვადასხვა კუთხეებში. მინდა მოგიყვეთ ერთ–ერთი ასეთი ექსკურსიის შესახებ, რომლის დროსაც მოვილოცეთ მანგლისი და ჯავახეთი, სადაც დავყავით 2 დღე. ქუთაისიდან გავედით ღამე 2 საათზე და დილით უკვე 7 საათზე ვიყავით მანგლისში, იქ იყო საოცარი სუფთა ჰაერი, ჩვენ წინ იდგა ულმაზეს ეზოში  ულმაზესი ტაძარი, რომელსაც დიდი ხნის ისტორია აქვს. მანგლისის სიონი — ქართული მართლმადიდებლური საკათედრო ტაძარი. მდებარეობს თეთრი წყაროს მუნიციპალიტეტის დაბა მანგლისთან. ამ ადგილას პირველი ქვის ტაძარი ქრისტიანობის სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადების პერიოდში - IV საუკუნის 30-იან წლებში აგებულა. ლეონტი მროველის თანახმად, კონსტანტინე კეისრის მიერ მირიან მეფისათვის გამოგზავნილი ეპისკოპოსი იოანე, რომელსაც წმინდა რელიკვიები და უხვი განძეულობა მოჰქონდა საქართველო ...

თუშეთი - სამყირნეს ტბა . ნაწილი I  წინა პოსტში უკვე მოგიყევით თუ როგორ მოვხვდით სამყირნის ტბაზე, ჩავიარეთ ულამაზესი ორწყლის ხეობა, გადავურჩით მეცხვარეთა ნაგაზებს, ვნახეთ ნიამორები და საღამოს დავბანაკდით მეცხვარეთა ბინასთან. საოცარ კეთილშობილ თუშის სახელად ოტოს ბინასთან. ავაღწიეთ ვესტომთამდე... გზად ულამაზესი ორწყლის ხეობა გავიარეთ...უჩანთოდ სწრაფად ვმოძრაობდით და ამით დრო დავზოგეთ... ვესტომთას არწივის ბუდეს შევადარებდი. მთის წვერზე მოქცეული სოფელი რამდენიმე მოსახლით. თუმცა ულამაზესი ხედებით. გაზაფხულიდან გვიან შემოდგომამდე მხოლოდ სამი ფერმერი ცხოვრობს... აქვეა პატარა აგროტურისტული საოჯახო ტიპის სასტუმრო საოცრად კარგი რომ მსმენია ისეთი მასპინძლებით.ყველის უამრავი სახეობით რომ გაგაკვირვებენ განსაკუთრებით კი თუშური გუდის ყველით. აქ მოსახლე გიორგი ქარსამაულის სახელი შეიძლება ბევრ თქვენგანს აქამდეც ჰქონოდეს გაგონილი, თბილისში ყველის ფესტივალზე მისი თუშური გუდის ყველია წარმოდგენილი ხოლმე... ვესტომთაში კი უკვე წარმოების პროცესიც კი შეგიძლიათ ნახოთ......ამ "არწივ ...

2017 წლის თებერვალში  ჩემმა ორმა მეგობარმა და მე გადავწყვიტეთ ირანში გვემოგზაურა. მოვიგდეთ მძიმე ზურგჩანთები ზურგზე და ავტოსტოპით დავადექით გზას. უამრავი რამ გადაგვხდა, უამრავი ადამიანი გავიცანით, ზოგი რამ ვისწავლეთ, ზოგიც ჩვენ ვასწავლეთ, დავათალიერეთ, დავაგემოვნეთ, ვიცინეთ და ვიტირეთ. დიდი თავგადასავალი იყო... ხო და ამ მოგზაურობაზე გიყვებით ახლაც... პირველი ეპიზოდი წაიკითხეთ აქ მეორე ეპიზოდი მესამე ეპიზოდი მეოთხე ეპიზოდი მეხუთე ეპიზოდი *** ასე ნახევარ საათში ალიც მოვიდა.  ცოტა ფეხით ვიარეთ, ალიმ გამოგვკითხა, როგორ იარეთ, როგორ ხართო. ჩვენ მოჰამედის ინციდენტი მოვუყევით, მერე ტაქსი გავაჩერეთ და წავედით სახლში. ძაან კაი იყო ამდენი ხნის მერე ჩვენი ტოლი ჰოსთის ნახვა, რომელიც გამართული ინგლისურით ლაპარაკობდა. სახლში ალი დედასთან და დასთან ერთად ცხოვრობდა. სამედიცინოს სტუდენტი ვარო. სახლში რომ შევედით, დედამისი გამოგვეგება და “here you are”-ო! მეთქი, ვა, ინგლისურად ლაპარაკობს! არაო, სტუმრების დასახვედრად ვასწავლი ორ წინადადებასო ;დ  ალის იმა ...

„Только о двух вещая мы будем жалеть на смертном одре – что мало любили и мало путешествовали.” М.Твен   Прошлой осенью в конце сентября, мы с друзьями решили поехать в один из сказочных и красивейших уголков Грузии - Сванетию. Нам хотелось убежать от городской суеты, куда-нибудь в горы, где  тишина и покой, это поездка изменила наше внутреннее состояние. Мы выехали из Батуми, ранним проливным утром, думали, что поездка перенесется, но погода нам стала не помехой и нам посчастливилось увидеть природу во всей красе. С нами были гости из России и хотелось, максимально удивить нашими красотами, чтобы на долго запомнили эту двух дневную поездку. Цель  нашей  поездки  была посещение Ингурского  водохранилища, а на второй день предусматривали посещение  высокогорного селения –Ушгули. Дорога шла как по возвышенностям, так и по хребтам холмов, с двух сторон открывался живописный вид, а потом  резко, мы оказались в ...

თუ აქამდე ჯერამც არ გიცდიათ ხევსურეთიდან თუშეთში გადასვლა, მაშინ ჯერ კიდევ გაქვთ ცოტა დრო ამ სეზონზევე მოასწროთ ეს სიამოვნება.  ახლავე უნდა ამოიცვათ ბათინკები, გატენოთ ჩანთა ათასი საჭირო ნივთით, რუკებში ჩაყოთ ცხვირები და გზას დაადგეთ.  პირველი, მაგრამ საუკეთესო რჩევა იქნება ხევსურეთიდან გაემართოთ თუშეთისკენ და არა პირიქით.  შატილამდე ჩასვლა რომ იოლია კი გეცოდინებათ, გზად დათვისჯვრის უღელტეხილი აგავსებთ ენერგიით, რომელიც რომ აწუნის ქედამდე მიგიყვანთ.  მოკლედ, ჩვენც ავივსეთ ამ ენერგიით, გზას დავადექით. შატილიდან მუცომდე, მუცოდან კი ხონისჭალამდე სამანქანო გზით გადავტანტალდით. ხონისჭალა პატარა, მყუდრო ხეობაში ჩამალული სოფელია, სადაც მხოლოდ მესაქონლეობით თუ გაიტან ადამიანი თავს. პატარა, ძველებური სახლები წიგნებში წაკითხულ წარსულს ან ძველ ფირებზე ნანახ კადრებს გაგახსენებს ადამიანს.  მუცოსთან სასაზღვო პუნქტია, სადაც საშვებს გაძლევენ, სამწუხარო ფაქტი ისაა, რომ საშვი შეიძლება 10 წუთში გამოწერონ ან სამ საათამდეც კი გაიწელოს პროცედურა. პირადობის მოწმობა თუ არ გაქვთ ...

სოფელი სნო, ღამის 2 საათი. მთავარის შუქზე მოსიარულე სამი ბიჭის სიმღერის ხმა დიდი ქვების ჩრდილებს უვლის, მთებზე იზვირთება და უკან ექოთი ბრუნდება. ამ ბიჭებიდან ერთ-ერთი მე ვარ. არაფრით გამოვირჩევი, მეც მეშინია ღამის სიჩუმის და დიდი ქვების, თავიდან დათვი რომ მგონია. თავიდან ყველაფერი ავტოსტოპით დაიწყო. უამრავი გამოცვლილი მანქანის შემდეგ, ჩამოვედით სნოს გადასახვევთან. გვიანი იყო, თუმცა მთვარე ლამპიონივით გვინათებდა გზას და ჩვენც აუღელვებლად დავდიოდით. კარავი ადვილად გავშალეთ და მგზავრობისგან დაგლილებს მალე ჩაგვეძინა. დილით, როგორც ყოველთვის ერთმანეთის გაღვიძებას და ყავის მომზადებას უფრო დიდი დრო შევალიეთ, ვიდრე აბარგებას. ღამით გაციებულ მიწას მზის სხვები თავს დაესხნენ და ნამი მალევე ამოაშრეს. სოფელ ჯუთამდე რამდენიმე კილომეტრი გვაშორებდა, თუმცა იღბალი ჩვენ მხარეს იყო, კიდევ ერთმა მანქანამ გაგვიყოლა და დაგეგმილზე ადრე ჩავედით დანიშნულების პუნტქში. ჩვენი გეგმა მარტივი იყო, ველოდებით კიდევ ორ მეგობარს ჭაუხის ძირში. ბევრი დრო გვაქვს, ამიტომაც სურათები გადავიღეთ, სოფელი მეტნაკლებად დავათვა ...